CELEBRITY STAR

Chapter 20: PITY & GUILT

HER' POV

"Sir. Please stop this nonsense thing maawa ka naman saamin oh" pagmamakaawa nila kay sir andrew ngayon. Habang nag iikutan kami rito sa kitchen.

Para bang walang pake si sir andrew sa pagmamakaawa nila. Pero when i look to there eyes. Something make me stop sa pagtakbo rito.

"A-ano ba? H-hindi ka ba tatakbo? Kailangan nating pagurin si sir para makatakas tayo" sita nila saakin. Pero para naman akung wala sa katinuan na nagtatakbo paalis sa kusina.

Ewan ko pero ng makatakas naman ako roon ay siya namang nadatnan ko si beth na hila-hila ng mga kasama namin.

"N-nakatakas ka kay sir andrew?" Tanong nila saakin kaagad na walang emosyong tumungo.

W-why? Why i feel somethig strange? Bakit parang may iba akung nararamdaman habang pinagmamasdan ko silang lahat?

"HINDI KAYO MAKAKATAKAS. MAMAMATAY TAYONG LAHAT DITO. PARA SA KAPATID KO AT KAY SAMANTHA" tila ba biglang tumigil ang mundo ko ng marinig ko ang isang pangalang binanggit niya.

Flashback

"Sissy. Kailangan mo pa bang pumunta sa workshop naiyun? D-diba sikat ka naman?" Pagtatanong ko sa isang babae na nakaharap sa isang malaking salamin.

Isang training room kung saan nagpa-practice ang mga sikat na artista dancer o singer.

Sanay na akung makita ang gantong klaaeng lugar dahil sa kapatid ko.

"Hay. Ano ba sissy? Saglit lang naman mawawala si ate eh. Alam mo naman na pangarap ko ito diba?" Tumango lang ako sa sinabi niyang iyun.

We both happen to talk about our dream. Nung mga bata pa kami. She wants to be a famous actress habang ako naman ay isang doctor.

Simula din ng pagtupad ng mga pangarap namin. Ay siya rin ang pagguho ng mundo ng buo kung pamilya.

Tila ba nagkaroon ng malaking sugat ang naiwan ng marinig namin ang isang balitang hindi namin inaasahan.

"D-doc. Doc. H-hindi ba si ate samantha iyun?" Saglit akung napatigil sa pagtingin sa pasyente ko ng marinig ko ang pangalan ng kapatid ko.

"Isang nakakagimbal na balita mga kababayan. Ang sikat na aktres na si Samantha Lyn ay nasangkot sa isang aksidente. Isang aksidenteng hindi inaasahan ng mga kasamahan niyang artista sa workshop...." simula ng marinig ko ang sinabi ng balita ay siyang pagtulo ng mga luha ko.

Napaluhod ako dahil sa balitang gumambal saakin. Pati narin sa pamilya ko.

"H-HIIIINNNNDDDDDIIIII" malakas kung hagulgol habang nagwawala ako sa loob ng hospital na pinagtatrabahuhan ko.

Simula ng araw na iyun. Dun narin ako nawalan ng trabaho pati lisensya ko ay nawala narin. Dahil sa frustrated ako sa balitang gumimbal saamin. Wala akung nagawang tama.

Umabot pa sa puntong magpapakamatay ako dahil sa nangyari saamin.

End of flashback

At simula rin ng araw na subukan kung magpakamatay ay siya ring dating nila sir andrew. Sila ang naging saksi kung paano patayin ng mga HAYOP naiti ang kapatid ko.

Ang pinakamamahal kung kapatid nawala nalang dahil sakanila. P-pero... pero bakit ganto ang nararamdaman ko tuwing tumitingin ako sa mga mata nila?

Bakit nakakaramdam ako ng awa sakanila? Oo i feel guilty when i look to there eyea. But i don't have to pity on them. Dahil at the first place sila ang dapat ang maguilty eh.

"HILAAAAAAGGGG" napatingin ako sa likuran ko ng may sumigaw at tumulak saakin. Palayo sa kinatatayuan ko.

Kaya ng napaharap ako sakanya ay siyang panlalaki ng mata ko. H-hindi ko alam pero... yung ngiting ibinigay niya saakin....

"A-AAAALLLLLEEEEEXXXXX" sigaw naming lahat ng makita namin si alex na nakabulagta na ngayon sa sahig. Dahil sa palakol na dapat ay saakin tatama.

Bryce's Pov

Nanlaki ang mga mata namin dahil sa nangyari kay alexander. Hindi namin inaasahan na merong palakol si sir andrew na dala-dala.

"Shit. This is not the part of our plan. B-bakit ba kasi tayo lumabas eh" hindi nalang namin pinansin ang pagrereklamo ni teylie. Dahil ngayon ay grabi na anv sitwasyong kinalalagyan namin.

Hindi ko alam kung matutuwa pa ba akung makita ang kapatid ko o hindi. Dahil walang kasigaraduhan kung makakaligtas paba kami o hindi.

"Bryce. Ano ba? Subukan mung buksan ang pintuan dali" utos saakin ni ali kaya walang pagdadalawang isip na hinila ko si macky.

Kahit parehas kaming banas sa isa't isa at black sheep sa grupo. Mas maganda pang makipag kasundo sa katulad mong basagulero. Dahil magkakaintindihn din kayo.

"N-no. Hindi yan mabubuksan. We tried it kanina diba? Bakit hindi nalang tayo umakyat lahat" napatingin kaming lahat sa sinabi ni alodia.

Oo nga. Bakit hindi ko naisipang umakyat sa taas. May balcony nga pala ang isang kwarto rito.

Tsk. Wala ka talagang isip bryce. Puro ka kasi pagsasayaw eh. Yan tuloy. Kahit nakita kami ni sir andrew na magkakasama ay nagdahan dahan lang kami sa pagakyat. Since walang malay si beth si ali na ang nagbuhat sakanya.

Pero ng nasa taas nayung iba at unti nalang kaming naririto sa hagdan ay nakarinig kami ng sigawan sa kusina.

"KYAAAAA.... ARGUS..." natigil kaming lahat ng marinig namin ang sigaw ni maggie galing sa kusina.

Para bang may nangyayaring masama roon. Dahil sa gusti kung tumulong ay humakbang ako pababa. Pero agad din akung tumigil ng nakaramdam ako ng kamay sa braso ko.

"Don't leave. Kailangan nating umalis dito. Stick to the plan"  minsan natatanong ko talaga kung paano naging outcast si sandy. Dahil sa sitwasyon namin lahat. Parang hindi siya pwede sa ganung title.

Masyadong iba ang personalidad niya.

"H-HAWAK KO... T-TUMAKBO NA KAYO... T-TAKAS NA G-GUYS." Rinig naming sigaw ni argus. Kaya naman sumilip ako sa kusina galing dito sa hagdan.

"GUYS... T-TARA NA. K-KAILANGAN NATING UMALIS DITO. TARA NA" sigaw ko sa mga taong nasa kusina.

Kaya naman ng makita kong unang lumabas roon si zeus nahila-hila si maggie ay siya ring ngiti ang kumurba saakin.

"T-tara na guys. Kailangan nating mabuhay para sa sakripisyo ni argus. T-tara na" pagtawag ko sa tatlong naroroon sa kusina at tumakbo papunta saamin.

Kaya nagsitakbuha narin kami. Pero bago kami makapasok sa kwartong merong balcony ay isang nakakalungkot na sigaw ang narinig namin. Na naging dahilan sa panandalian naming pagtigil.

"L-let's go guys. We have to hurry" tumango kaming lahat sa sinabi ni ali.

We have to live. Kailangan naming mabuhay at ipakulong ang mga halimaw na ito. Mga inosente kami. Kaya nakakagago na pinapatay kami isa-isa.