Oyunun adı: AŞK

Aşık ihtiyarlar...

Cihanın düğününün devamı daha komikti...
Zira nehir poyrazla oyun oynamak isteyince güneş elleri belinde nehirin karşısına geçip poyyaz seninle oyun oynayamaz demişti.
Nehir anlamaz gözlerle baktığında poyraz güneşin elini tutmuştu.
Boran şok kubilaysa kıs kıs gülüyodu!
Boran: Pınar söyle çocuğuna çeksin elini
Pınar: Ben ne yapabilirim ki
Boran: Mi-miray bişey yap kızım gidiyo elden!
Miray: Hayatım ben napıcam bırak eğlensin çocuklar
Boran: Bu kadar rahat olma kızımız söz konusu!
Miray: O çocuğu ben doğurdum be ben hemde sen maçtayken rusyada hatırladın mı?
Boran: Bende konu ne zaman buraya gelicek diyodum! Kubilay çek şu küçük holiganı!
Kubilay: Poyraz gel oğlum
Poyraz: Gelmijem
Kubilay: Gel sene lan!
Poyraz güneşin elini bırakıp babasının yanına gitti. Kubilay oğlunu kucağına alınca küçük poyraz bombayı masaya bıraktı!
Poyraz: Baba ben evlenijem
Kubilay: Hadi ya kimle
Poyraz: Güneşle!
Boran kıskanç gözlerle poyraza bakıyordu! Küçük holigana bak sen! Gelicek kızını elinden alıcak! Onda verilicek kız var mıydı acaba?
Herkes bu hallerine gülerken boran güneşe sıkı sıkı sarılıyodu.
Güneş: Babi canımı yakıyosun
Boran o an fark etmişti...
Boran: Özür dilerim bitanem deyip sırma saçlarına öpücük kondurdu.

Miraylar eve geldiklerinde Boran küçük cadısını yatağına yatırdı.
Miray odasında her zamanki gibi kitap okuyordu.
Boran: Miray?
Miray: Hı?
Boran: Miray sence bu poyrazı kızımızdan nasıl uzak tutarız?
Miray: Hayatım abartmıyo musun?
Boran: Sen bence çok sakinsin
Miray: Zamanı gelince elbet biriyle sevgili olucak şimdiden alışsan iyi olur sevgilim
Boran: Alışmam alışamam! Herifin biri gelicek kızımı alıcak gidicek! Neyine alışayım bu fikrin?
Miray kitabını kapatıp baş ucuna bıraktı. Ardından uyuma anına geçmeden önce boranın yüreğini yerinden çıkarıcak kelimeleri söyledi.
Miray: Daha iyi ya yabancıya gitmez!

Aradan 15 yıl sonrası...

Miray: Boran hayatım hadi ama geç kalıyoruz!
Boran: Geldim geldim güneş nerde
Miray: E dedim ya hayatım güneş orda bizi bekliyo
Boran: Heh tamaam geldim
Miray: Nerde kaldın?
Boran: Arabanın anahtarını bulamadım
Miray: İyi bari kızın mezuniyetini kaçırıcaz yoksa
Boran: Sence ben kaçırır mıyım o anı?
Miray: Ah boran ah onca zaman geçti ama kızın dedin mi akan sular duruyo hala sende
Boran: Zaman çabuk geçti dimi?
Miray: Evet ve biz çabuk yaşlandık
Boran: İlk günkü gibi aşığım sana bak aşkım hiç yaşlanmamış!
Miray: Ya boraan!
Boran: Bu emekli adamı hala seviyor musun ihtiyar kadın?
Miray: Bu ihtiyar kadın hala sana deliler gibi aşık... Tıpkı güneş ve poyraz gibi...
Boran: Anma o küçük holiganı!
Miray: Yapma ama boran! Bizi hatırla seninle ne şartlarda evlendiğimizi... Birbirimizi nasıl sevdiğimizi!
Boran: Anlamıyosun! Aşka sonsuz bi saygım var! Seni bana getiren herşeye saygım var! Ama şimdi değişti seni bana getiren şey şimdi kızımı benden alıcak!
Miray: Bencil düşünme! İleride bize bişey olsa kızımız yalnız mı kalsın? Onlar birbirlerini deli gibi seviyo bunu engelleyemezsin!
Boran: Zaten engelleyemiyorum ki
Miray: Geçen sefer buluştukları kafeye yaptığın baskını unutmadım! Ha ondan öncede sinemada arka koltuklarındaki biletleri alıp sürekli rahatsız etmeni saymıyorum!
Boran: Tesadüf!
Miray: Eminim öyledir huysuz ihtiyar!

Boran direksiyonu kıvırıp son kez park ettiği arabasına baktı. İnmek için emniyet kemerini açtığında miray çoktan inmişti.
Güneş ailesinin gelmesiyle derin bi nefes aldı. İşte şimdi herkes yanındaydı. Gülümseyerek poyrazın elini tuttu. Boran her ne kadar kaş göz işareti yapsada güneş omuz silkip poyrazın eline biraz daha sarıldı. Babası böyleydi işte... Lise zamanında ilk sevgili olduklarında da aynı tepkiyi vermişti! Ama bildiği bişey varsa o da poyraza dahi bişey olsa koşa koşa yardım ediceğiydi... Küçüklükten beri hep aralarında bişey olmaması için uğraşmasına rağmen olmuştu işte! Aşk kapılarını çalmıştı!
Güneş: Baba?
Boran: Sonunda reşit bi kız babasıyım!
Güneş: Sana bi haberim var
Boran: Umarım bu haber küçük holiganla ilgili değildir?
Güneş: Yanii o da var ama geneli benimle ilgili
Boran: Kızıcak mıyım?
Güneş: Sanmam...
Miray: Kızım çatlamasana bizi
Güneş: Ben güzel sanatlar okumak istiyorum. Tıpkı ailem gibi...
Poyraz: Bende seçmelere giricem olursa eğer güneşin yanındayım.

Hepsi gururla bakıyordu çocuklarına... Onların izinden gitmek istemeleri özellikle etkilemişte olabilir tabii.
Boran miraya kubilaysa pınara sarıldı.
Boran: Sizinle hep gurur duydum.
Kubilay: Sonunda hayta oğlumu dize getiren tek kişi...
Pınar: Ah tatlım bu kelimeler bana nereden tanıdık geldi acaba?

Ve arkadan gelen ayak seslerini duyunca pınar geriye döndü.

•SİZCE GELEN KİM?
•FİNALE SON 1 🤗 ŞİMDİDEN FİNAL HEYECANI SARDI RESMEN BENİ 💃🏻💃🏻