Manunun önünde durdurdu defne Ömeri
"Şimdi sana soruyorum Burada bizim ilk karşılaştığımız yerde. Beni ilk öptüğün, benim sana ilk tokat attığım yerde, kaderimizin yazıldığı yerde baba olmaya hazır Mısın sevgilim? "
"Bir dakika bir dakika sen ciddi misin ? Ben ben baba mı olucam ? "
"Evet sevgilim. Hemde Harika bir baba olacaksın."
"Bu şaka değil,değil mi ?"
"Olmasını mı isterdin?"
"Sen delirdin mi gerçek olma ihtimali bile nasıl güzel geliyor kulağa!"
"Yani yüzde yüz diyemem onun için kan testine gerek var ama bence kesin öyle."
Ellerini narince Defne'nin belinde birleştirdi Ömer. Daha sonra dünya yansa umuru olmayacak gibi çevirmeye başladı kucağında.
Durdu, ayaklarının yere inmesine izin verdi.
"Seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum."
Her bir minik dudaktan öpüşün ardında kısık sesle söyleyi vermişti Defne."
"Ben daha çok. O kadar şanslıyım ki."
••••
Bir kaç gün sonra
Ömer'in halletmesi gereken bir toplantısı vardı sabah erkenden çıkmıştı Defne'sini uyandırmaya kıyamamış baş ucuna küçük bir not bırakıp çıkmıştı.
Biraz sersemdi Defne bu aralar malum. Uykusuna düşkündü epey Ömer'e tezat bir şekilde. O uyumayı severken Ömer az uyuyor diye onlar için hep tatlı bir atışma konusuydu. Bir kaç gündür bu uyku hali devam ediyordu. Hamileliğin başlarında uyku olurmuş, normalmiş. Bunu Ömer'le ilk doktor kontrolüne gittiklerinde sıkıntıdan beklerken bekleme salonunda duran dergiden görmüştü. Biliyordu. Gerçi hamile olduğunu söylese pek deneyimli şahane arkadaşı Nihan bunu söylerdi. Aklına Nihan'ın hamileliği geldi güldü ve yataktan kalktı. Üzerini değiştirip, sahilde biraz yürümek istedi, yola çıktı yürümeye başladı sahilde. Susadığını fark edip rotasını yolunun yakınındaki markete yöneltti. Daha sonra Ömer'in yanına gidecekti. Belki yemek yerlerdi. Daha sonra elele bir yürüyüş sahilde neden olmasın diye geçirirdi aklından. Marketten çıkarken hızla koşan küçük bir kız çocuğu çarpıvermişti Defne'ye. En fazla 6 yaşlarında.
X: Melis kızım kaç kere dedim yavaş ol diye düşeceksin. Hemen özür dile abladan. Melis..
D: sen..
X: Defne..
Yüzünü en son görmeyi hayal ettiğim kişi şu an karışımdaydı. Bu anı kaç kez hayal etmiştim bundan 10 sene evvel. İçimde bazı şeyleri çoktan bitirmişken, annesiz yaşamaya, onu özlemeye, unutamaya başlamışken, kendi hayatımı kurduğumda ben evlenirken yanımda olmayan beni bizi bir kez olsun aramayan annem neden şu an benim karşımda ve bana bakıyordu?
Aklımı karıştıran, düşündükçe düşüncelerimde kaybolduğum bu anda bir soru çıkarmıştı beni bu bilinmezlikten. Küçük bir kız çocuğunun sesi..
Melis: anne bu abla kim tanıyor musun?
X : evet kızım bir tanıdık.
Defne: bir tanıdık demek.
"Anne ben dondurma istiyorum."
"Tamam kızım sen seç alıyorum ben."
***
Sahildeki parkta Bir banka oturmuş sessizliğe boğulmuştuk. Karşıdaki deniz'e bakıyordum. Yüzüne bakmak gelmiyordu içimden.
"Nasılsın iyi misin?"
"Gerçekten mi ! 10 senenin ardından bu mu soracağın şey !"
"Şey.. ben gitsem iyi olacak."
