Twisted • SM ✔️

Hoofdstuk 35

In de woonkamer zag ik allemaal rode rozen, honderden. Het liep naar de bank toe. Daar stond een boek open op een bladzijde: lights on

Het was zijn boek waar hij ideeën voor nummers in opschreef.

De rode rozen waren verspreidt over de hele kamer. Op de eettafel lagen meerdere muffins, de geur van vers gebakken muffins hing zelfs nog in de lucht. Ik voelde tranen over mijn wangen vallen. Ik rende naar de auto en reed naar het huis van Karen en Manuel. Ik liep naar de voordeur en klopte hard erop. Aaliyah deed open. "Is Shawn hier?" Vroeg ik in paniek. Ze schudde nee en ik zag haar in paniek raken. Ze kreeg tranen in haar ogen. Ik wikkelde mijn armen om haar heen. "Zeg je tegen papa en mama dat ik opzoek ben naar Shawn en dat alles goed komt?" Zei ik zacht in haar oor. Karen kwam naar de deur gelopen.

"Wat is er aan de hand?"

"Shawn is weggelopen! Ik moet hem zoeken," zei ik. Karen keek me bezorgd aan en knikte. Ik liep verder naar de auto en stapte ik. Ik reed de straten door en probeerde Shawn te bereiken. Ik zocht zijn contact op.

"Muffin Mendes ❤️"

Ik drukte op het bel knopje. Ik sprak een voice mail over. Ik probeerde hem meerdere malen te bellen. Maar opnemen deed hij niet. Ik ging door naar een kroeg, geen Shawn. Het huis van Cameron, was hij ook niet geweest. Ik rende een hotel binnen en drong bij iedereen voor. "Is er bij jullie een Mendes binnen?"

"Mevrouw ik mag u dat niet zeggen," zei de vrouw achter de balie.

"Ik moet het weten! Is er iemand met die achternaam ingecheckt bij jullie!?" Ik raakte in paniek. Ze schudde nee en verzocht me weg te gaan. "Mevrouw mijn vriend is weg gelopen ik moet hem vinden!" Pas toen keek ze in haar computer. Mijn hoofd begon pijn te doen. Ook de avond begon te vallen.

"Gisteren is er eentje gebleven maar is alweer uitgecheckt," zei ze. Ik rende het hotel uit en ging weer de auto in. Ik reed door naar een casino. Ik ging naar binnen en keek rond. Geen prachtige bruine lokken te vinden. Ik liep naar de uitgang en ging verder naar een ander hotel. Waar ik ook niets te horen kreeg.

Ik reed door naar een park, ik liep het helemaal rond. Geen Shawn. De hoop zakte in mijn schoenen. Ik werd gebeld door Karen. "Met Camila?" Zei ik. Ik stapte voor de zoveelste keer in de auto.

"Heb je hem al gevonden?" Vroeg Karen bezorgd.

"Nee," zei ik. Ik voelde de tranen opwellen.

"Camila, ga je er dan nu mee stoppen, het is al 1 uur in de nacht," zei Karen.

"Ik moet nog op een plek zoeken," zei ik. Ik hing op en ging rijden. Ik besloot naar een andere stad te gaan. Ik reed naar de snelweg die mij naar de andere stad zou brengen.

Hoevaak kan ik jou nog zien? Je bent weg gelopen.. Shawn ik wil je bij me hebben. Het was nacht dus we mochten 130 km/h rijden. Dat deed ik dan ook. Ik wilde je vinden Shawn. Waar ben je?

Ik belde je nog een keer. Maar je nam niet op. Op de weg was het rustig. Wanneer ik de afslag wilde nemen zag ik een persoon langs de vluchtstrook staan. Het had een bordje in de handen. Ik stopte op de vluchtstrook. Het licht verblindde het persoon spontaan. Ik keek even wat voor persoon ik naast me had staan. Het begon te regenen, hard. Ik stapte uit en rende naar het persoon toe. Had de lichten aan laten staan zodat ik het persoon eventueel kon identificeren.

Wanneer ik dichterbij kwam zag ik wie het was. De bruine lokken, de bruine ogen, het prachtige postuur. Ik rende naar het lichaam toe. "Shawn!" Riep ik wanneer hij over de geleiderrails van de snelweg sprong. Ik rende hem achterna. We kwamen aan in een soort bos. "Shawn! Laat het mij alsjeblieft uitleggen!" Riep ik. Ik stopte met rennen en viel in tranen uit. Ik zakte in een, ik voelde brandnetels over mijn huid heen gaan. De pijn voelde ik niet meer.

"Heb ik niet genoeg schade aan mijn hart, Camila? Het is genoeg hoeveel pijn ik heb gehad," zei een stem. Ik legde mijn handen voor mijn gezicht. "Het doet zeer! Het is klaar met de pijn," zei Shawn. "Ik dacht dat je van mij hield en dat je mijn pijn kon laten vergeten,"

"Shawn, ik hou ook van je" huilde ik.

"Ben ik door je hoofd heen geschoten toen je met Parker zoende?" Vroeg Shawn. "Dacht je aan me?"

"Ik denk altijd aan jou, Shawn," zei ik. "Parker begon mij toe zoenen," begon ik, maar Shawn onderbrak me.

"En je laat het maar gaan," zei Shawn. "Je deed er niet eens iets aan!"

"Ik probeerde hem weg te duwen maar het lukte niet," zei ik. "Het is goed als je niet meer met me verder wil gaan," zei ik. "Loop dan weg, als je me bij deze laat gaan," Het was even stil. Ik keek door mijn vingers om te zien of Shawn er nog stond. Ik wist het, het was voorbij tussen Shawn en mij...