Twisted • SM ✔️

Hoofdstuk 13

"Laten we naar beneden gaan." Zei ik. Shawn knikte en liep met me mee naar beneden. Voor we de trap afliepen keek ik Shawn nog een keer aan. "Het komt goed," zei ik zacht.

"Ik weet het," knikte Shawn. Ik voelde mij schuldig tegenover Shawn. Het deed me zeer hoe de relatie tussen Shawn en Catherine is gelopen. Catherine behandelde Shawn niet op de goede manier. Net als ik dat een lange tijd heb gedaan.

Ik was een monster tegen Shawn. Hij is niet behandeld zoals hij dat verdient. Hoe zou hij zich gevoeld hebben in dit huis? Alleen? Eenzaam? Niet veilig? Ik durfde mij niet te verplaatsen in het gevoel waarmee Shawn een jaar lang heeft rond gelopen. Heeft hij zich niet welkom gevonden?

"Alles oke, Camila?" Vroeg Shawn. Hij keek me bezorgd aan. Ik glimlachte naar hem. Ik moet dit allemaal recht zetten.

"I'm fine," knikte ik. Shawn knikte. We liepen naar de bank. We ploften op de bank. Ook Parker en Catherine liepen binnen. Ik durfde ze eigenlijk niet aan te kijken. Ik zag Shawn wel kijken. Zijn blik spraken honderd boekdelen. Ook ik durfde een kleine blik te werpen naar de twee. De rechterhand van Parker zat vol met wonden. "Parker, wat is er gebeurd met je hand?" Vroeg ik bezorgd.

Ik dacht terug aan die ene keer dat hij een kind van drie jaar uit de brand moest redden. Hij moest rennen omdat de rook te veel werd in het huisje. Hij verbrandde zijn arm en heeft nooit meer het gevoel in zijn arm terug gekregen. "Er is niets gebeurd, ik moest een kat uit de boom halen. De kat heeft me open gekrabd en dat was het," vertelde Parker. Ik zuchtte.

"Ik zei toch dat je voorzichtig moest zijn," lachte ik. Parker keek me met een glimlach aan en krabde achter zijn oor. "Je heb er nog wel gevoel in?" Vroeg ik bezorgd.

"Helaas gaat dat niet altijd om voorzichtig in zijn beroep," zei Catherine. Mijn ogen keken haar kant op. Ik probeerde haar te negeren. Ik voelde dat Shawn zijn hand langs mijn haar kamde. Ik keek hem aan.

"Dus waar ik het even over wilde hebben," zei Calvin om het ongemakkelijke moment te stoppen. "Camila en Shawn spelen vals. Ze wisselen niet van tijdsindeling. En daarbij hebben ze elkaar 2/3 dagen genegeerd. Dat zou niet eerlijk zijn tegenover Catherine en Parker," ik voelde me persoonlijk aangevallen. "Ik denk dat het eerlijk is als we nog een week extra doen. Ja, Catherine, jullie krijgen het dubbele geld,"

"Het spijt me dat ik een carrière heb, het spijt me dat ik verplichtingen tegenover mijn werk heb. Het spijt me dat ik wel trouw ben aan mijn vriend en niet bij iemand anders slaap.-" ik stopte mezelf even. Ik keek Parker aan die me schuldig aankeek. "Het spijt me dat ik ziek ben en afspraken heb in een ziekenhuis," ik schoot vol met tranen.

"Dat was-"

"Ja, Parker. Dat was deze woensdag. En over twee weken word ik geopereerd," zei ik. Er viel een traan over mijn wang. "Valt er nog meer te excuseren?"

"Nou, je zat net te zoenen met mijn vriendje," zei Catherine arrogant. Ze keek even weg. Ik keek haar verontwaardigd aan. De laatste tijd zaten Catherine en ik elkaar bewust dwars. We konden elkaar niet meer normaal aankijken.

"Ik ben je vriendje niet meer, Catherine," zei een stem. Ik keek naast me. Shawn keek Catherine met een ijzige blik aan.

"Hoe bedoel je?" Vroeg Catherine.

"Precies hoe ik het zeg, Catherine. Je hoeft me niet meer 'je vriendje' te noemen," zei Shawn. Ik veegde mijn traan weg. "Dat is toch iets wat je niet meer wilde," zei Shawn. Catherine keek hem geschrokken aan. "Het is uit,"

"Best! Ik heb nooit van je gehouden," zei Catherine. De sloeg haar vuist in de kussens van de bank. "Hoezo is het nou opeens uit?" Vroeg ze toen Shawn naar boven toe liep.

"Je behandeld Shawn niet op de manier hoe hij verdient," zei ik. Er viel nogmaals een traan van mijn wang. Ik stond op om een glas met water te halen.

"Hoe weet jij dat nou weer?!" Vroeg Catherine. Ook Catherine stond op.

"Als je met Shawn eens een goed gesprek heb, dan leer je elkaar nog eens kennen," zei ik. "Hoe kwetsbaar je Shawn heb gemaakt! Hoe gemeen jij bent tegen hem!" Catherine keek me boos aan. "Ja! Kijk me maar boos aan, Cat! Je weet zelf ook hoe slecht je Shawn heb behandeld!" Ik draaide me om. Maar al snel draaide ik me terug. "Je bent niet eens bij zijn ouders geweest, dat heb ik voor je gedaan,"

"Ik wilde dat nog doen! Maar er is geen goed moment voor geweest," zei Catherine.

"Zeg dan sorry tegen Shawn! Je wist toch hoeveel familie voor Shawn betekend," Zei ik boos. "Hij heeft er niet om gevraagd om zo behandeld te worden!" Riep ik. Catherine viel in tranen uit. Ze liep naar boven en gooide de deur van Parker dicht. Ik liep de keuken in en pakte een glas met water.

"Camila," zei Calvin. Ik keek op.

"Het is goed, Cal," zei ik. "Ik ga Shawn troosten," ik liep naar boven. Voorzichtig opende ik de deur van Shawn zijn kamer. Ik keek om me heen. Maar niemand zat daar. Ik sloot de deur. Ik liep naar de zolder toe. Ik zocht hem maar eigenlijk was hij daar ook niet. Ik liep naar mijn kantoor. Ik opende de deur. Daar zat Shawn in een stoel die daar was geplaatst. Het was de stoel die van mijn opa was geweest. Hij keek op. Ik liep naar hem toe. "Ik ben het," zei ik zacht. Hij klopte op zijn schoot. Ik kroop op zijn schoot. Zijn armen wikkelde voorzichtig om mijn heupen. Ik veegde zijn tranen weg. Hij beet op zijn liep. "Niet doen," zei ik zacht.

Voorzichtig drukte hij mijn lichaam tegen de zijne. Voor een lange tijd hadden we elkaar vast. "Dankjewel," fluisterde Shawn. "Dankjewel dat je voor mij opkwam," ik glimlachte in zijn nek. Ik wikkelde mijn armen wat strakker langs zijn lichaam. "Dit voelt als een enorme opluchting," ik knikte.

"Snap ik," zei ik zacht. Ik legde mijn hoofd voorzichtig tegen zijn borst. Op deze manier vielen we in slaap.

Omg! Laat me je eerste reactie hier ffe achter in de comments 😂