ALIVE－Two Worlds Collide

Chapter 30

*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο(σε επανάληψη):

Coldplay-The Scientist*

___________________________________________

Πόνος.

Οδυνηρός πόνος σε όλο το σώμα της.

Τα μάτια της ‘πυκνά’ από δάκρυα.. μετά βίας να μπορεί να περπατήσει στους διαδρόμους του νοσοκομείου. Κάποια στιγμή σταμάτησε και κοίταξε γύρω της, δεν έβλεπε πουθενά μπροστά της κάποιο ασανσέρ για να μπορέσει να ‘αποδράσει’ πιο γρήγορα από τον αποπνικτικό αυτό χώρο.

Η πλάτη της άγγιξε τον λευκό τοίχο που υπήρχε δίπλα της, το σώμα της κύλησε προς τα κάτω και τα πόδια της τυλίχτηκαν με τα χέρια της πάνω στο στήθος της. Το κεφάλι της είχε σκύψει προς τα κάτω, και σαν κρυμμένο μικρό παιδί, έκλαιγε βουβά εκεί στην θέση της δίχως να την ενδιαφέρει κάτι πλέον, δίχως να την ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που περνούσαν, δίχως να την ενδιαφέρει τι νιώθει ο καθένας για εκείνη.

‘Τον έχασα. Αυτό ήταν. Τέλος.’

Επαναλάμβανε αυτές τις λέξεις ξανά και ξανά από μέσα της. Μια πόρτα άνοιξε και έκλεισε αμέσως μετά και μερικά βήματα ξεκίνησαν να ηχούν στα αυτιά της, να προχωρούν με σταθερό ρυθμό και έπειτα να πλησιάζουν και να σταματάνε δίπλα της. Η Eva σήκωσε το κεφάλι της και είδε έναν όμορφο νεαρό, όχι πολύ μεγάλο σε ηλικία, με ελάχιστα μούσια στο πρόσωπο και υπέροχα μαλλιά να την κοιτάει..

«Δεσποινίς είστε καλά;» την ρώτησε ευγενικά και εκείνη ρουφώντας την μύτη της σηκώθηκε αργά από το πάτωμα και στάθηκε μπροστά του.

«Ναι..» μουρμούρισε και προσπάθησε να σκουπίσει με το πίσω μέρος της δεξής παλάμης της τα δάκρυα της.

«Σίγουρα; Έχετε κάτι; Κάποιος συγγενής σας μήπως;» την ρώτησε ενώ έσφιξε περισσότερο στην λαβή του τον μεγάλο φάκελο του.

«Όχι όλα καλά. Εντάξει..» κούνησε το κεφάλι της και έσκυψε προς τα κάτω.

«Τότε σίγουρα κλαίτε για κάποιο αγόρι..» συνέχισε δίνοντας της ένα από τα πιο όμορφα χαμόγελα που είχε δει –μετά του Harry φυσικά-.

«Χμ..» εκείνη απλά σήκωσε το κεφάλι και τον κοίταξε.

«Αυτό είναι..» την διαβεβαίωσε ενώ συνέχισε να της χαμογελά.

«Αμ..νομίζω..αμ..» δάγκωσε το μέσα μέρος του μάγουλου του και έσκυψε το κεφάλι του για να την εξετάσει στον πρόσωπο.

«Μα φυσικά....Eva Rayns!;» είπε γεμάτος χαρά και θαυμασμό ταυτοχρόνως.

«Ναι;» τον κοίταξε γεμάτη απορία για το πως ήξερε το όνομά της.