Twisted • SM ✔️

Hoofdstuk 22

"Pap! Mam!" Riep ik toen mijn ouders binnen kwamen lopen. Ze omhelsde me en kwam naast me zitten. Ze vroegen hoe het met me ging. Mijn moeder had mijn hand de hele tijd vast. Het gaf mij zo'n sterk gevoel. Ze hadden een opblaas ballon voor mij meegenomen en veel kaartjes van mijn familie.

"We zijn zo trots op je, Camila," zei mijn vader. Hij knipoogde een keer naar me. Ik wikkelde mijn armen om hem heen omdat ik merkte dat hij het er moeilijk mee had.

"Ik hou van je, papa," zei ik zacht.

"Ik ook van jou, Karla," zei hij. Ik glimlachte. Het warme gevoel van thuis bekroop mij. Ik miste mijn huis bij mijn ouders. Daar noemde ze mij vaak bij mijn eerste naam, Karla.

"Mam, pap," zei ik. Ze knikte. "Zoals jullie weten heb ik dat huis laten bouwen aan de rand van de stad," ze knikken. "Voor Parker en mij," ze knikten.

"Inderdaad, we zijn er afgelopen week nog wezen kijken. Bijna klaar!" Zei mijn moeder. Ik knikte.

"Maar er is een probleem," zei ik. Ik keek naar mijn deken. "Het is uit tussen mij en Parker," zei ik. Mijn ouders keken me verbaasd aan. "Ik weet eigenlijk niet wat ik met het huis aan moet," zuchtte ik.

"Weetje wat ik zou doen?" Zei mijn moeder. "Je gaat er lekker zelf wonen, dan heb je een plekje voor jezelf. In dat studentenhuis blijven wonen is ook niets. Ik hoorde dat je zus en jij steeds vaker ruzie hebben. Dus het is tijd voor jou om op jezelf te gaan wonen," ik knikte. Dat was inderdaad een goed advies van mijn moeder. Alleen woonde ik dan niet meer bij Calvin en Shawn. Voor die twee mensen zou ik er blijven wonen.

De deur ging open. Iris, mijn beste vriendin kwam aangelopen. "Hey!" Riep ze en ze kwam op ons aflopen. Ze gaf me een knuffel. Ook mijn ouders werden warm geknuffeld. Ze pakte er een stoel bij. Ze ging naast mijn moeder zitten, aan mijn voeteneind. "Hoe is het nu met je?" Vroeg ze. Ik keek kort m'n moeder aan, ze knikte naar me.

"Goed! Ik kan nog niet lopen. Maar hoop dat vanavond nog eens te oefenen. Als ik kan lopen dan mag ik naar huis," vertelde ik.

Mijn ouders waren er nog uur en toen besloten zij ook weg te gaan. Iris en ik bleven achter. Iris had me beloofd hier te blijven tot de avond. We hadden veel bij te praten en besloten we dat ook te doen.

Een lange tijd hadden we het over de relatie van mij en Parker. Iris had gezien dat het uit was en wilde het fijne ervan weten.

Wanneer we uit waren gepraat ging het gesprek al snel over wat roddels van de buurt. Ik moest ondertussen mijn avondeten opgeven. Iris had de toestemming gekregen om bij mij te blijven tijdens buiten de bezoekuren om.

Wanneer het 6 uur 's avonds was kreeg ik een schotel op mijn schoot. Het was tomatensoep, twee broodjes met kaas en een glas water. Iris ging ook eten halen. Ik besloot alvast aan mijn eten te beginnen. Iris kwam al snel weer binnenlopen. Ze had een salade in haar handen. "Eetsmakelijk," zeiden we.

Het was 6 uur dus Shawn kon ook binnenkort komen. Ik wist eigenlijk niet hoe Iris zou reageren, en dat maakte me best bang.

Ik kreeg een app. Iris pakte mijn telefoon en gaf het aan me. "Thanks," lachte ik.

Shawn: Ik kom niet binnen het ziekenhuis..

Camila: hoe bedoel je?

Shawn: Ik word geweigerd...

Ik keek Iris even aan. "Wil je nog iets voor me doen?" Vroeg ik. Ik keek haar aan met puppy oogjes. Ze lachte en stond op.

"Tuurlijk, wie is het?" Vroeg Iris. Ik keek haar met een glimlach aan.

"Shawn," haar ogen werden groter.

"Jullie gaan mij zo heel veel uitleggen," zei Ze en ze liep de kamer uit

YAS irisxedsheeran is in the house