•Herkese merhaba 🎈 evet bu akşam içinde 2.paylaşımım. Çok üzüm süre önce yazmaya başlayıp telefonumun derinliklerinde bulduğum bir hikaye bitirip paylaşmak istedim boşa gitmesi üzerdi beni zira... umarım beğenirsiniz hepiniz çok öpüldünüz yorumları bekliyorum.🎈🎈🎈
***
Daha gözlerimi açamadan kendimi tuvalette bulmuştum. Midem çok fenaydı sürekli kusuyordum sanırım üşütmüştüm. Duş alıp tipimi toparladım giyinip Kahvaltı yapmadan çıktım. Yemek yiyebiliceğimi hatta bunu bünyemin kaldırabileceğinden emin değildim. Başımda hafif dönüyordu. Evde kimseye ses etmeden sessizce çıktım. Bu halimi görse anneannem beni hayatta bırakmaz. Otobüs durağına gelmiştim. otobüsü beklerken bugünü atlatıp yarın doktora giderim düşüncesi geçiyordu sonuçta bugün önemliydi toplantılarımız var ve koskoca bir yaz koleksiyonunu yetiştirmemiz lazım. Yarın 1-2 saat izin alıp doktora giderim. Ben bunları düşünürken otobüsün geldiğini anca fark ettim aceleyle bindim. Oturucak hiç yer yoktu yine her zamanki gibi ve benim başım fena halde dönüyordu.
Hasta olucak Zaman mıydı kızım onca işin arasında ayrıca Ömer'ide çok özledim.. Ama beni bu halde görmemesi en iyisi boşuna panik yapıcak şimdi. Offff. O kadar dalmışım ki iniceğim durağı kaçırdım. Allahtan bir sonraki durak o kadar çok uzak değildi. Zar zor yürüdüm şirkete kadar. Şanssızlık o ya asansörlerin ikiside dolu. He dur tamam sonunda gelmişti asansör. Kapısının açılmasıyla Koray beyi görmem bir oldu benim hemen kaçmam lazım topukla burdan defoo çekemem Koray beyi.
"Kuruuuu kız nereye "
"Şey ben merdivenlerden gidicem"
"Niye kız hem bu hal NE hayalet gibi aaa anlat bakim yoksa Ömerle bir şey mi oldu?"
"Ya NE alakası var koray bey Allah korusun biz Ömerle çok iyiyiz ( yüzü ömeri düşünürken şapşal bir hal almıştı) biraz hastayım sadece "
"Ha ay ben korkarım sen şimdi banada bulaştırırsın "
"Koray bey gerçekten hiç halim yok çekemiycem sizi daha sonra uğraşın benimle "
"Bana çemkirenezsin sen ben Koray sargın'ım bitek ben çemkiririm seme ıyyyyy"
Cevap bile vermedim. Karşılıklı pis pis bakıştık.
Asansör durdu. Koray bey beni iter vaziyette çıktı asansörden.
"Aman iyi be çekil şurdan kuru şey"
İyi bari gitti Koray bey. Umarım Derya'yla karşılaşmam bide onun giybetiyle uğraşamam.
Hemen odama geçtim. Ömer daha gelmemişti. Büyük ihtimalle italyanlarla olan toplantısındaydı. Bu benim işime geldi masama kurulup çizimlerime konsantre oldum. Bu bulantıyla olabildiğimce. Vakit zar zor geçiyordu. Aşağıya mola yerine gittim kahve içmek için. Belki beni kendime getirirdi. Midemden geçicek tek şeyin kahve olduğunu unutmuşum bir yudum almamla midem resmen alt üst oldu kendimi koşar adım tuvalete attım hemen fena halde kusuyordum. Başımı tuta tuta çıktım tuvaletten yüzüme su fırlattım biraz olsun iyi gelmişti. Odama yavaş adımlarla gittim. Bu sırada telefonun çaldı. Arayan Nihan'dı.
"Kızım nerdesin sen sabah hiç ses vermeden çıkmışsın?"
"Ay pek iyi değilim size gözükmek istemedim kızım, neyse boşver sen niye aradın ?"
"Öylesine müsaitsen beraber yemek yiyelim"
"Müsait gibiyim şu an Ömer de yok ta yiyebilicek gibi değilim pek "
"Noldu kızım anlat "
"Yok bişey ya yarım saat sonra manu'da buluşalım "
"Oldu tamam Defne "
