Yav, he he (He, sen çok biliyon'un devamı)

"Şerefsizsin çünkü, yaparsın!" adlı hikayemde de, aradıklarınızı bulacaksınız!

Facebook'ta sayfayı beğenebilir misiniz? Hikayenin gelişip büyümesi için yardımınıza ihtiyacım var.

Facebook arama motoruna (tırnaksız): "Yav, he he - Morruj" yazıp, beğenebilirsiniz!

Öte yandan, linki aşağıda yorumda vericem :) İyi okumalar dilerim.

Merhaba meleklerim, 

Birinci kitabın ardından yine ben! :D

50 partlık bir hikayenin ardından, 2. kitaba geçmeye karar verdik... Verdik diyorum; çünkü ben biricik üyelerime sormadan kitap hakkında büyük kararlar almıyorum :D Değerinizi biliiinn :*

Kitabın ilk partı pek iç açıcı olmasa da, reel davranmaya çalıştım :D Umarım beğenirsiniz :*

İkinci kitapta, okula serserilik yapmaya giden bir Morruj tanıyacaksınız. 

Kavga, gürültü, şaklabanlık, haşarılık, laf dalaşı... 

Bakalım beğenecek misiniz?

İyi okumalar dilerim :**

"Bugün, günlerden okul var!"

"Kızım, kalksana artık! İki saat süsleneceğim diye uğraşacaksın."

"Bak, o notlar bir düşük gelsin, senin parçalarını okuldan toplarlar."

"Bak, hala uyuyor. Ben gideceğim zaten, senin yerine okula!"

"Su, geliyor bak!"

"Bak, geliyor!"

"Bekle, getiriyorum." Ay anne ya! Gözlerimi, yavaş yavaş araladığımda, karşımda bir adet annem ve elinde bir bardak su vardı.

Annemin elindeki bir bardak suyu alıp, içtim. Canım ya, ağzım kurumuştu zaten.

"Sağ ol, anne ve sana da günaydın." Dedim, gözlerimi devirirken.

"Formalarını bulamadım bir türlü, verde ütülüyeyim." Iyy! Lanet gelsin şu formalara. Hayatımda hiç o kadar iğrenç formalar görmedim. Ben liseyi, pileli - gri etek üzerine, beyaz gömlek ve lacivert kravart olarak hayal etmiştim. Olmamışlar, yapamamışlar bu liseyi.

"Forma giymeyeceğim." İlkokulda iken, ne kadar çok özenirdim forma giyenlere. Liseliydi onlar, liseli oldukları belliydi çünkü. Şimdi öyle mi? Eski, tadı - tuzu kalmadı hiçbir şeyin.

"O neden?"

"Çünkü herkes serbest gelecek. Serbest kıyafet uygulaması var." Günün yirmi dört saati haber izleyen bir kadınsın, bundan mı haberin yok?

"Senlik bir şey değil yani?" Neden annem her şeyin altında benden bir kısım arıyor? Yok, anne. Arada kızının masum olduğuna inan, lütfen.

"Değil, anne." Dedim, dişlerimin arasında. Şuan çok uykum var ve sinirlenecek halim yok. Elimdeki su bardağını anneme uzattıktan sonra yatağımın kenarına oturdum. Ben daha tatilin bittiğine hazmedemedim ki.  Ben ki profesyonel küfürbazım ama benim küfür dağarcığım bile, okuldan nefret ettiğim düşüncelerimi anlatmaya yetmiyor.

"Bak, hala oturuyor! Hazırlanmaya ne zaman başlayacaksın uyuzlar cadısı?" Anneme sadece roman havası biçimindeki esnemem ile karşılık verdim. Annem, ayağına doğru uzandığında, bende bakışlarımı ayaklarına çevirdim. 39 numaralı, çift topuklu, kauçuk ile yapılmış bir terlik gördüğümde, oturduğum yataktan jet hızıyla kalktım. Zaten şu terlik yüzünden beyin hüclerimin yarısı öldü. Galiba, o ölen beyin hücrelerim sayısal taraf. Anneğğ! Hep, senin yüzünden! Bende diyorum, neden bende sayısal bir zeka yok? Nedenini şimdi anladım.