MY LOVELY STRANGER

CHAPTER 22: Savior

I was there sitting for a couple of minute now. I don't care if people start to think I'm crazy. I just needed a good cry.

I felt hands gripped my shoulders. Then hugged me tight.

I was about to protest when I smelled his scent.

"It must have hurt badly" said the stranger.

"Yes. It does" I replied.

"Hush now." hinaplos nya ang buhok kong nakatali. He then pulled the tie and let my hair down.

He let go from his hug then put his cap on my head. Hiding my face. He helped me up.

"Tristan" humihikbi ako. "I-I'm so stupid"

He held my hand and led me somewhere.

"Sshh. I've seen everything. I heard loud and clear too" he said.

So he has been here all along?

"Ini-stalk mo ba ako?" tanong ko.

"Sort of. Although its an interesting turn of events. You finally saw his true color" Tristan said.

"I should have listened." pinahid ko ng kaliwang kamay ang luha ko.

"That bastard" he gritted his teeth. "I'll give him a good punch."

He led me to his car. I looked at our hands then stopped walking. He turned to me. Wondering.

"Are you ok now?" he asked.

"Why are you doing this to me? Bakit nice ka pa rin kahit ilang beses ka nang nainis sa'kin?" tanong ko sa kanya.

"I'm concerned about you. That's why. You won't be placed in this situation if it wasn't because of me. I haven't even apologized for anything. Sorry for putting you through all this." he said in low tone.

"Why would you be concerned? Diba sabi mo it's a misunderstanding lang? If so then stop being concerned about me. I don't need your pity" naiiyak na naman na sabi ko.

He hugged me tight again. He feels so warm.

Hindi sya umimik.

I was left speechless too.

Hinayaan nya nalang akong tahimik na umiyak.

"Pwede mo ba akong ihatid sa'min?" nasabi ko maya maya.

Without a word, he started the engine.

~~❤

I stopped crying upon reaching home. Dumirecho ako sa kwarto ko at dumapa sa kama.

Nakatulog ako sa halo halong isipin.

I don't know how many hours I slept. Nagising ako dahil sa ring ng cellphone ko. It's Zeus.

This jerk.

Kinansel ko ang tawag. Nakailang ring ulit yun hanggang sa inoff ko ng tuluyan ang cellphone ko.

Bumangon ako mula sa kama at nagpalit ng damit na pambahay.

Kinuha ko ang school bag ko at lumabas ng kwarto. Magrereview ako sa sala. Nang nasa hagdan na ay nakaamoy ako ng masarap na pagkain, nanggagaling sa kusina.

Nagtaka ako dahil wala naman sila mama sa bahay ngayon. Dahan dahan akong bumaba.

I reached the kitchen and saw Tristan in Apron, cooking.

"Anong ginagawa mo dito?" gulat na tanong ko.

"Bored lang." sabi nya, di ako tinitingnan. Lumapit ako at sinilip ang niluluto nya. Kare kare.

"Kanina ko pa to niluluto. Matagal pala lutuin. Sa cook book mukang madali lang" sabi nya.

"Seryoso? May bahay ka naman ah" Nilapag ko sa upuan ang bag ko at lumapit sa ref.

"Malungkot kumain mag isa." he replied.

Hinayaan ko nalang syang gawin ang gusto nya.

Kumuha ako ng tubig sa ref at isang baso.

"Kanina ka pa ba dito?" tanong ko.

"I never left" he said then turned to me. "You slept for 5 hours. Iniwan mo ako sa labas."

"Isn't it obvious that you should go home? Isa pa wala akong kasama rito. Baka machismis pa ng kapitbahay" sabi ko.

Sumimangot sya. "I don't care. I'm hungry and you have nothing but spoiled food."

I rolled my eyes. Napakaisip bata e.

Muli itong bumaling sa niluluto at tinikman iyon. "Hmm, siguro ok na to. Kain na tayo"

I checked the time. Alas singko pasado palang. Too early for dinner.

Pero at home na at home si Tristan, sya pa ang nagsandok ng pagkain namin.

"Excuse me, naliligaw ba ako? Baka ako ang bisita rito?" I checked.

"Hindi mo naman ako aasikasuhin e. Ako nang magpeprepare ng kakainin ko." he smirked.

I laughed and helped him take the plates.

Naupo na kami at nagsimulang kumain. In fairness, masarap ang luto nya.

"First time mong magluto nito?" tanong ko.

"Yep" he nodded.

I'm pretty impressed. Hindi ako magaling magluto. Si Chandria ang madalas nasa kusina dahil mas focus akong magreview. Sa ibang gawain ako tumutulong.

Nagkwentuhan kami habang kumakain.

Nawala na sa isip ko si Zeus habang kausap si Tristan. Gumaan na ang pakiramdam ko.

Matapos kumain ay nanood kami ng isang movie.

"It's getting late, umuwi ka na" sabi ko bandang 7 ng gabi.

"Sure ka bang ok ka lang dito?" tanong nya. Nabanggit kong nasa palawan sila mama ngayon.

"Oo naman. Ila-lock ko ang pinto pag alis mo." I assured him.

"Okay then. See you bukas" kumindat sya bago umalis.

Kumaway ako sa kanya nang iistart na nya ang makina ng sasakyan. Nang umandar na ang kotse nya at ikinandado ko na kaagad ang mga pintuan. Pati mga bintana.

Kinuha ko ang bag at mga gamit ko, dinala yun sa kwarto at saka nagreview hanggang sa antukin ako.

Natulog akong may ngiti sa labi, somehow Tristan made my day.