ALIVE－Two Worlds Collide

Chapter 21

(Έχουμε λοιπόν την συνέχεια εδώ! To mention πηγαίνει στην 'AMillionKissesDeep'!Ελπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο! Παρακαλώ ακούστε σε επανάληψη το τραγούδι που σας έχω δώσει στην αρχή του κεφαλαίου. Καλό διάβασμα γλυκά μου! :) Xx)

 *Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο:

3 Doors Down - Here Without You (Acoustic Studio)*

________________________

«Μπαμπά, μπαμπάκα μου ήρθα..πόσο χαίρομαι που είμαι εδώ, πόσο χαίρομαι που είμαι κοντά σου. Μου έλειψες μπαμπά, μου έλειψες πάρα πολύ..Χαίρομαι που είσαι κοντά μου, χαίρομαι που είμαι κοντά σου. Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ.» μουρμούρισε και αναστέναξε βαριά κοιτώντας γύρω της.Ερημιά, κανένας δεν βρισκόταν στο νεκροταφείο του χωριού εκείνο το απόγευμα.

«Σε αγαπώ μπαμπά και θα σε αγαπώ για πάντα. Κανένας και τίποτε δεν μπορεί να αναπληρώσει αυτό το κενό που νιώθω μέσα μου. Αυτό το κενό που υπάρχει μέσα στην καρδιά μου. Θα έκανα τα πάντα να σε φέρω πίσω. Κανονικά δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ το ξέρω. Κανονικά δεν θα έπρεπε..αλλά δεν γίνεται..» σταμάτησε για λίγο προσπαθώντας να εμποδίσει έναν βαθύ λυγμό να βγει από το λαιμό της καθώς τα πονεμένα δάκρυα της είχαν κάνει την εμφάνιση τους στο πρόσωπο της.

«Δεν γίνεται μπαμπά. Ξέρω πως αυτός φταίει. Ξέρω πως εξαιτίας του είσαι σήμερα μακριά μου. Ξέρω πως εξαιτίας του δεν είσαι στο πλευρό μου. Να με δεις να χαμογελώ. Να με δεις να γελάω. Να με δεις ερωτευμένη στο πλευρό του ανθρώπου που αγαπώ τόσο πολύ και που δεν έπρεπε να μπλεχτεί και εκείνος σε όλο αυτό.. Αλλά είναι αδερφός μου..και ξέρω πως όσο θέλω να πληρώσει γι’αυτό ξέρω πως δεν μπορώ να τον κάνω. Δεν μπορώ να τον βλέπω να πεθαίνει κάθε μέρα, να ξεθωριάζει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ την ζωή του. Πες μου όμως τι να κάνω μπαμπά; Τι;» σήκωσε τα χέρια της και τα έφερε στο πρόσωπο της, κρύβοντας το μέσα σε αυτά. Βήματα ακούστηκαν δίπλα της και ένα χέρι ακούμπησε τον ώμο της στέλνοντας ένα ξαφνικό ρήγος σε όλο το κορμί της,

«Eva..» ακούστηκε η φωνή του Harry γεμάτη ανησυχία, το πρόσωπο της σηκώθηκε αργά και γύρισε να τον κοιτάξει.

«Ξέρω πόσο πονάς, ξέρω..Μα Μου είπες πως απλά ήθελες να έρθεις εδώ για να τον επισκευθείς. Δεν θέλω να σε βλέπω έτσι σε παρακαλώ μωρό μου.» την έφερε στην αγκαλιά του και εκείνη έκλαψε πιο πολύ.

Μακάρι να ήξερε. Μακάρι να είχε το κουράγιο να του πει εκείνη την στιγμή την αλήθεια. Πως ο πατέρας της δεν πέθανε απλά από εγκεφαλική αιμορραγία..Αλλά εξαιτίας εκείνου. Του άνθρωπου εκείνου που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να της καταστρέφει ότι πιο όμορφο έχει..