Twisted • SM ✔️

Hoofdstuk 14

"Wil je met me mee?" Vroeg Shawn. Ik keek hem aan. "Ik heb een fotoshoot voor Armani en l'oumo vogue,"

"WoW Armani," zei ik en klapte zacht in mijn armen. "Tuurlijk wil ik mee," zei ik met een glimlach. Hij glimlachte naar me en kuste spontaan mijn neus. Ik grinnikte. "Ik wist niet dat je ook nog modellen werk deed?"

"Het is een bijbaantje," zei Shawn alsof het niets is. Hij glimlachte naar me. "Het stelt niet zo veel voor,"

"Ik hoor hele grote merken," zei ik. "Dat zal vast meevallen," ik grinnikte. Als zelfs grote merken Shawn vragen voor een fotoshoot moest hij goed zijn in zijn werk. De gezicht ervoor had hij wel, daar hoefde ik niet voor te twijfelen. Zijn ogen, zijn lippen, zijn neus, zijn wangen en de hele vorm van zijn gezicht was een geheel en leek voor elkaar afgestemd te zijn. Ik schrok van mijn gedachtes, maar herpakte mezelf al snel.

"Je staart naar me," zei Shawn. Hij prikte me in mijn neus. Ik schrok op en glimlachte. "Laten we gaan, ik moet er om 2 uur zijn,"

"Zal ik rijden?" Vroeg ik. Shawn knikte. We liepen naar de auto. We stapte in. Ik zette de radio op een leuke zender.

"Doe je eigen muziek op," zei Shawn. Ik keek om. Hij drukte op het knopje USB waardoor mijn eigen muziek op kwam te staan.

"Jij vind mijn muziek vast niet leuk." Zuchtte ik.

"Mij maakt het niet uit, als jij er maar gelukkig van word. Dan vind ik het allemaal prima," zei hij. Ik moest glimlachen. We gingen rijden. Shawn wees me de weg. Het was een uurtje rijden. Tijdens de rit zongen we mee met de muziek. Het viel me op hoe een mooie stem Shawn had. Maar wanneer ik het hem zei, keek hij mij verlegen aan.

We stapte uit. Het was een enorm groot Fletcher hotel. Daar zou de fotoshoot plaats vinden. Shawn en ik liepen naar binnen. Al snel werd hij naar een kleedkamer gebracht. Ik bleef in de kamer zitten waar de fotoshoot zo werd gehouden. Ik pakte mijn telefoon erbij en besloot alvast wat mails te beantwoorden.

Wanneer Shawn de kleedkamer uit kwam keek ik kort. Hij had een blouse aan met een rood jasje. Beide waren open, waardoor zijn lichaam te zien was. Ik slikte even, onbewust beet ik op mijn lip. Hij keek me kort aan maar keek weg toen hij mij op mijn lip zag bijten. Er verscheen een glimlach rond zijn lippen. Hij moest in een stoel gaan zitten. De fotograaf legde een beetje uit wat hij moest doen.

Hij leunde op een van zijn armen. Hij staarde me wat aan. De fotograaf maakte de foto's ondertussen. Hij keek later recht in de lens. Ik glimlachte naar hem. Na een paar foto's moest hij alweer omkleden. Dat gaat heel snel!de fotograaf kwam naast me zitten op de bank en hij bekeek de foto's. "Jij bent de vriendin van Shawn?" Vroeg hij. Hij keek op van de beeldscherm. Ik glimlachte.

"Nee," lachte ik. De man knikte, de man kwam voor mij enorm ongeïnteresseerd over. Dus besloot ik niet verder erop in te gaan. Hij keek verder. Ik mocht met hem mee kijken. Er waren tientallen dezelfde foto's. Shawn liep alweer naar binnen. De fotograaf stond op en liep naar Shawn toe. Hij gaf instructies en Shawn volgde die. Ik merkte dat ik steeds vaker stiekem even keek en dit uitviel op staren.

"Ik denk dat we ook even naar buiten gaan, daar kunnen we ook mooie foto's gemaakt worden," zei de fotograaf.

"Ik blijf wel hier. Ik let op de spullen," zei ik. De fotograaf, visagist en de hulp knikten allemaal. Ze liepen de kamer uit. Ik keek om me heen en liet mijn gedachte gangen even vloeien.

Ik denk dat het tijd word dat Shawn en ik een gesprek moeten voeren. Waar alleen wij twee kunnen luisteren. Zonder luisterende oren van Cat, Parker en Calvin.

Het was tijd om ons verleden achter ons te laten. Soms heb ik namelijk het idee dat ons verleden ons juist verdreven elkaar af brengt.

Het was tijd om de jaren lange kwellingen van elkaar uit te praten.

Nog steeds zat ik ermee dat de ouders van Shawn de schande over mij uit spraken toen wij op bezoek kwamen. Nog steeds dacht ik aan het moment dat Shawn en ik ruzie kregen. Het deed mij zeer hoe het verleden ons nog kon achtervolgen.

De deur ging open en kwam weer terug op de aarde. "Over drie weken zijn de foto's klaar, kom je dan ook kijken?" Vroeg de fotograaf aan Shawn.

"Moet ik even kijken of ik beschikbaar ben," zei Shawn. Hij liep naar de kleedkamer. De deur ging dicht.

Na 10 minuten kwam Shawn weer uit de kamer. Hij liep jaar me toe en trok me van de bank. Ik moest lachen. Hij greep mijn hand. We zeiden gedag.

We stapten in de auto. Ik reed weer, wat mij de kans gaf ergens anders naartoe te gaan dan naar huis. Shawn zette de radio over. Ik keek op wanneer ik mijn eigen favoriete muziek hoorde. Ik zette hem weer terug. "Ik ben de dj," lachte Shawn. Ik moest lachen.

"Zet dan leuke muziek, dj," zei ik lachend. Shawn lachte en zette de radio uit. "Ja! Leuke zender," zei ik plagend.

"Waar denk je continu aan?" Vroeg Shawn. Ik keek hem kort aan. Ik schakelde door naar de volgende versnelling.

"Er is niets," zei ik.

"Ik zie aan je dat er iets is," zei Shawn met een lieve ondertoon. Shawn greep een van mijn handen van het stuur. Hij wikkelde zijn hand om de mijne. "Wat is er?" Vroeg hij. Ik zuchtte even.

"We moeten gewoon praten, Shawn," zei ik. Ik zuchtte even en hij keek me even aan. Ik draaide mijn ogen omhoog om de tranen weg te stoppen. Ik nam de afslag naar het tankstation. Ik reed de parkeerplaats op. Ik drukte een knop in zodat de auto uit zichzelf inparkeerde. Ik keek Shawn aan. "Het is tijd om eerlijk te zijn tegen elkaar," zei ik.