Twisted • SM ✔️

Hoofdstuk 34

"Er is een of andere meneer Mendes aan de lijn?" Zei June aan de telefoon.

"Welke?" Vroeg ik. Ik wilde Shawn op dit moment niet spreken. De manier hoe hij deed deze avond deed mij zeer. Hij was die nacht niet terug gekomen. Ook heb ik die nacht niet geslapen, ik was moe vandaag.

"Van Holmes bv," zei June. Ik zei dat ze hem dan wel mocht geven. Ik werd doorverbonden.

"Hey! Camila met Manuel!" Zei zijn stem vrolijk.

"Hey!" Zei ik ook vrolijk terug.

"Heb jij Shawn nog gezien?" Vroeg Manuel wat bezorgd.

"Nee, is hij niet thuis gekomen?" Vroeg ik terwijl ik ook bezorgd werd.

"Nope," zei Manuel.

"Ik zal na mijn werk wel even naar het huis van Toby gaan," zuchtte ik. Manuel zuchtte wat.

"Anders bel ik Shawn dat hij naar ons huis moet komen," stelde Manuel voor.

"Kan," zei ik. "Ik denk dat dat het beste is," Manuel was het met me eens. Hij vertelde dat Manuel het zo vervelend vond hoe dit gegaan was. We praatte wat verder. Er werd op mijn deur geklopt, June. "Een momentje, Manuel," zei ik. Ik keek June vragend aan.

"Ze komen zometeen de brand veiligheid testen?" Zei June. "Wist jij daar wat van?" Ik schudde mijn hoofd.

"Laat ze maar komen," zei ik en haalde mijn schouders op. June verliet mijn kantoor. Ze sloot de deur. "Is het goed als ik deze week nog een keer bel? Dan praten we verder!" Zei ik tegen Manuel.

"Ja natuurlijk! Ik werk alleen niet op de vrijdag," vertelde hij. We namen afscheid. Ik legde de telefoon weer op de hoorn. Manuel was ook zakenman maar leverde hij producten voor hotel. Mijn baan was meer in de auto's. Wij regelde de communicatie van fabriek en verkoper. Ik keek toch nog eens op de agenda. Was er echt een brandveiligheid controle?

Er werd op de deur geklopt. De deur ging open. Ik keek op, er stond iemand voor me. Het was een van de brandweermannen. Ik keek naar het gezicht, welke van de zoveel was het?

"Wat doe je hier?" Vroeg ik terwijl ik opstond. Parker liep mijn kant op. Hij deed zijn dikke brandweer jas uit. Hij legde het over een van de stoelen. Geduldig wachtte ik zijn reactie af. Hij keek even om zich heen.

"Ik mis je, Camila," zei Parker. Hij liep mijn kant op.

"Je was gelukkig met Catherine?" Vroeg ik verward.

"Ik heb je hard laten vallen in de tijd dat je mij het hardste nodig had," ik voelde hoe zijn handen langs mijn hals wikkelde. "4 jaar kunnen toch niet zomaar over zijn?"

"Ik ben nu gelukkig met Shawn," zei ik.

"Houd hij net zoveel als dat ik deed bij jou?" Vroeg Parker.

"Shawn en ik onvoorbiddelijk houden van elkaar," zei ik. Parker keek diep in mijn ogen. "Je wilt me nu opeens wel terug. Maar je liet mij zo vaak vallen als ik je echt nodig had,"

"Het spijt me daarvoor," zei Parker. Pas nu merkte ik dat Parker en ik naar mijn bureau zijn gelopen. Ik kwam met mijn bil tegen de rand van het bureau. Ondertussen merkte ik dat het gezicht van Parker een paar centimeter van de mijne was verwijderd. Ik voelde mijn adem langs mijn huid. Ik zag Parker zijn ogen sluiten. Ik probeerde weg te kijken maar voor een seconde lagen de lippen van Parker op de mijne. Ik duwde hem weg maar het lukte me niet.

Er ging een deur van mijn kantoor op. Ik keek op. Shawn stond voor mijn deur. Ik keek hem aan. "Dit is dus een reden dat ik niet met je wil samen wonen!" Riep de stem van Shawn. Ik trapte Parker van me af. "Ik dacht dat je van me hield!" Shawn rende weg.

"Shawn! Wacht!" Riep ik maar hij was alweer verdwenen in de lift. Ik viel in tranen uit. June rende naar me toe. Ze wikkelde haar armen om me heen. Ik hoorde dat ze de beveiliging erbij riep. Ze zei dat ze de man in mijn kantoor de weg naar buiten moest wijzen. June en ik liepen naar haar bureau toe.

"Wat is er gebeurd?" Vroeg ze. June gaf mij een tissue.

"Ik moet Shawn zoeken!" zei ik. "Mag ik je auto lenen?" Ze gaf me de autosleutels. Ik liep de trap af. Snel rende ik naar haar auto. Een zwarte ford mustang. Ik stapte erin en reed de garage uit. Waar moest hij zijn? Ik ging als eerste terug naar mijn huis om alles te droppen. Ik moest Shawn vinden.

Wanneer ik naar binnen liep kon ik niet geloven wat ik zag...