Mates

Hoofdstuk 11

Pov. Sofie
We lopen een stukje het bos in, zodat we zeker weten dat niemand ons kan zien veranderen.
~Schiet nou op, hier kunnen jullie al wel veranderen!~ zeurt Lara.
"Nee we moeten nog iets verder," antwoord ik haar.
Als we ver genoeg zijn veranderen we tegelijk in onze wolf, we rennend spelend om elkaar heen en proberen elkaar op de grond te krijgen.
Ik win uiteindelijk en geef haar een lik op haar snuit, we rennen verder het bos in.
De bomen staan er meer op elkaar waardoor het een stuk donkerder is, ik ga dichter bij Suus lopen en kijk een beetje bang om mij heen.
Dan blijf ik staan, ik weet het zeker. Ik kende die geur, ik had hem eerder al geroken maar er geen aandacht aan gegeven maar nu rook ik het weer en ik wist het zeker. ~vampiers!~ Zei Lara bang en boos tegelijk, ~ze mogen hier niet komen. Dit is ons territorium!~
Ik mindlinkte naar Suus,
[we moeten hier meteen weg!]
Ze schudde haar wolven kop en er renden zo snel als we konden terug naar het dorp, nog 80 meter.
Ik zag vanuit mijn ooghoek iets over takken springen,
[Sneller!] Mindlinkte ik naar Suus.
Maar het was te laat. We renden een bocht om en daar stonden vier vampieren, we stonden meteen stil en gingen in een verdedigings houding staan.
Ze keken ons grijnzend aan, "verander!" Zei één van de vampiers kill.
~ja daaaaggg!~ Zei Lara hardop in mijn hoofd, ik grinnikte in mezelf en als wolf klinkt dat nogal raar.
Ik krijg ook een paar verbaasde blikken van de vampiers, "VERANDER!" roept de voorste vampier weer.
Weer blijven Suus en ik staan zoals we staan, zonder ook maar een poging doen om te veranderen.
"Goed dan als jullie het zo willen spelen, er stapt een vrouw naar voren die mij eerst helemaal niet op was gevallen.
In haar hand heeft ze een zweep, het handvat is van zwart leer maar het touw is van zilver!
"Ik vraag het nog één keer, verander!" Zegt de voorste vampier, ik doe een paar stappen achteruit en Suus volgt mijn voorbeeld.
De man geeft de vrouw een knikje en ze slaat met de zweep tegen mijn voorpoten, ik zak op de grond en piep van de pijn.
~laat het stoppen alsjeblieft....~ snikt Lara, ik rol over de grond van de pijn, als de pijn eindelijk minder lijkt te worden sta ik wankelend op.
Suus ligt piepend op de grond, over haar schouder en rug lopen striemen die door haar vacht te zien zijn. Ik bijt op mijn tanden en verander, meteen staat één van de vampieren achter mij. Hij pakt me vast en ik kan geen kant op, ik kan alleen maar naar Suus kijken die piepend en spartelend over de grond rolt.
"Alsjeblieft laat me haar verzorgen, ik smeek het je." Zei ik tegen de man waarvan ik denk dat hij de leider is.
Hij twijfelt maar schud dan toch zijn hoofd als toestemming, de man achter mij laat me los en ik ren op Suus af.
"Sjjjj, rustig rustig maar ik ga je helpen." Probeer ik haar gerust te stellen, ik hou mijn hand boven haar schouder. Mijn hand trilt en ik doe mijn best hem zo stil mogelijk te houden, ik concentreer mij op mijn gave en de striem verdwijnt langzaam. Door het zilver geneest het veel minder snel, na vijf minuten is de striem helemaal weg. Ik loop om haar heen en ga met mijn hand boven haar rug langs, ik ben al een kwartier bezig en de man word ongeduldig. Ik word bij Suus weg getrokken, "Nee ik was nog niet klaar!" roep ik verdrietig met overslaande stem.
"Verander!" Zegt de man kill terwijl hij met zijn voet tegen een klein deel van de overgebleven striem trapt, Suus piept maar verandert dan toch. Haar shirt is gescheurt en de striem is duidelijk door de gaten te zien, de vrouw pakt Suus onder haar schouders en tilt haar op, ze grijpt haar stevig vast.
Een van de achterste vampier stapt naar voren en fluistert iets in het oor van de leider, zijn blik gaat verbaast van mij naar Suus en weer terug naar mij.
~foute boel~ zegt Lara angstig, "ik ben benieuwt wat er is."
De leider loopt naar mij toe, vlak voor me blijft hij staan.
"Ik had me nog niet fatsoenlijk voorgesteld, ik ben Jeremy. Dat is Jasmin de vrouw die je vriendin vastheeft, die twee jongens daar zijn Felix en Ian.
En jullie zijn?" Vraagt hij.
[Lieg] zegt Suus via de mindlink,
"Ik ben Eva en dat is Marianne, zeg is zo normaal mogelijk."
Vroeger gebruikten Suus en ik die namen altijd als we niet wilden dat mensen onze echte naam wisten, hij keek me bedachtzaam aan.
Hij stak zijn hand uit en wreef langs mijn kaak naar mijn hals, ik gromde en hij leek alleen maar geamuseerd door mijn grom.
Hij schoof mijn haar achter mijn schouder,
"Ongemarkt" zei hij tegen de vrouw.
"Deze ook," zegt de vrouw als ze Suus haar nek bekijkt.
"Mate nog niet gevonden sweetheard?" Vraagt hij kill, ik antwoord niet en houd mijn mond stijf dicht.
"Want weetje sweetheard, jij komt volledig overeen met de beschrijving van de persoon die wij zoeken.
Blond haar en blauwe ogen, ongeveer 1.76 lang en helende gaven. Dat komt precies overeen niet?" Zegt hij sluw, ik kijk angstig naar Suus.
"Dus vertel me wat is je echte naam," Dit keer is het geen vraag maar een bevel.
Ik klem mijn kaken op elkaar, niet van plan mijn ware identiteit vrij te geven. Hij had gelijk de beschrijving kwam precies overeen met mij, als ik hem mijn naam zou geven zou hij achter me aankomen.
"Goed dan als dat je keuze is, Ian.
De jongen loop naar Suus en de vrouw en neemt Suus over, "ik geef je nog één kans, omdat ik in een goede bui ben. Wat is je naam?!"
[Niet zeggen!] Zegt Suus via de mindlink, ik twijfel en Jeremy ziet het.
"Ian"
De jongen trekt een zilver mes en houd hem tegen Suus haar keel, ze gilt het uit van de pijn.
Ik wurm mij arm los en steek hem uit, "Neeeee!"
Ik kijk bang naar Jeremy maar hij staat eng stil, hij knippert zelfs niet meer.
Ik luister en hoor geen ademhaling meer van de vampier die mij vasthoud, ik wurm me los uit zijn greep en hij blijft in die houding staat als een soort ballerina.
Ik kijk naar de rest die geen enkele beweging maken, het is doodstil. Alsof alle nachtdieren allemaal tegelijk zijn gestopt met geluid maken, zelfs de bladeren ritselen niet meer.
Ik ren naar Suus en haal het mes van haar keel, ik genees de ondiepe snee snel. Dan pak ik haar arm en til hem op, ik laat hem los en hij blijft in de lucht hangen. Ik schuif haar mouw op en kijk op haar horloge, de wijzers staan stil.
~we hebben de tijd stil gezet Soof~ zegt Lara geschrokken, "Nee dat kan niet. Ik heb al een gave! Niemand heeft er 2, ~ik snap er niks van, maar misschien is dit het juiste moment om Suus te bevrijden en hier weg te wezen.~
Ik haal de arm van de vrouw weg die Suus stevig vast had, ik pak Suus haar hand en wil haar mee sleuren maar dat werkt niet.
Ik focus me en stel me voor dat Suus als enige wel kan bewegen, ik open mijn ogen en zie haar mij aankijken.
"Wat is er gebeurt?" Vraagt ze bang,
"Ik kan de tijd stil zetten. Vraag me niet hoe maar het is me gelukt, laten we hier zo snel mogelijk weggaan."
"Wacht ik heb een idee, één van die jongens had een touw mee. Laten we ze vast binden aan een van de bomen,  het houd ze niet voor eeuwig tegen maar dan hebben we een voorsprong en genoeg tijd om veilig in het dorp te komen." Zegt Suus
Ik knik en samen binden we ze vast.
Ik concentreer me en focus op een wereld die weer tot leven komt waarin de tijd weer loopt, ik open mijn ogen en zie de verbaasde blikken van de vampiers.
"Doei doei" zeg ik en zwaai overdreven met mijn hand naar de, Suus pakt mijn hand en we rennen ervandoor. We zijn te dicht bij het dorp om in onze wolf te veranderen, ik kijk om en zie één van de vampieren vuur gebruiken om de touwen door te branden.
[Ik denk dat we niet meer zo lang hebben, ren zo hard als je kan!] Mindlink ik met lichte paniek in mijn stem. We moeten nog 20 meter tot er 5 schaduwen ons inhalen en een laat meter voor ons stilstaan, hun ogen staan rood van woede.
Slippend komen ik en Suus tot stilstand, Ian stapt naar voren en er verschijnt voor boven zijn handen. Hij vuurt een vuurbal op ons af en we duiken weg, hij stuurt er nog 3 op ons af die we onmogelijk kunnen ontwijken. In shock blijf ik verstijft staan, maar dan komt er van links een golf water spoelen, mijn zicht word verstoord door een grote stoomwolk.
Voor ons springt een meisje,"ga ik regel dit wel."
Ik knik gewoon en trek Suus mee, we rennen weg. Ik kijk nog één keer om en zie het meisje zich met water verdedigen tegen het vuur van Ian, in gedachten bedankt ik haar.
We komen veilig aan bij de rand van het dorp, we rennen in het donker naar huis, we openen de deur en gaan naar binnen.
"Geen woord hierover tegen papa en mama ," zeg ik buiten adem.
"Wij weten al genoeg, bedankt voor je vertrouwen...."

Heyy lezertjes, ik draag dit hoofdstuk op aan mijn beste vrienden Daan & Sofie. Zij inspireren mij elke dag, met hun ideeën voor de rest van het verhaal maar ook inspireren zij mij voor de personages die hun naam dragen in dit verhaal.💙.
Neem ook allemaal even een kijkje op Daan zijn account>daan64, hij is ook bezig met een super thriller/drama verhaal! Zeker een aanrader.
Vandaag wel 1618 woorden!
Hopelijk vonden jullie het leuk!
Foto> Jeremy
Liefs 🌺