We're Just Married

WJM: Fifteen

FIFTEEN

Lucas POV

“So Lucas maganda ang performance mo this month ha, good job iho.” Puri sakin ng Boss ko which is ang Tita ng aking pinakamamahal na kasintahan.

“Salamat.” Masayang kong pasasalamat dito. Masaya ako at natutuwa sila sa mga ginagawa ko.

“I have a good news for you, ikaw ang napili ng board member na ipadala sa France para irepresent ang publishing company natin.” Masayang itong balita sakin, agad naman akong napangiti dahil sa balita na iyon, this is my dream. Pero teka? Sa France? Wala naman silang sinabi na sa France ha?

“Bakit po sa France?  Diba po ang napag usapan ay dito nalang po sa Philippines?” tanong ko.

“That’s the first plan, pero ang sabi nila mas gagaling at mas mahahasa pa ang talent nyo doon.” Masayang paliwanag nito.

“Gaano po katagal?” pagaalin langan na tanong ko.

“2 years.” Agad naman umurong ang dila ko. WHAT? 2 years? Sa France? Damn! Hindi naman ito ang unang plano ha.

“T-two years?” paninigurado ko.

“Yeah. Two years Lucas.” Agad na pumasok sa isip ko si Aira. Oh shit! Paano ko ito sasabihin sa kanya paniguradong malulungkot iyon, hindi sya sanay na wala ako, alam ko iyon dahil sa tagal ba naman naming magkasama, nasanay kami sa isa’t isa na na lagi kaming magkasama.

Parang nakita naman ni Tita ang laman ng isip ko. Bigla itong nagsalita “Come on Lucas wag mong sabihin na tatangihan mo ito?” Halata sa boses nya ang panghihinayang.

Hindi ako agad naka sagot dahil si Aira lang ang tanging iniisp ko, baka hindi nya ako payagan na pumunta ng France hindi nya kakayanin na malayo ako sa kanya. God please help me!

“Lucas?” tawag nito sakin.

“Pag iisipan ko po.” Diretsong sagot ko.

“C’mon this is your dream.” Agad kong naisip ang pangarap ko, pero gusto kong matupad iyon ng kasama ang babaeng pinakamamahal ko.

“I know Mam pero mas gugustuhin ko pong kasama si Aira sa pangarap ko. Makasama ko syang matupad ang mga parangap ko.” Determinado kong sagot.

“I know Lucas. Pero maaari mo ring gawin inspiration ang long distance relationship nyo ni Aira.” Agad naman akong napatingin na kanya. Gusto kong basahin kung ano ang nasa isip nya ngumit hindi ko isip nya ngunit hindi ko ito malaman.

Isang lingo ng nakalipas pinag isipan kong mabuti ito. Alam kong maiintidihan ako ni Aira, alam kong susuportahan nya ako sa mga desisyon ko.

Nasa byahe kami ngayon pamunta sa bahay namin, naghanda kasi ng konting salo salo sila Mom and Dad. Nandoon rin ang iba ko pang relatives kaya naman, kailangan ko talagang pumunta gusto narin kasing makita ni Mommy si Aira.

“Tumigil ka na ng kakatingin mo sakin, yang daan ang pagtuunan mo ng pansin wag ako alam mo naman ganito ako lagi diba?” hindi ko maalis ang ngiti at tingin k okay Aira. Gusto kong makabisado ang parte ng kanyang mukha, dahil 2years bago ko makita ito ng personal. Ngayon palang iniisip ko na aalis na ako ay hindi ko na kaya.

“Masama bang tingnan ang pinamamahal ko? Eh sa masarap kang tingnan anong magagawa ko, I know Baby, you are very beautiful as always.” Malambing kong puri dito, para akong lumilipad sya langit sa tuwing pupurihin ko ang kanyang kagandahan. Ngumiti lang kita sakin.