Ο μικρός ιππόκαμπος

Φαΐ, θαύμα φαΐ

Εσείς που διαβάζετε πιστά αυτό το πόνημα θα θυμάστε ότι μέχρι μια σοβαρή ηλικία πίστευα ότι είχα το μυαλό μιας αμοιβάδας επειδή συγκρινόμουν με τον βραβευμένο. Μετά αποφάσισα ότι δεν είμαι αμοιβάδα και ότι είμαι ένας πολύπλοκος οργανισμός με μυαλό και συναισθήματα και κουλτούρα και άλλα πολλά εμπριμέ. Και μόλις τώρα ξαναάλλαξα γνώμη και ξαναπιστεύω ότι μια χαρά αμοιβαδίτσα είμαι και γιατί άλλωστε να είναι κανείς κάτι άλλο, τι έχει καλύτερο να κερδίσει; Σας το απαντώ και αυτό, τίποτα. Γιατί τι χρειάζονται τα απλά τα κυτταράκια για να είναι η χαρά της ζωής; Φαΐ. Τέλος. Φαΐ θέλουν και είναι τρισευτυχισμένα και έχουν λύσει το πρόβλημα της ζωής πριν ακόμα καταλάβουν ότι η ζωή έχει προβλήματα.

Παραληρώ ε;

Και εσείς θα παραληρούσατε εάν είχατε περάσει τη μέρα που πέρασα σήμερα. Ήταν μία από εκείνες τις ημέρες που ο Δίας ήταν ιδιαίτερα νταβραντισμένος, εάν με εννοείτε. Το πρωί σηκώθηκα δέκα λεπτά αργότερα το οποίο πάντα σημαίνει: τρέξε Κλειώ τρέξε. Και έτρεξα και μόλις άφησα τον μικρό στο σχολείο και έφυγα για δουλειά, συνειδητοποίησα ότι είχα ξεχάσει στο σπίτι εκείνη τη δουλειά που είχα πάρει μαζί μου για να την κάνω αφού δεν προλάβαινα στο γραφείο. Και δεν την είχα κάνει και την ξέχασα και στο σπίτι.

Ήρεμα εαυτέ μου, ήρεμα... Φτάνω στη δουλειά και με την εξαίρεση μιας εξαιρετικής κολοκυθόπιτας που προσγειώθηκε στο γραφείο μου (Αννούλα σε αγαπώ) όλα τα υπόλοιπα πήγαιναν κατά εωσφόρου μεριά. Πέρασα τις ώρες μου στο απόλυτο χάος και όταν επιτέλους σχόλασα, ξαναπήρα τον μικρό και έφτασα στο σπίτι με σκοπό να ξαπλώσω λίγο για να ηρεμήσουν τα τσαταλάκια μου. Δυστυχώς μια σειρά από ατυχή γεγονότα που ούτε εγώ θέλω να σας τα πω ούτε και εσείς να τα μάθετε – πιστέψτε με – με οδήγησαν να κάνω φασίνες και δουλειές του σπιτιού με φρενήρη ρυθμό και μετά έπρεπε να διαβάσω: Γαλλικά για μένα – που έχω αποφασίσει σε αυτήν την τρυφερή ηλικία να προετοιμαστώ για να ξέρω να απαντώ στα ανήψια μου όταν θα με βρίζουν – Μελέτη Περιβάλλοντος, Γλώσσα, Αγγλικά, για τον μικρό μου. Μετά είχα και μαγείρεμα και μετά από τόσους κόπους και τόσα βάσανα ήρθε επιτέλους η στιγμή να σάξει ο κόσμος.

Και δεν θέλει πολύ για να φτιάξει ο κόσμος. Ένα πιάτο με μακαρόνια και σκέτο τυρί. Ούτε πολύπλοκα φαγιά, ούτε γκουρμεδιές (σόρι κιόλας αδελφέ μου). Μια πηρουνιά μακαρόνια και ένιωσα τα κυτταράκια μου να χοροπηδάνε από τη χαρά τους. Μια πηρουνιά μακαρόνια μας χωρίζει από την ευτυχία, αδέλφια. Αφήστε τις φιλοσοφίες, τις ψυχολογίες, τις συμπαντικές θεωρίες, τις θεολογίες και φάτε!