Aşkın kadife hali (Tamamlandı)

17. Bölüm

Ne yapacam şimdi ben, kapının önünde ayrılmıyor ve hala zile basıyordu. Onu nasıl bu evden gönderebilirdim; içer de Doğan yatarken, pek o geldiğinde ya Güven gelirse ne yapacam ben şimdi iki ucu keskin kılınç tı ve benim tutacak başka yerim yoktu ya bu kan akacaktı ya da akacaktı. Aklıma o anda gelen, pek de mantıklı olmayan planı uygulamaya başladım; kapımı çalarken aynı zamanda aramaya başladım. Koşar adımla odaya geldiğimde, bana; bir sorun mu var der gibi bakıyordu Doğan. Hemen yanında soyunmaya başladım vaktım yoktu. Üstüm de ne varsa çıkarmıştım geriye iç çamaşırlarım kalmıştı, üzerime ıslak bornozumu giymiş ve saçlarımı havlunun içine toplamıştı, beni zevkten dört köşe olmuş bir şekilde izleyen Doğanın yanına gidip içimden tokat atmak isteyi geçerken önce kapıdaki sevgilimi göndermeliydim daha sonra yatağım daki. Kapıya geçmeden önce mutfaktan yüzüme dekolteme su damlacıkları attım ve kapıyı yarım açtım;

"Hazar, ne işin var burada"

"Sevgilimi merak ettim ve almaya geldim bir kahvaltı yaparız diye düşündüm"

"Bugün beni mazur görsen olmaz mı?"

"Hayır olmaz hadi kenara çekil de seni içerde bekleyeyim"

"Hazar gerçekten çok kötüyüm, evden çıkmak istemiyorum"

"Hayırdır neyin var, girip gibiyim ve tek kalmak istiyorum aşkım"

"Aşkım istersen hazırlan hastaneye gidelim"

"Yo, doktor arkadaşım gelecek biraz dan o bana ilaç getirir"

"Ama aklım sende kalır, böyle kapıda konuşmaya devamı edecez"

"Pek, müsait değilim duştan yeni çıktım"

"Derin benden mi utanıyorsun?"

"Şey, galiba biraz"

"Anlaşılan beni içeri almamakta kararlısın"

"Almak isterdim ama gerçekten iyi değilim" seni içeri alsam o inatçı keçi hasta bile olsa kalkar gelir ve işin içinden çıkmak imkansız olur, artık git Hazar.

"Tamam bakalım öyle olsun ama bunu bir yere not aldım küçük hanım acısını kötü çıkaracam"

"Söz kendime geleyim ne istersen yaparım" çok iddalı bir söz vermedim mi ben!

"Hmm bu sözü unutturmam ama"

"Tamam"

"Peki o zaman gidiyorum" başını o aradan içeri soktu ve beni öptükten sonra gerisin geri gitti, onun gidişini izlerken yavaşça kapıyı kapattım ve arkamı dönüp yaslandım. Bugün biter mi? Gerçekten!

İçeri girdiğim de, yer deki Doğanın kıyafetlerini toplamaya başladım, içeri bornozlu ve onun kıyafetleri ile geri dönmem fazla +18 görünsede dışardan aslında olay, farklıydı. Sinirli bir şekilde gelmemi bekliyormuş gibi görünüyordu. Hastayken ona sinirli görünemediğini söylemem içimden geçsede, yapmamıştım.

Kıyafetlerini askıya asıp dolabımın içine yerleştirdiğim de, yerdeki az önce onun yanında hiç çekinmeden soyunduğum geldi ve boynumdan yukarı doğru bir ateş basmaya başladı. Başım daki havluyu çıkarıp bir kenara katladım ve yer deki kıyafetlerimi aldım ve giyinmek için odadan çıkacam o hamleyi yaptım; "Nere gidiyorsun" öyle durmuştum on doğru dönemiyordum çünkü hala utanıyordum, neticede artık sevgili değildik.

Aslında biz onunla enişte ve baldızdık ama nedense onu bir türlü başaramıyorduk. Benden vazgeçmek yerine dışarda bu tutmayı seçti ve bunun için vicdan azabından başka bir şey çekmiyordum.