Mates

Hoofdstuk 30

Pov. Sterre
Stil lopen we verder, soms zie ik hem een blik op mij werpen.
"Je verdient beter weetje"
"Sorry?" Vraag ik verrast.
"Dat je beter verdient dan zo'n hufter" zegt hij kalm, ik sta met mijn mond vol tanden.
"Dankje denk ik...." zeg ik uiteindelijk.
Ik kijk zijn kant op en hij glimlacht klein, misschien is hij zo erg nog niet.
~focus je!~ Zegt mijn wolf tegen me.
Ik rol met mijn ogen en loop stil verder, Max houd zijn pas in en ik zucht. Ik wist wel dat hij het gewoon deed uit beleefdheid, wie wil er nou ook een halfbloed.
Ik slik het weg en loop gewoon verder, ik veeg het beetje zweet van mijn voorhoofd en wil wat water drinken maar het flesje is al leef.
Ik brom iets tegen het flesje en stop het dan weer weg, 'even volhouden' denk ik in mezelf.
"Wil je anders iets van dat van mij?" Word er gevraagd, ik draai mij om en kijk in de ogen van Max. Ik kan een glimlach niet onderdrukken en knik, hij reikt zijn flesje aan en ik neem een paar slokken. Ik maakt het tuitje schoon en draai dan de dop erop, ik ik hem aan en geef hem het flesje terug.
Tijdens de middag zit iedereen rustig te eten terwijl ik de buurt even verken en dan even alleen kan zijn, vanavond zullen we de plek bereiken van waar ik alleen verder zal gaan. Ik besluit het ze pas op het laatste moment te vertellen, dan hebben ze geen tijd om mij om te praten.
Ik loop op mijn gemak terug naar de groep, ik ben blij dat iedereen mee wilde. Ook al is het niet voor mij maar voor Sofie, toch ben ik blij dat ik het tot zover niet alleen hoefde te doen.
Ik glimlach wanneer ik Max met Levi zie kloten, wat zijn het ook sukkels.
Ik lach en verschillende mensen kijken mijn kant op, ik sla een hand voor mijn mond. Waardoor ik eigenlijk alleen maar meer moet proesten.
Ik ga tegenover Max zitten en hij kijkt mij grijzend aan, dan kan ik mijn lach niet langer inhouden en glij ik op de grond. Ik krijg verschillende blikken mijn kant op en door het gezicht van Max ga ik helemaal stuk, met opgetrokken wenkbrauwen en toch aan het proberen zijn eigen lach in te houden.
Ik wuif met mijn hand naar hem om duidelijk te maken dat hij moet stoppen met dat gezicht, ik hap naar adem en ga langzaam staan. Ik wenk Max en loop weg van de groep, aan de voetstappen te horen volgt hij mij. Ik begin te rennen en al snel verander ik in mijn wolf, ik zucht in mezelf. Dit voelt zo goed!
Max verschijnt naast mij en samen rennen we verder, tot ik scherp uitwijk waardoor we hard struikelen en een klein stukje door rollen. Ik verander terug en lach hard, hij verandert ook terug en gaat naast mij liggen. Ik bestudeer de wolken, de lucht is helder blauw en de wolken zijn prachtig wit.
"Beloof je voorzichtig te zijn"
"Ja ofcourse, waar zie je me voor aan?"
"Beloof me dat je terug komt" zegt hij
Ik draai mijn hoofd naar hem om en kijk hem aan, "ik beloof het" zeg ik om hem gerust te stellen.
We staren elkaar aan zonder nog iets te zeggen, dan voel ik zijn vingers bij mijn hand. Hij pakt mijn hand en onze vingers verstrengelen zich samen, ik glimlach.
"Beloof je op mij te wachten?"
"Dat beloof ik"

Hayyy mensen!! Ik heb geloof ik met laat schrijven XD, het is nu 00.18 haha. Misschien is nu gewoon mijn vibe haha, nou ja.
Love jullie ♡
Liefs 🌺