Twisted • SM ✔️

Hoofdstuk 36

Ik huilde nog harder. Alles was weg tussen Shawn en mij. Ik kon hem niet meer de mijne noemen. "Beloof me een ding," zei een stem. Ik keek op, hij zat naast me.

"Ik wil je alles beloven," zei ik, mijn stem klonk wanhopig.

"Voordat ik zeg wat je mij moet beloven, kus me zacht," zei hij. Ik deed wat hij zei. Voorzichtig kuste ik zijn lippen. Ik verliet zijn lippen al snel. "Laat mij nooit meer gaan," zei hij zacht wanneer hij zijn hand langs mijn nek heen liet gaan. Ik keek hem in zijn bruine ogen.

"Ik wilde je nooit verlaten," zei ik zacht. Ik zag een kleine glimlach ontstaan "ik wil een leven samen met jou, Shawn," Shawn en ik wikkelde onze armen om elkaar heen. Ik was vergeten dat we in de brandnetels zaten.

"Ik vind je nog zo leuk! Ik wil er voor altijd voor je zijn. Tot aan onze laatste dag," zei Shawn. "Wil je met me mee?" Vroeg Hij na een lange tijd.

"Waarheen?" Vroeg ik zacht. Ik keek hem aan.

"Ik wil gewoon weg met je, nergens meer aan denken," zei Shawn. Ik wikkelde mijn armen om zijn nek heen en keek hem voor een lange tijd aan.

"Als jij dat wilt, wie ben ik dan om dat tegen te houden?" Vroeg ik. Shawn glimlachte. "Laten we dan terug gaan," zei ik. "Ik heb het koud,"

"Ja ik heb het eigenlijk ook wel koud," zei Shawn. We stonden op. Shawn greep naar mijn hand en liep door de bossen terug naar de snelweg waar de auto nog stond. Ik zag de auto er staan. We stapte in en ik reed de snelweg op. Ik keek Shawn voor een lange tijd aan.

"Ik breng je naar huis," zei ik. Shawn keek me een lange tijd, maar reageerde er niet op. We waren binnen een paar minuten bij het huis van Shawn. Ik keek hem even aan, ook Shawn keek mij aan. Hij keek ernstig mijn kant op. Hij stapte uit de auto en hij liep naar de deur toe. Nog een keer keek hij naar me, maar drukte al snel op de bel.

De deur ging snel open. Manuel stond in de deur. Ik zag hoe Manuel al snel de armen om Shawn heen legde. Ook Karen kwam erbij en knuffelde hem ook.

Ik besloot weg te rijden om hun met rust te laten. Ik zette wat muziek aan en merkte dat ik begon te huilen. Ik maak mij zoveel zorgen om Shawn. Ik wilde er zeker van zijn dat hij oke was.

Wanneer ik thuis kwam pakte ik mijn telefoon te pakken en hem te appen.

Ik legde mijn telefoon weg. Ik ruimde de woonkamer op. En ging naar mijn bed toe. Wanneer ik boven kwam zag ik op ons bed duizende rozenblaadjes, verspreid over mijn bed. Twee rozen lagen op mijn bed.

Ik voelde me schuldig voor wat er gebeurd was. Ik kreeg mee tranen over mijn wang. Als dit allemaal niet gebeurd was, was alles nog zoals het was tussen Shawn en mij.