Twisted • SM ✔️

Hoofdstuk 28

"Komen jullie vanavond bij ons eten?" Vroeg Karen. Wanneer ze verrast de kamer van Aaliyah binnen liep en ons zag. "Hoe komen jullie opeens binnen?" Vroeg Karen.

"Heb ik ze binnengelaten toen jullie boodschappen doen," vertelde Aaliyah. De moeder knikte als goedkeuring. "Eten jullie mee?" Vroeg Aaliyah aan Shawn en mij.

"Kan!" Zei ik enthousiast terwijl ik Shawn ook even aankeek.

"Nee vanavond niet, sorry," zei Shawn. Ik keek hem even vragend aan. Hij knipoogde even naar mij. Karen knikte en verlaatte de kamer.

"Zijn jullie nu eindelijk een echt stelletje?" Vroeg Aaliyah enthousiast aan ons. Ik moest lachen en wachtte de reactie van Shawn af. Zelf wist ik het eigenlijk ook niet. Wat waren we nu van elkaar?

"Nog niet," zei Shawn terwijl hij zijn arm om me heen wikkelde en mij naar zich toe drukte. Ik moest even lachen. "Wie weet heel snel," fluisterde hij in mijn oor. Ik keek hem aan en grinnikte nog wat. Aaliyah vertelde wat verhalen over haar school. Op dat moment besefte ik mij hoe blij ik was dat ik niet meer op school zat. "Laten we gaan," zei Shawn. Hij stond op en ook ik deed dat. We liepen naar beneden toe en zeiden Manuel en Karen gedag. Ook Aaliyah zeiden we gedag.

"Ben je met de fiets gekomen?" Vroeg Shawn. Ik knikte. "Die halen we morgen wel op," zei hij. Shawn greep mijn pols en liep naar zijn auto. We stapte in en Shawn begon te rijden.

"Waar gaan we heen?" Vroeg ik. Shawn lachte even, maar zweeg. Al heel snel waren we aangekomen op plek van bestemming. Shawn en ik stapten de auto uit. We kwamen aan bij de opening van een bos. We moesten een hek over. "Wat gaan we doen?" Vroeg ik toen ik toch merkte dat het wat duister werd in het bos. Ik greep de hand van Shawn, zijn hand versterkte al snel.

"We zijn er bijna," zei Shawn. We stapte nogmaals over een soort hek. "Echt bijna!" Zei Shawn enthousiast. We kwamen aan bij een verlicht stuk van het bos. Shawn trok me enthousiast mee. We waren aangekomen op de hei. In een grote cirkel waren brandende fakkels. Daaromheen waren allemaal andere kleine theelichtjes en andere grotere kaarsen. Mijn mond viel wat open. Shawn keek me met een glimlach aan.

"Heb jij dit gedaan?" Vroeg ik geschrokken. Shawn glimlachte naar me en knikte. Ik moest breed glimlachen. Shawn leidde ons binnen de cirkel met het vuur. Hij nam plek op het gras. Ik kwam tegenover hem zitten. Ik keek even om me heen, het vuur flikkerde in het donkere weer.

"Cam," zei Shawn. Ik keek op en knikte. Het was even stil tussen ons. "Ik weet niet helemaal zeker of dit allemaal wel nodig is, ik bedoel we zijn beide 20,"

"Bijna 21," zei ik grinnikend. Shawn lachte, ik was over een maand jarig en dan werd ik 21 jaar.

"Ik denk dat het zoveel duidelijker voor ons: dus," hij stopte even. Hij slikte wat zenuwachtig. Hij dacht even naar en keek weg. Hij greep mijn hand en leidde mij op zijn schoot. "Al 6 jaar oefen ik hier al op," hij grinnikte naar me. Hij legde zijn handen op mijn heupen. En hij duwde me wat op zijn lichaam "Wil je verkering met mij?" Vroeg hij. Mijn hart sloeg een slag over.

"Ja!" Zei ik blij. Ik wikkelde mijn armen om zijn nek heen.

"Ja?" Vroeg hij verbaasd. Hij kreeg een brede glimlach rond zijn lippen.

"Ja," zei ik bevestigend. Shawn trok me voorzichtig tegen zich aan. We drukte onze lippen tegen elkaar. Mijn hele lichaam tintelde. Deze kus, het voelde zo anders. Zo magisch! Ik legde mijn handen op zijn rug terwijl ik zijn warme hand op mijn wang voelde. Hij glimlachte tijdens de kus.

"Je maakt me zo gelukkig, Camila," zei Shawn. Ik glimlachte breed en knuffelde hem.

"Jij mij ook, Shawn," fluisterde ik. Alles voelde zo anders, alles voelde zo echt. De kus, de omhelzing, zijn woorden. Ons gevoel.

AHHHHHHHHHHHHH eindelijk