Çoğu aşk bedeli ne olursa olsun, yaşamaya değerdi.
Hayalindeki adam tarafından beklenmedik sürprizleri hazmetmeye çalışan Güneş, hayalinde olmayan adamla tanıştığında allak bullak olur. Dans öğretmeni olmasının verdiği avantajla işlerden hızla sıyrı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı; Demet Evgar - Farketmeden
'Artık Soğuk Değil'
Doğu yatağında bir sağa bir sola dönmeyi en sonunda sonlandırıp komodinin üzerindeki lambayı açtı. Şaka gibiydi, lakin uyuyamıyordu. Güneş yanında kaldığı akşamlar özellikle bu uyuyamama hissi artıyordu, o içeride salondayken kendisi resmen uyuyamıyordu. Ona sarılıp kokusunu içine çeke çeke uyumak kendisini huzurlu bir vadide hissettiriyordu. Açıkçası kendisini tam olarak aptal bir âşık gibi hissediyordu. Yeniden lise yıllarına dönmüş gibi... O zamanlar da pek ne yapacağını bilemez hallere girerdi. Şimdi de öyleydi. Güneş yanındayken sadece onu izlemek ve dinlemek istiyordu, lisede yaşadığı ilk aşkına benziyordu durum. Oysa otuz bir yaşında koca adamdı artık, bu neyin şapşallığıydı anlamıyordu. Güneş'in çocuksu yanlarını keşfettikçe kendisi de çocuk olmak istiyordu. Geceleri her ne kadar tutkulu olgun birer birey olsalar da gündüzleri pamuk şeker yiyen o çocuklardan olmak hayatındaki diğer zevklerin arasına giriyordu.
Yerinden kalktı ve odanın kapısını açarak salonda tek ışığın altında bilgisayarda işlerini halleden sevgilisinin yanına geldi. Güneş'i korkutmamak için varlığını belli etse de onun işine kendisini kaptırdığını ve hızlı bir şekilde klavyenin tuşlarına dokunduğunu gördü. Arkasına geçip ellerini onun omzuna koyduğunda Güneş önce irkildi ama hemen toparlandı. Gülümsedi ve işini yarım bırakmayı sevmediğinden konsantrasyonu bozmadan işine devam etti.
"İşin ne zaman biter?" diye sordu Doğu, uykulu sesiyle.
Güneş gözlerini bilgisayar ekranından ayırmadan "On dakikaya biter sevgilim. Neden uyumadın sen, yarın erkenden sezaryenin vardı?" dedi.
"Sensiz uyuyamıyorum ki... Özellikle senin burada kaldığın akşamlar sensiz uyumak işkence gibi... İşinin bitmesini bekleyeceğim." Doğu sevgilinin yanına geçip poposunu masaya dayadı. Kollarını önünde birleştirip sevgilisini izlemeye koyuldu.
Güneş onun söyledikleriyle parmaklarını klavyenin üzerinden çekti. Öğrencilerin performans notlarını sisteme geçiriyordu. Son beş öğrencisi kalmıştı ama sistem biraz yavaşladığından beklemesi uzun sürüyordu. Büyük ihtimalle tüm hocalar şu anda sisteme giriş yapmıştı. Sevgilisine doğru döndü ve onun uykudan mağrurlarmış gözlerine baktı. "Bu kadar tatlılık ben de kilo yapıyor Doğu haberin olsun," derken onun elini tutup içini öptü. "Beni öyle bir baştan çıkarıyorsun ki çok hızlı sana tav oluyorum. Ama aşkım şunları bitirmem lazım. Ve senin de uyuman lazım, bu sebeple doğru yatağa," diyerek sevgilisinin sert kalçasına vurdu.
"Uyuyamıyorum sen olmadan. Kokunun oksijenim olmuş haberin olsun. Biz hep birlikte kalsak ya? Senin kokundan ayrı kalmam böylelikle," derken Doğu sevgilisine doğru eğildi ve onu öpmek için aradaki mesafeyi kapattı.
"Ben burada parfümümü ve duş jelimi bırakayım onları koklar yatarsın, nasıl fikir ama?" dedi Güneş işi şakaya vurarak. Onunla her şeyi hızlı yaşamak elbette ki nefes kesiciydi, ne var ki korkutucuydu. Doğu'nun gözlerindeki ifadeyi görünce panikledi. Kahverengi gözleri bu anlarda öyle bir koyulaşıyordu ki Güneş'in kalbi deliniyordu. Hemen bu andan kurtulmak için kocaman güldü. İşlemlerini yarıda kesip bilgisayarını kapattıktan sonra ayaklandı ve Doğu'nun dudağına sıcak bi öpücük kondurdu. "Hadi gidip yatalım, yarın okulda hallederim artık," dedi ve elinden tutup onu odaya getirdi.
