ALIVE－Two Worlds Collide

Chapter 11

(Θα έχουμε και άλλο flashback όπως είπα! ;-) Καλό διάβασμα!)

Το σώμα της Eva σηκώθηκε από την θέση της και προχώρησε έως το παράθυρο που υπήρχε στο χώρο της, ένα τεράστιο χαμόγελο είχε δημιουργηθεί στο πρόσωπο της όπου την είχε κάνει να ξεχάσει για λίγο ότι είχε συμβεί.

Τερατάκι.. σκέφτηκε.

Είχε σοκαριστεί πράγματι πολύ τότε από το σχόλιο που της είχε κάνει.. δεν το περίμενε.

Αλλά έτσι ήταν ο Harry όταν την φλέρταρε. Ή δεν θα είχε πολλές σειρές από λέξεις να της πει ή θα ήταν ‘κακός’ απέναντι της.. με την καλή έννοια πάντα. Ο Harry είχε πάντα ένα χαριτωμένο, σπαστικό και αρκετά χάλια χαρακτήρα για να την πέφτει στην Eva, αυτό είναι η αλήθεια.

Για παράδειγμα την μία φορά μπορεί να ήταν σαν κάποιο αγόρι του Λυκείου, να σε τσιγκλάει ή να σε πειράζει επειδή του αρέσεις, αλλά από την άλλη ήταν ορθά ‘κακός’ και ειρωνικός απέναντι σου ενώ ότι σκεφτότανε για σένα θα το έφερνε αμέσως στο πιάτο αφήνοντας όμως εμφανή τον σαρκασμό να κάνει την παρουσία του σε αυτό.

Η Eva πάλι ήταν το εντελώς αντίθετο, ήταν εκείνη που δεχόταν ότι και να της έλεγες..ήταν χαμηλών τόνων άτομο  και η κοπέλα που θα δεχόταν ότι και να της έδιναν καλό ή κακό. Μπορεί να ήταν αθώα και καλή αλλά είχε εκείνη το δικός της 'διαφορετικό' κάτι, μπορεί να μην κυνήγαγε το δίκιο της αλλά εάν έφτανε στα όρια, μιλούσε και μιλούσε έντονα. Ξεσπούσε.

Βέβαια όταν καταλάβαινε τι επρόκειτο να της έδινε ο Harry, δηλαδή ειρωνικά και σαρκαστικά παιχνίδια τότε αποφάσιζε μετά χαράς να παίξει με αυτά μαζί του αλλά κοροϊδεύοντας τον. Αφήνοντας τον να νομίζει πως εκείνος έχει το πάνω χέρι, πως θριαμβεύει, αλλά πάνω στην δόξα του (που νόμιζε ότι κατείχε) πάντα ήξερε πώς να κλέβει εκείνη την παράσταση.

Το βλέμμα της για ακόμη μια φορά χάθηκε στην πόλη στην οποία ζούσε. Τα μάτια του ‘χάθηκαν’ μέσα στο Λονδίνο ενώ χαμογελούσε, ‘σαν χαζός’ θα θέλαμε την σήμερων ημέρα.

Τα χέρια της σταυρωθήκανε μεταξύ τους και έκλεισε ελαφρά τα μάτια της φέρνοντας στο μυαλό της και άλλες αναμνήσεις που θα την μετέφεραν κάπου αλλού, κάπου όμορφα όπως τότε. Το κεφάλι του κουνήθηκε και μερικές ατημέλητες μικροσκοπικές μπουκλίτσες έπεσαν στα μάτια του, δεν τον ενοχλούσαν όμως, το πάνω βλέφαρο του έκλεισε αργά σαν το πάνω μέρος σεντουκιού και φυλάκισε αμέσως το όμορφο σμαραγδένιο θησαυρό που έκρυβε μέσα του αφήνοντας τον εαυτό του ελεύθερο να χαθεί σε όμορφες παλιές αναμνήσεις.