2 gün sonra
Sabah uyandığım da, hemen kalkıp perdelerimi açtım, çantamdan bir kaç parça bir şey çıkardıktan sonra kendimi duşa atmıştım. Sıcak suyun altında, düşünmeye başladığımda, korkularımı yenmek için hayatta geri dönmem gerekiyordu ve Eskişehir'e dönünce ilk işim hasta kabulüne başlamak olacaktı. Daha sonra kendi evime geri dönecektim, yoksa bir daha hiç bir zaman sığınağım dan çıkabileceğimi düşünemiyordum suyu kapatıp buharlanmış aynada yüzüme baktıktan sonra kendime onay verip. Havluya sarınıp, kapıyı açtığımda odam da Doğan vardı;
"Doğan ne işin var burada"
"Seni uyandırmaya geldim"
"Tamam orayı anladım içeri nasıl girdin? Ya biri gördüyse"
"Yedek anahtar tatlım" elindeki kartlardan birini gösterirken "Ve merak etme kimse görmedi. Bizim kiler kahvaltı da bizi bekliyor"
"Ablam neden haber vermeye gelmedi sen geldin peki"
"Onlar koyu bir muhabbette dalmışlardı bende eniştesi olarak uyandırmakta sakınca görmedim. Hem sabah sabah bu sorgu ne insan sabah öpücüğünü verir önce" elimle dudağının üzerine vurmuştum
"Al sana sabah öpücüğü, çık şimdi üzerimi giyecem"
"Sorun değil ben şurada otururken sen giyine bilirsin emin ol bakmam"
"Doğan çık" bir yandan havlum düşmesin diye tutuyordum.
"Görüyorum ki şimdiden sana İzmir havası iyi gelmiş durumda" iki adımda burnumun dibinde bitmişti.
"Öyle görünüyor ki sana da yaramış, eski haline dönmüşsün"
"Dönmemi mi? İstiyorsun"
"Hayır ben eski Derinimden fazla memnundum" bakışları bedenimi alevlendirmişti.
"Çıkmayı düşünmüyor musun?" Sesim titremişti.
"Çıkmak mı istiyorsun" ben geri geri gidiyor, oda üzerime geliyordu.
"Çıkmanı istiyorum" bana dokunmasıyla kendimi, yatağın üstünde sere serpe yatılı bir halde bulmuştum, üstüme çıkmıştı gözlerime bakarken konuşmaya devam etmişti.
"Bende çıkmamızı mı istiyorsun dedim" burnunu boynuma dayadığında içim ürpermişti.
"Doğan-n" sesim inler gibi çıkmıştı "çıkarsan giyinecem" gözlerimi kapatmıştım. Boynuma küçük küçük öpücükler bırakırken kendimi uçurumlardan yuvarlanır gibi hissediyordum. Dudağımı öptüğünde o anın duygularıyla birlikte yuvarlanmaya başlamıştım uçurumdan.
"Şimdilik gidiyorum Derin ama o gün gelecek ve birlikte gidecez" üstümdeki ağrılığı ve sıcaklığı yok olduğunda kalktığını anlamıştım. Peşinden kapının açılıp kapanma sesiyle birlikte gözlerimi güçlükle açılmıştı. Doğrulduğumda üzerim deki havlu yarı yarıya kapatıyordu bedenimi.
Güçlükle yataktan kalkıp giyinmeye başladığımda bir yandan kendime kızıyordum ondan uzak durmak için elimden geleni yaparken son 3 gündür ondan uzak duramıyordum oda benden, saçlarımı kurturken tekrar ondan uzak durmak en iyisi olacağını kararına varmıştım. Galiba İzmir bana gerçekten iyi gelmişti kapıdan çıktığım da koridor da kimse yoktu.
Kahvaltı salonuna geldiğimde üçte hararetli bir şeyler konuşuyordu;
"Günaydın hepinize"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşkın kadife hali (Tamamlandı)
RomanceDerin masum ve duru güzelliği ile geri dönmüştü şehrine, kumral saçları mavi gözleriyle herkes den farklıydı, onun gözünde dahi. Gidişi bir başlangıçın bitişi, dönüşü ise bir başlangıcı gelişiydi. 6 yıl sonra doğduğu şehirdeydi, Londranın o kapalı h...
