Ο μικρός ιππόκαμπος

Ωραίο πράγμα τα Χριστούγεννα!

Ωραίο πράγμα τα Χριστούγεννα! Και όλες οι γιορτές δηλαδή, αλλά τα Χριστούγεννα πρωτίστως. Έχουνε και την γκλαμουριά τους και τα κόκκινα και τα χρυσά παντού και τα φωτεινά τα λαμπιόνια τους, βγαίνεις τη βόλτα σου στη νυχτερινή πόλη και τη χαίρεσαι. Παίζει να πάθεις και μερική τύφλωση, αλλά δεν πειράζει, χαλάλι.

Παντού ο κόσμος είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος.

Εκτός αν είσαι στη δουλειά. Σε όλες τις δουλειές δηλαδή, αλλά το χειρότερο είναι να έχεις μαγαζί. Το θυμάμαι από τους δικούς μου που είχαν κρεοπωλείο. Στις 10 το βράδυ το έκλειναν το μαγαζί την παραμονή των Χριστουγέννων. Άντε μετά από 16 ώρες στο πόδι να είναι χαρούμενοι και γελαστοί και να κάνουνε και ρεβεγιόν.

Εγώ δεν έχω τέτοια. Δημόσια υπάλληλος είμαι και μάλιστα σε γραφείο. Ωραία ε; Και ξεκούραστα ε; Κάπως έτσι...

Τις τελευταίες μέρες του χρόνου γίνεται πάντα της μουρλής. Όλοι θυμόμαστε όλες τις εκκρεμότητες όλου του χρόνου και όλες πρέπει να γίνουν την τελευταία εβδομάδα. Εμείς έχουμε το κλείσιμο του λογιστηρίου, άρα όλα τα τιμολόγια και για τους συνεργάτες μας και για τους εργαζόμενους πρέπει να σταλούν μέσα σε μία εβδομάδα. Επίσης πρέπει να προλάβουμε να κάνουμε επιτροπές, απολογισμούς-προϋπολογισμούς, συμβάσεις, και όλα να συνδυαστούν με τις άδειες των αλλωνώ των αθρώπω, άρα καταλήγουμε ότι λιγότεροι άνθρωποι τρέχουνε σαν τσοι κουζουλούς. Μούρλα παντού, ο ένας πιέζει τον άλλο, οι ερευνητές κυνηγάνε εμένα, εγώ το λογιστήριο, μετά το λογιστήριο κυνηγάει εμένα και εγώ ξανά τους ερευνητές. Ανταλλάζουμε και μεταξύ μας και μερικές "γαλλικές" ευχές, όμως ξέρουμε ότι έτσι είναι αυτές οι μέρες και δεν πειράζει γιατί έρχονται Χριστούγεννα και όλος ο κόσμος θα είναι χαρούμενος, το ίδιο και εσύ βρε κουτή!

Α, πρέπει και να στολίσω το σπίτι. Το είχα ξεχάσει. Βέβαια πρέπει πρώτα να το καθαρίσω. Εννοείται. Έχω και τον μικρό που τα θέλει τα στολίσματα. Εννοείται, αφού είναι Χριστούγεννα δεν θα στολίσουμε; Η μαμά του φίλου του του Πετράκη έχει στολίσει από τον Οκτώβριο. Καμιά ώρα θα πω καμιά βαριά κουβέντα για τις μανάδες...

Εντάξει, στολίσαμε. Λιτά και μινιμαλιστικά, αλλά στολίσαμε.

Τις πρόλαβα και τις εκκρεμότητες στη δουλειά... σχεδόν δηλαδή... τελικά μόνο μια μέρα θα πάρω άδεια φέτος, αλλά τα επείγοντα έγιναν, οι άνθρωποι πληρώθηκαν. Εντάξει. Φεύγω την τελευταία μέρα λίγο νωρίτερα γιατί άκουσα ότι θα έχει κίνηση στους δρόμους για να προλάβω να πάρω τον μικρό από το σχολείο. Θα πάω από Αττική Οδό, εκεί δεν θα έχω πρόβλημα.