Mates

Hoofdstuk 9

Pov. Vince
Ik loop het lokaal uit en ga op weg naar mijn kluisje, ik pak mijn jas en sluit het kluisje af.
Ik kom een paar vrienden tegen maar zeg dat Sofie staat te wachten, ze kijken mij met een grijns aan en lachen. Ik schud lachend mijn hoofd en roep gedag door de gang, ik loop het gebouw uit en verwacht haar voor het fietsenhok te zien net als vanochtend. Maar daar staat ze niet, ~ze is vast binnen~ zegt Alex tegen mij(Vince zijn innerlijke wolf heet Alex)
"Ik hoop het," zeg ik bezorgd terug.
Ik loop snel naar binnen maar zie haar nergens staan, mijn hart gaat tekeer van angst. Waarom is ze er niet? Paniek giert door mijn aderen als adrenaline, ik loop naar mijn fiets toe.
~Is dat niet Sofie naar tas?~ zegt Alex verbaast, ik ren nu naar mijn fiets toe.
Daar ligt ze, roerloos. Ik ga naast haar zitten en trek haar op mijn schoot, op haar voorhoofd zit een grote wond waar bloed uit loopt en weer heeft ze een snee op haar wang.
Ik controleer of ze nog wel ademhaalt, en pak dan mijn fiets.
Ik stap op en trek haar voor me op de fiets stang, met één arm om haar heen fiets ik zo snel naar mijn huis.
Daar leg ik haar meteen op de bank net zoals de vorige keer, ik loop naar de keuken en maak een doekje nat met water.
Ik pak een krukje en zet die naast de bank,
ik ga heel voorzichtig met de doek over haar hoofdwond.
Ik maak hem schoon en haal al het opgedroogde bloed van haar gezicht, als ik klaar ben kijk ik naar de rest van het lichaam.
Nu pas valt me op dat haar arm in een onnatuurlijke houding ligt, ~gebroken~ zegt Alex bezorgt.
Als ik eraan voel om te kijken of het echt gebroken is schieten haar ogen opeens open en is de pijn in haar ogen te lezen, ik pak haar gezicht en probeer haar gerust te stellen.
Als ze minder pijn heeft en een beetje gekalmeerd is gaat ze voorzichtig rechtop zitten, ze voelt aan haar wang en aan de hoofdwond op haar voorhoofd.
"Ik denk dat het het beste is als we naar het ziekenhuis gaan," stel ik voor.
"Nee! Nee dat hoeft niet, het stelt niets voor."
Zegt ze snel, "je arm is gebroken en die wond op je hoofd moet denk ik gehecht worden. Anders loop je kans op ontstekingen en je arm moet je echt laten behandelen." Zeg ik streng, even zie ik twijfel op haar gezicht.
"Nee ik gebruik mijn gaven,"zegt ze dan.
Ik kijk haar verbaast aan, ze vraagt of ik een spiegel heb.
Ik ren naar boven en haal uit de badkamer een handspiegel, ik overhandig hem aan haar.
"Oke niet schrikken en je mag me niet storen oké?" Vraagt ze, ik knik en kijk naar haar.
Ze legt de spiegel even naast zich neer en gaat dan met haar hand boven over haar gebroken arm, langzaam gaat haar arm weer goed staan en lijkt hij niet meer gebroken.
Ze pakt de spiegel en houd haar hand voor de snee op haar gezicht, langzaam begint de huid van de wond zich te dichten en zit hij dicht. Er is zelfs geen litteken te zien, mijn mond valt open van verbazing.
Ze behandelt al haar andere wonden, ze trekt haar shirt over haar hoofd en verzorgt al haar blauwe plekken en kneuzingen op haar buik en armen.
Als laatste geneest ze haar benen, ze trekt haar broek weer aan en kijkt me met een kleine glimlach aan.
Ik kijk haar nog steeds verward aan, nog niet helemaal beseffend wat er net is gebeurt, ik ga naast haar zitten en trek haar zo op mijn schoot dat haar benen aan mijn linkerkant op de bank liggen.
Ik kijk haar aan, zelfs de blauwe plek die ik achteraf in haar nek had zien zitten is weg.
Ik wrijf eroverheen met mijn duim, ze krijgt kippenvel op haar armen.
Ik buig me naar voren en geef een kus op die plek, ze pakt uit reflex mijn andere hand.
Ik begin te zuigen op haar sweetspot, ze huivert en laat een kleine net niet ingehouden kreun over haar lippen rollen.
Ik duw haar achterover zodat ze op de bank ligt, ik ga boven haar hangen steunend op mijn ellebogen.
"Je weet niet wat je allemaal met me doet, je maakt me gek van binnen." Fluister ik in haar oor, ik bloosd als ik haar recht aan kijk.
Ik laat me wat lager zakken en kijk van haar ogen naar haar lippen, ik buig me naar voren zodat de laatste ruimte tussen ons verdwenen is en ik kus haar zachte lippen.
Eerste schrikt ze maar dan gaat mee in de kus, ik streel met mijn duim over hang wang en zijn legt haar handen in mijn nek.
Ze trekt zich terug en zegt de woorden die ik het liefst wilde horen: "ik hou van je".

Hey hey lezertjes, ik had zoveel inspiratie dat ik meteen nog een hoofdstukje heb geschreven!
Hopelijk vonden jullie het leuk, laat het mij zeker even weten als je een foutje hebt gevonden dan kan ik het verbeteren💙.
Foto>ongeveer Sofie en Vince op de bank🙃
Fijne avond allemaal!
Liefs 🌺