Twisted • SM ✔️

Hoofdstuk 33

"Er is er een jarig hoera! Hoera!" Zong mijn moeder vrolijk. Ze omhelsde me enthousiast en feliciteerde mij.

"Gefeliciteerd, lieve Karla," zei mijn vader. Ik grinnikte en knuffel mijn vader stevig.

"Dank jullie wel!" Riep ik. "Komen jullie binnen? De ouders van Shawn zijn er ook!" Ik keek ze glimlachend aan. M'n moeder keek me wat zorgelijk aan. "Wat?" Vroeg ik.

"We vinden het apart dat je met het vriendje van Catherine gaat," zei m'n moeder. Ze keek me ernstig aan.

"Mama, Shawn is niet Catherines haar vriendje meer. Catherine gaat toch ook met Parker," zei ik. M'n moeder zuchtte even. Ze deed haar jas uit en hing deze om de kapstok. We liepen naar binnen. M'n ouders namen plek op de aparte loveseat in de woonkamer. De deurbel ging weer.

Alweer liep ik naar de deur. M'n zus en Parker kwamen binnen. "Gefeliciteerd!" Zei Catherine en gaf me een zoen. Ik omhelsde haar even.

"Jij ook!" Zei ik enthousiast. Catherine deed haar jas uit en ging deze ook op. Parker gaf me een hand.

"Gefeliciteerd," zei hij.

"Dankje," zei ik ingetogen. Hij glimlachte naar me en liep Catherine achterna. Ik zuchtte even. Ik liep naar de woonkamer en schonk voor iedereen wat te drinken in. Iedereen wilde wel iets te drinken, behalve Parker. Hij zat er maar wat bij. Hij leek niet op zijn gemak.

Ik plofte daarna neer op de bank naast Shawn. Hij praatte met mijn vader. Ik keek mijn zus aan. "Hoe voelt het nou om 21 te zijn?" Zei ik lachend. Catherine moest lachen en stak haar duimen omhoog.

Wanneer de avond viel bleven de ouders van Shawn nog over. Ik was bezig met eten koken. Karen, Manuel en Aaliyah bleven vanavond eten. Shawn sliep vannacht bij mij. Karen kwam bij me staan en keek toe naar wat ik kookte.

Ik maakte een grote pan met pasta. Ook het toetje was aan het afkoelen.

Karen hielp mij met tafel dekken. Wanneer het eten klaar was en de borden op tafel stonden ging iedereen aan tafel zitten. Ik zat naast Aaliyah. "Eetsmakelijk," zeiden we tegelijk.

Ik nam een hap van de pasta. Ik keek de andere aan voor goedkeuring. Ze knikte allemaal dat het lekker was. Ik glimlachte en nam een slok drinken. "Shawn, slaap je vanavond bij ons of bij Camila?" Vroeg Manuel. Shawn keek op van zijn pasta.

"Bij Camila," zei hij wat kortaf. "Moet ik bij jullie slapen dan?"

"Nee, maar je bent zo vaak bij Camila," zei Manuel die wat van geschrokken de reactie was. Ik zag Shawn een beetje boos kijken. Ik keek hem even aan. Voorzichtig ging ik met mijn voet langs de been van Shawn. Hij keek op. Ik knipoogde naar hem, in de hoop dat hij begreep dat het goed was en hij zich nu boos hoefde te maken.

"Of moeten we binnenkort weer naar de gemeentehuis om je over te laten schrijven?" Vroeg Karen met een lachende ondertoon. Shawn zijn gezicht betrok.

"Wat is nou het probleem?" Vroeg Shawn.

"Er is geen probleem! Het is leuk om te zien dat je je hier thuis begint te voelen," zei Karen enthousiast. Manuel knikte enthousiast mee. "Het is geen probleem als je weer het huis uit gaat,"

"Ik ga hier nog niet wonen!" Riep Shawn boos. "Het lijkt wel alsof jullie mij weg willen hebben! Elke keer vragen jullie of ik al bij Camila kom wonen," de stem van Shawn sloeg over.

"Shawn," ik wilde wat zeggen maar werd onderbroken.

"Nee! Niet weer me proberen over te halen! Ik kom nog niet bij je wonen!" Shawn stond op. Ook ik stond op. "Ik ga!" Riep Shawn. Hij liep richting de deur, ik rende hem achterna. Ik greep nog naar zijn arm maar hij trok hem weg. Hij opende de deur en gooide hem weer dicht toen hij eruit gelopen was. Ik liet mijn schouders zakken. Karen liep naar me toe en trok me in een knuffel.

"Zo doet hij nou nooit," zei ik teleurgesteld. Ik zuchtte.

"Hij trekt wel bij," zei Karen. Ze keek het keuken raam uit. "Hij staat namelijk in het huis van Rory," lachte Karen. Ik keek op en zag hem inderdaad in hun woonkamer staan. Hij leek druk van alles te vertellen. Hij maakte grote handgebaren. Ik voelde hoe Karen over mijn haar heen wreef. Ik zag hem mijn kant opkijken. Voor even keken we elkaar aan. Ik besloot mijn hoofd weer om te draaien, ik wilde niet in tranen uitvallen als Shawn dat zag.

"Ik ga maar eens opruimen," met een trillende stem. Karen liet me los. Automatisch keek ik nog eens de kant van Shawn op. Hij keek nog steeds mijn kant op. Ik negeerde hem en pakte de borden. Karen hielp me. Iedereen pakte zijn eigen bord en zette het in de vaatwasser. Ook de pannen waste ik af. "Willen jullie nog wat te drinken?" Vroeg ik.

"Nee, ik denk dat het beter is ook jij even alleen bent," zei Karen. Ik knikte. Ze pakte allemaal hun jas en liepen naar de deur. Ik gaf ze allemaal een knuffel en zei hun allemaal gedag.