DOLUNAY ^^
Acı aşısı olmuş kabullenisle küllerine dek yanan bir adam , Baybars Ateş.
Yalan bir hayatta kendini yıpratmış bir günah keçisi , Dolunay Arslan.
Ölümün hiçbirzaman son olmadığını küllerinden doğarak gösteren Baybars Ateş , o külleri Dol...
Eve girdigimde rüzgar mutfaktan çıkmıştı. En son baykala gelenbir diğer telefonla ayaklanmış ve hiçbirşey konusmadan evime gelmiştik. Yolu ona tarif etmem dışında evin önünde durduğunda telefonumu almış ve çektiği fotoğrafları göndermişti.
Odama girmek için hareketlendigimde beni engelleyen rüzgar hızla beni odasına sokmuştu. Kendi de girip kapıyı kilitlerken anahtarı dolabinin üzerine bıraktı.
" Klostrofobim olsugunu unutuyorsun."
Bakışları bana dönerken sinirle üzerime geldi.
"Bagirsana . Vursana. Niye susuyorsun? Dün ben o herifin ağzına sıçtım. Çokta zevkliydi dolunay. Çünkü o sana yaptiklarinin cok daha fazlasini hakediyordu. Yanlış mı dolunay? Ben kendim için hiçbirşey yapmadım. Kendim için olsaydı o herifi dovmezdim. Fakat sen de beni anlamadın. Tamam haklısın. Zamana bıraktın biliyorum. Bende sana zaman kazandiriyorum."
"Bu mu savunman?" Kaslari catilirken kafasini iki yana salladi. Hızla bedenime kollar dolanirken
"Sen benim kardesimsin dolunay. Yaptığımdan pişman değilim. Yine olsa yine yaparım. Çünkü o herifin sana yaptıklarından sonra ben senin aglamani kesip o anlık seni sakinlestirebiliyorum. Benim amacim bu değil. Sen benim kardeşimsin ve ben seni korumaya çalışıyorum. O herifin sende biraktiklari değil meselem. O herifin daha sana katamayacaklari hedefim." Öylece kalıp birsey demezken kollarını sıkılaştırdı.
"Sen ister benden nefret et. Ister bana kız. Ama susma tamam mı? Ben sana daha birşey söylemeyeceğim. Denize de kızma , onu ben ikna ettim. " Benden ayrılıp kapıyı açtığında bakışlarını üzerime çevirdi.
"Ben artık gecmisimle ugrasilmasini istemiyorum. Bu yüzden size kızdım. Böyle düşündüğünüzü bilmiyordum."
"Çünkü bizi dinlemedin." Kafamı egerken ilerleyip odanin kapisinda durdum. Gözlerim dolarken çıkmak için atacağım adımda derin bi nefes verip beni kendine çekti.
" Tamam. Tamam sana kızmıyorum. Ağlama. " ona sarilirken gözyaşlarım dökülmüştü bile. Kapıdan geçecek olan deniz durup
"Yine bensiz." Dedi. Ona dün çok yüklenmiştim. Rüzgarın 2 kati üzülmüştü belki de. Ruzgardan ayrılıp ona sarilirken
"Özür dilerim." Diye fısıldadım. Oda bana sarılırken saçlarıma öpücük kondurdu. Onlarla bu sorunu halledebilmem içimde ki alevlere su dökerken derin bi nefes verdim.
"Benim banyo yapmam gerek" diyerek ondan ayrılırken odama girip baykalla düştüğümüz için kısa bi duşa bıraktım. Havluyu bedenime sarip saclarimi topuz yaptigimda boynumda ve koprucuk kemiklerimde ki dövmeler bana gulumsemisti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merve hicbir zaman degismemem , neleri yasadigimi unutmamam için zorla yaptırtmışti bunlari bana. Kuslar özgürlüktü ve ben artik özgürdüm.
