SAKAR KIZ

11.BÖLÜM

Medya: Emir

Hakan şu an karşımda duruyordu!

Hakan bana yaklaşmaya başladığında kendimi geri çekmeye çalıştım. İçki kokuyordu ve bana pis pis sırıtarak bakıyordu.

Ayağa kalkıp kaçmaya çalıştığım sırada Hakan beni tuttu. "Ya b-bırak beni."

Zaten çok üşüdüğüm için titriyordum ve Hakan bana her şeyi yapabilirdi. Gözlerim dolmaya başladığında Hakan'ı itmeye çalıştım. Hakan beni sertçe arkamdaki duvara yapıştırdığında canım gerçekten çok yanmıştı.

Birden Hakan'ın yüzüne yumruk atılınca yerimde sıçradım. Sonra yüzünü görmediğim kişi Hakan'ın üzerine çıkıp onu deli gibi yumruklamaya başladı. Ben ise yere oturdum ve başımı dizlerimin üzerine koyup ağlamaya başladım.

Önümde biri durduğunda kafamı kaldırıp baktım. Emir gelmişti. "Şşt. Ağlama." Emir beni kucağına aldı ve yürümeye başladı. Arabasının önüne geldiğimizde beni yere bıraktı ve kapıyı açtı. Ben de koltuğa oturduğumda arabayı çalıştırdı.

"Emir. Ne istiyorlar benden? Ben onlara hiç bir şey yapmadım ki." Emir sinirle direksyona vurunca yerimde sıçradım. "Kahretsin! Benim yüzümden işte." Kafamı hızla iki yana salladım. "H-hayır. Senin yüzünden değil."

Bizim evin önüne geldiğinde bana baktı. "İn." Kafamı tekrar iki yana salladım. "İyi değilsin. Seni böyle bırakmak istemiyorum." Emir bana yaklaştı. "Benim yüzümden sana zarar verecekler. Neden hala beni düşünüyorsun."

"Çünkü sen benim arkadaşımsın. Bu yüzden seni düşünüyorum."

Emir zoraki bir şekilde gülümsedi. "Bak ben iyiyim. Hem bende seni düşünüyorum. Git evine dinlen. Kaç saatir ormanda tek başınasın."dediğinde gözünde tekrar şimşekler çaktı.

Kafamı sallayıp arabadan indim. Emir çok inatçıydı zorla indirirdi beni zaten arabadan. Bizim evin önüne anahtarımı çıkartıp kapıyı açtım. Ve babaanneme görünmeden odama girdim. Çünkü üzerim kirlenmişti ve babaannem bunu görürse bana kızar üzerimin neden kirlendiğini falan sorardı.

Banyoya gidip üzerimi çıkarttım ve sıcak bir duş almaya başladım. Duş gerçekten de iyi gelmişti. Duştan çıktıktan sonra üzerimi giydim.

Telefonum çaldığında Damla'nın aradığını gördüm. Aramayı cevapladım. "Deniz. İyi misin? Bir şey olmadı değil mi sana?" Damla'nın sesi çok kötü geliyordu ve bu durum benim gözlerimin dolmasına sebep oldu. "İ-iyiyim ya ben. Merak etme ssn beni." "Tamam. Ama sen iyisin değil mi? Bak yalan falan söyleme bana.  Emir buldu seni. Bir şey olmadı. Ba-" "İyiyim Damla. Merak etme. Hem sen de artık bunları düşünme." "Peki o zaman senin dediğin gibi olsun. Bir de babaannen seni aramış ulaşamamış. Beni aradı ben de burda Deniz falan dedin. Oyaladım onu. Tamam mı. İyi geceler." "Sana da iyi geceler."deyip telefonu kapattım.

Salona gittiğimde babaannem koltuğa uzanmış evlenme programı izliyordu.

Babaannem'in karşısındaki koltuğa oturdum. Babaannem "Nerede kaldın kız? Ne yapıyordunuz Damla ile kaç saattir?"dediğinde omuz silktim. "Hiç. Konuşuyorduk öyle."dedikten sonra birden hapşurdum. Ve sonra bir daha. Babaannem bana baktı."Ay hasta oluyorsun sen. Dur ben bi sana ıhlamur getireyim sen de odanda yat dinlen." Babaannem'i kafamı sallayıp onayladım. Boşuna itiraz etmeyecektim zaten. Babaannem zorla içirirdi.

Odama doğru giderken ise öksürmeye başladım. Hasta olmuştum. Havalar soğuktu ve ben soğuk havada ormanda tek başıma. Neyse ya. Artık bunları düşünüp moralimi bozmayayım.

Odama girdim ve yatağıma yatıp gözlerimi kapattım. Bugün gerçekten de yorucu olmuştu. Serkan gerçekten artık sinirimi bozmaya başlamıştı. Beni öyle ormanda tek başıma bırakan kişi daha kötü şeyleri de yapabilirdi. Hakan da. Eğer Emir beni bulmasaydı kim bilir bana neler edecekti.