MY LOVELY STRANGER

CHAPTER 18: Unexpected Client

Sabado.

Nakatitig lang ako sa kisame habang ninanamnam ang date namin ni Tristan kagabi. We ate at a fine dinning restaurant with a candle lit dinner. It was romantic.

He's actually cute. And thoughtful.

He made me feel special even though it's his birthday, not mine. He even take me home. In his suit and my dress. That's funny.

However,
I can't help thinking, ano ba kami?
Last time I checked he said it was a misunderstanding. How can we be in a misunderstanding and sweet at the same time.

Can someone explain?

I went out of my bed and took a cold shower. May pasok ako ngayon sa coffee shop. May promo kami ngayong araw so expected ko na maraming tao ang darating.

I went down to eat breakfast.

"Morning ma" bati ko kay mama.

"Morning din anak. Bakit ang aga mo?" tanong nya.

Usually kasi 9 or 10 ako umaalis kapag sabado pero ngayon ay 7 palang.

"Yes ma. May promo kasi kami ngayon. Maaga kaming magbubukas." sabi ko.

"Eh maaga naman bang uuwi?" usisa nya.

"Hindi ko lang sure" sagot ko.

Lumapit si Chandria sa lamesa at naupo sa pwesto nito.

"Baka naman nagpapakasubsob ka na sa trabaho mo na yan anak, hindi mo naman kailangang magtrabaho. Malakas pa naman ako" sabi ni Mama.

Umiling ako. "Malakas pa ako sa kalabaw ma.. "

"Mas gusto ko sana na may kasamang maglinis ng bahay tuwing sabado. Ang hirap mag piga ng mga kumot." sabi ni Chandria.

"I'm sorry, sis. Hayaan mo, ako nang maglalaba ng mga kumot bukas. Gawin mo nalang ang toka mo, okay? Ako nang bahala dun" pakonswelo ko. Ginulo ko ang buhok nya.

"Kung nagpapadala lang sana si Papa ng allowance para sa'tin, hindi nyo na kailangang magtrabaho." sagot nya.

Napatingin kami ni Mama sa kanya. Maraming taon na walang bumabanggit ng Papa sa bahay. It's like that word never existed. Unexpected pa na kay Chandria nanggaling.

I took one last sip from my coffee at nagpaalam na. I don't want to talk about it.

I never wish to see him again. Eversince he left us, my mother never told us anything. She just cried for days, weeks and months. At a young age, I developed hatred towards my father. Worst is that he never even sent us any penny. Which is ok naman kasi that way, we'll have no reason to meet.

I was in deep thoughts when I finally reached the cafe. Thankful for being early, the traffic is good.

Bukas na ang shop pagpasok ko. Pero ang manager palang ang nandoon. She practically lives here.

I admired her dedication. Ang totoo, hindi naman sya ang may ari ng cafe. Never ko pang na-meet ang owner. The identity is hidden. But atleast the manager told me that we'll never know when the owner will come. Or maybe he/she can be a regular customer. So we have to be very polite to customers every time. Well, isn't that supposed to be a common knowledge?

I started my duty. Tumulong akong magpunas ng bintana. Hindi ako nakaassign sa counter ngayon.

"Good morni--" natigilan ako. "Good morning Sir."

"Good morning" he replied.

"Table for one, sir?"

"No, for two" he signed with two fingers.

Tumingin ako sa likod nya, wala naman syang kasama.

Ah, siguro may ka-date.

So I led him to a vacant table near the window.

"Gusto ko sana dun sa center. Para makita ko lahat" sabi nya.

"Ok" niyaya ko sya sa table.

He ordered two frappes and two boxes of caramel cakes.

"I want to avail of your birthday promo. Yung buy two get 1 free and with a special teddy bear. Birthday ko kahapon so I guess I'm qualified" sabi nya.

"Sige po" I looked at him with puzzled eyes. "May I borrow your ID sir? Yung may birthdate."

He looked confused.

"Kailangan pa ba yun?  I mean di ba alam mo naman na birthday ko kahapon?" parang batang maktol nito.

"Kailangan namin yun sir, ipo-photo copy lang need kasi para documents natin for this promo. No ID, can't avail" paliwanag ko.

"Naiwan ko sa bahay" nakasimangot na sabi nya. "Asan ba yung manager nyo? Bakit ganyan yung rules? Tawagin mo nga."

"Tristan" mahina kong sabi. "Wag kang gumawa ng eksena dito."

"Bigyan mo ko ng teddy. Gustong gusto ko yun eh!" nakasimangot pa ring sabi nya.

"Grabe para kang bata. Ilang taon ka na?" tanong ko.

"Hindi ako aalis dito hangga't wala yung teddy ko." pagmamaktol pa rin nya.

"Wala na po ba kayong ibang order sir? " gusto ko nang tapusin ang usapan.

"Meron pa"

"Ano pa po?" I waited for his order.

Tinuro nya ang upuan sa tapat nya. "Sit here. That's an order."

Tumingin ako sa paligid, walang nakatingin at wala pang ibang tao kaya sinipa ko sya sa paa.

"Wag kang pasaway.  Kung sino man yang ka-date mo, sabihin mong bilisan na nya para hindi ako ang kinukulit mo" naiiritang sabi ko at nilayasan ko sya.

Mabilis kong pinrepare ang order nya at dinala sa mesa nya. Wala pa rin syang kasama.

Grabe two boxes ng cake ang binili tapos can't afford and teddy bear sa mall?

"Your order sir" nilapag ko ang Fraffe sa mesa pati na ang cakes.

"Excuse me, but can I use these discount coupons now? Hindi ko rin naman maavail ang promo, so entitled naman siguro ako sa discount?" nilapag nito sa mesa ang napakaraming coupon.

"Sir, I'm sorry, naipunch na po kasi ang order nyo, nagprint na rin po ang receipt kaya hindi na po magagamitan ng coupon." I said in a nice way.

"This cafe sucks. Ano ba naman yan" komento nya.

Napataas ang kilay ko pero pinili kong hindi nalang umimik.

~~❤