Ο μικρός ιππόκαμπος

Ό,τι θέλει κάνει ο καθένας

Εγώ που λέτε στη Φυσική έχω το ίδιο επίπεδο γνώσεων που έχω και στη Ρομποτική. Για τη Ρομποτική ξέρω ότι είχα δει μια φορά ένα ρομποτάκι που κινούνταν πάνω σε μια μαύρη γραμμή και καθόλου δεν ξέφευγε από αυτήν. Ε, και για τη Φυσική τα ίδια πάνω κάτω ξέρω. Κάτι θα πρέπει να γίνεται και σε αυτήν που καθόλου δεν πρέπει να ξεφεύγουμε από αυτά, κάτι νόμοι πρέπει να υπάρχουν, κάτι διατάξεις, κάτι εγκύκλιοι και τέτοια.

Σήμερα όμως η μεγάλη είχε ένα πρόβλημα στη Φυσική που χρειαζόταν βοήθεια να το λύσει και πολύ της είχε σπάσει τα νεύρα και εν συνεχεία είχε σπάσει και τα δικά μου τα νεύρα και πηγαίναμε ολοταχώς για μετωπική σύγκρουση.

-Εγώ θα σε βοηθήσω να τη λύσεις, της λέω.

-Μα εσύ δεν γνωρίζεις πολλά από Φυσική, σεβαστή μου μητέρα (κάπως έτσι πρέπει να με αποκάλεσε... ή γκαούτσαβλο... δεν θυμάμαι ακριβώς.)

-Μη σε νοιάζει, όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε, αγαπημένη μου κόρη (ναι, και εγώ κάπως έτσι πρέπει να την αποκάλεσα...)

Τέλος πάντων, κάπως την κατάφερα να δεχτεί την απρόσμενη βοήθειά μου και σας παραθέτω πώς καταφέραμε να το λύσουμε το θεματάκι μας.

Βήμα Νο1: την έστειλα στην κουζίνα να πάει να φάει!

Όπως έχουμε αναλύσει επαρκέστατα, εμείς στην οικογένειά μας τροφοδοτούμαστε με φαΐ. Ναι ξέρω, ταυτολογία είναι αυτό, αλλά πώς αλλιώς να σας το πω; Όλη μας η ζωή περιστρέφεται γύρω από το φαΐ: άλλοι μαγειρεύουν με μεγάλη επιτυχία (η γιαγιά Μαρίκα, ο βραβευμένος), άλλοι τρώνε πολύ συχνά και με εξίσου μεγάλη επιτυχία, γιατί αν δεν φάνε δεν λειτουργούν και έχουν τον απάλευτο (εγώ, ο παππούς, τα βλαστάρια μου).

Έφαγε λοιπόν η μεγάλη, στάνιαρε, ξεθόλωσε το μάτι, σταμάτησε να μου πετάει αιχμηρά αντικείμενα και ήμασταν έτοιμες να περάσουμε στο επόμενο στάδιο.

Βήμα Νο2: εφαρμόσαμε στην πράξη αυτό που λέει συνέχεια η γιαγιά η Μαρίκα: «ό,τι θέλει ο καθένας κάνει».

Πρόσφατα το διάβαζα σε ένα άρθρο ότι καλοί στα μαθηματικά είναι αυτοί που πιστεύουν ότι είναι καλοί στα μαθηματικά! Δηλαδή μην τη φοβάσαι τη ρημάδα την άσκηση, πες της εγώ τώρα θα σου τη βρω εσένα την άκρη και στο τέλος θα την καταφέρεις.

Έκατσα λοιπόν δίπλα της, πήρα και το λυσάρι και τη λύσαμε.

Μη με κοροϊδεύετε βρε κοπέλια. Εννοείται ότι θα παίρναμε το λυσάρι. Τι δηλαδή θα χαμογελούσα στην άσκηση εγώ η πανασχέτου και αυτή θα λυνόταν αυτοβούλως; Απλώς την έβαλα κάτω τη μεγάλη, που αυτή ξέρει Φυσική, και την πιάσαμε την άσκηση βήμα-βήμα και τελικά την κατάλαβε μια χαρά και υπερπλήρως.