Twisted • SM ✔️

Hoofdstuk 3

Ik had mijn pen in mijn handen geklemd. Ik tekenende een nieuw contract met een ander bedrijf. We zouden gaan samenwerken. De oudere man zat voor mij, terwijl hij mijn handbewegingen volgende. Ik legde de pen op mijn bureau en stond op. We gaven elkaar een hand. We bespraken een paar kleine kritiekpunten. De man verlaatte mijn kantoor. Ik sloot de deur. Ik pakte mijn glas met water. Ik liep naar het raam en keek uit het raam.

Ik nam een slok van mijn water. Kort nam ik de tijd om mijn gedachtes te laten vloeien over gisternacht. De pijn in mijn buik was nog, maar ik moest dit negeren. Ik dacht terug aan de donkere ogen van Shawn, nog nooit op zo'n manier gezien.

Mijn gedachtes liepen door en dacht aan de schooltijd terug. Hoe Shawn mij in kluisjes probeerde te drukken, hoe hij mijn schouder heeft gedraaid waar ik een slijmbeursontsteking aan over hield. Hoe hij me minimaal een keer per week van mijn fiets trapte. Hoe veel ruzies wij kregen.

Ik dacht terug aan de manier hoe ik hem de bosjes in gooide. Hoe ik hem aan zijn haren heb getrokken wanneer we weer in een gevecht waren beland. Waardoor hij weer een kale plek op zijn hoofd had. Hoe ik hem uitmaakte voor vreselijke dingen. Alles wat er in me op kwam noemde ik hem.

Toen mijn zus met hem verkering kreeg, kreeg ik meer haat tegenover Shawn. Ik kon niet begrijpen waarom mijn zus met zo iemand een relatie kon krijgen.

'Degene waar je het hardste op schreeuwt, beland je mee in bed,' werd mij verteld. Ik vond het onzin, ik luisterde er niet naar.

Mijn gedachtes dwaalde af naar mijn diploma uitreiking. Mijn nieuwe baas zat vooraan. Mijn familie inclusief Parker en Shawn zaten in het publiek. Dit was mijn moment om mijn succes te bezegelen met een officieel papiertje. Ik mocht het podium opkomen. Maar wanneer ik de trap op wilde lopen brak de hak af waar ik op liep. Ik viel op mijn neus, welke gelijk bloedde. Ik stond voor schud voor mijn hele school inclusief baas en familie.

Die week vertelde Shawn dat dit allemaal zijn plan was. Ik zakte diep de grond in en heb daarna hem nooit meer aangekeken. Tot de dag van vandaag wat dat me gelukt.

"Mevrouw Cabello?" Vroeg een stem. Ik draaide me om. Mijn assistente stond in de deurpost. Ik glimlachte naar haar. Ik knikte. "Wilt u een kopje koffie?" Vroeg ze.

"Lekker," zei ik. Ik liep haar kant op. "Tijd voor pauze?" Vroeg ik. Ze knikte. We liepen samen naar de kantine. We pakte een bakje koffie en een broodje met kaas. We zaten aan de tafel.

"Ik heb gisteren koekjes gebakken voor de hele organisatie, wil je ook proeven?" Vroeg ze. Haar naam was June. June was een enorm lief meisje. Ze deed stage en wilde assistente worden.

"Tuurlijk," glimlachte ik. Ze glimlachte naar me. "Je heb ze zelf gebakken?" Vroeg ik. Ze knikte. Ze pakte de schaal en deelde wat rond. Nadat de schaal op was en rond was gedeeld door alle medewerkers kwam ze weer aan de tafel zitten.

"Mevrouw Cabello, zou u mij zo willen helpen met een schoolopdracht? Ik snap niet helemaal hoe ik dit moet aanpakken," vertelde ze.

"Tuurlijk, kom zometeen naar mijn kantoor. Dan gaan we er samen naar kijken," zei ik. "Ben je er woensdag avond ook bij?" Vroeg ik. Ze knikte. "Je mag iemand meenemen als je dat wilt," zei ik. Ze knikte nogmaals en glimlachte breed naar me. June was een fijne werknemer. Echt een persoon waar je op kon vertrouwen.

We liepen naar het kantoor. Ze had haar map mee. Ik keek de opdracht. Ik legde haar de opdracht uit en gaf haar voorbeelden hoe ze met het verslag kon beginnen. "Mevrouw Cabello?" Ik knikte. "Mag ik mijn vriendje meenemen woensdag avond?"

"Tuurlijk mag dat," zei ik met een glimlach. Ze glimlachte naar me.

"Wie neem jij mee?" Vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. Het liefste wilde ik Parker meenemen, maar hij was deze week niet de mijne.

"Ik weet het nog niet. Misschien ga ik alleen," zei ik. Ze knikte.

Hey! Begint het een beetje leuk te worden?