Mates

Hoofdstuk 24

Hij ramt de duur open, ik duik in elkaar en kijk hem bang aan.
Hij grijnst en komt op langzaam op mij aflopen, hij laat zijn vingers over mijn wang glijden. Dan haalt hij met zijn andere hand uit en ramt tegen mijn wang aan, ik val achter en rol over de grond.
Ik kruip over de grond en schuif mezelf onder het bed, mijn voet word vastgepakt en ik word over mijn buik terug getrokken.
Zijn voet beland in mijn maag en ik kreun van de pijn, hij pakt mijn haren en trekt mij omhoog. Ik gil het uit maar mijn gil word gedempt doordat hij weer in mijn maag trapt, ik hap naar lucht. Raspend neem ik een paar teugen lucht, ik kijk op hoog en kijk recht in zijn ogen.
Intimiderend staart hij terug, maar ik geef niet toe ik blijf terug staren.
Hij pak mij aan mijn haar en gooit mij op het bed, mijn gegil word gesmoord door gesnik en tranen die mijn mond in stromen.
Mijn handen worden boven mijn hoofd aan het bed gebonden, ik stribbel tegen maar het heeft geen zin. Hij gaat met al zijn gewicht op mij zitten zodat ik geen kracht kan zetten, ik geef het op en laat mij vastbinden.
Hij staat op van het bed en loop naar de tas die hij mee had genomen, uit één van de zijvakjes haalt hij een glimmend voorwerp.
Hij gooit het van hand naar hand, mijn voorgevoel is niet goed. En de moed zakt mij al helemaal in de schoenen als ik kan zien wat het is, zoals ik al bang was is het een mes.
Hij loopt naar mij toen en draait het mes tussen zijn vingers rond, hij kijk mij aan en zijn mondhoeken krullen omhoog in een duivelse grijns.
Hij gaat op mij zitten en drukt het mes rustig door de stof van mijn
t-shirt, ik grom laag naar hem.
In een snelle beweging haalt hij uit met het mes en het shirt valt aan bij de kanten van mijn lichaam kapot naar beneden.
Ik grom en trek hard met mijn handen aan de touwen, veranderen in mijn wolf is onmogelijk door de enkelband die er al zit vanaf de eerste dag. Ook kan ik geen contact meer leggen naar Lara, ik heb al 100 keer geprobeerd mijn gaves te gebruiken maar nooit slaagde de poging.
Zachtjes gaat hij met het mes langs mijn nek naar beneden, over mijn bh en over mijn buik. Hij drukt het mes niet in mijn huid maar toch blijf ik bang voor de pijn die ik niet wil voelen.
Hij legt hem mes aan de kant en buigt naar voor, ik voel zijn ademhaling bij mijn nek.
Ik slik en begin sneller adem te halen, hij fluistert in mijn oor. Ik krijg er rillingen van die zich over mijn hele lichaam verplaatsen, hij bijt in mijn oor. Eerst zachtjes maar dan steeds harder, ik smeek hem te stoppen maar jij gaat door.
Hij streelt met één hand mijn sleutelbeen en gaat dan langzaam naar beneden, "alsjeblieft" smeek ik hem. Snikkend smeek ik hem te stoppen, om mij te sparen en geen pijn te doen. Als reactie krijg ik een duivelse lach terug, ik snik nog harder.
Hij pakt mijn borst en knijpt er hard in, ik gil en probeer hem met mijn benen te schoppen.
Maar het heeft geen zin, mijn voeten lijken hem totaal geen pijn te doen. Hij lacht alsof ik hem kietel, hij duwt mijn benen neer op het bed. Hij pak het mes en houd hem boven mijn buik, hij kijkt mij aan en steekt hem diep mijn buik in. Pijn schiet door mij heen en ik gil van de pijn, bloed gutst uit de wond.
Ik ga dood, is het eerste wat door mijn hoofd schiet.
Ik haal raspend adem en kuch pijnlijk, er komt een beetje bloed uit mijn mond.
Hij kijkt mij met een tevreden grijns aan, ik voel langzaam het leven uit mij stromen en verlies kracht.
Ik leg mijn hoofd neer en kijk naar het plafond, ik adem diep in wat een pijnlijke steek oplevert vanaf de wond.
En dan geef ik het op, het heeft geen zin meer. Ik geef het vechten op en geef mij over aan de pijn, voor mijn ogen word het langzaam zwart.
Ik adem uit en voel mezelf wegzakken, in gedachten bedank ik mijn familie voor alle fijne momenten.
En dan zak ik helemaal weg in het duister....

Hay lezers, weer een hoofdstuk! Hopelijk vonden jullie het leuk, hij is wel weer lekker laat online ;) :(
We hebben de 1.08K berijkt!!!!!
Omg dan jullie allemaal heel erg💙
Hopelijk hebben jullie tot nu toe een leuke week.
Liefs 🌺