Ο μικρός ιππόκαμπος

Μονοθέσιο δημοτικό σχολείο Βασιλειών

Και μόνο η φράση «μονοθέσιο δημοτικό σχολείο Βασιλειών» είναι από μόνη της ένα ποίημα, μια ολόκληρη νουβέλα για εμάς τους μυημένους. Επειδή όμως είστε και άλλοι εδώ, λέω να σας πω δυο-τρία πράγματα παραπάνω.

Ξεκινάμε απόξω: Το ακριβό μας μονοθέσιο (φάε τη σκόνη μου Άλκηστη...) ήταν, και είναι ακόμα, χτισμένο στη μέση της ξακουστής μεγάλης ανηφόρας των Βασιλειών. Το πρωί με τη βαριά τσάντα στην πλάτη σιχτιρίζαμε, αλλά το μεσημέρι το καταφχαριστιόμασταν να κουτρουβαλάμε οι Ούνοι οι επιδρομείς. Αμέτρητα πεσίματα και αμέτρητα σπασμένα γόνατα σε αυτήν την ανηφόρα γιατί ήταν και γλιστερή και κακοτράχαλη η άτιμη. Χώρια οι μπάλες που έπεφταν κάτω και μπορούσαν να φτάσουν στην τέρμα κάτω γειτονιά. Μέχρι και στο νεκροταφείο μπορούσαν να καταλήξουν, μέχρι και στην Κάτω Βρύση. (Για εσάς που δεν ξέρετε: αυτό ήταν πολύ πολύ κάτω!) Στα νεότερα χρόνια τη σουλουπώσανε και βάλανε και σκαλοπάτια στο πλάι και κάπως σώθηκε η κατάσταση.

Ξέρετε τι θα πει μονοθέσιο σχολείο; Να σας πω την αλήθεια και εγώ άργησα πολύ να το καταλάβω. Για μένα δηλαδή έτσι ήταν το σχολείο και δυσκολευόμουν να καταλάβω πώς θα μπορούσε να είναι κάπως αλλιώς.

Είκοσι πάνω κάτω ήταν όλοι οι μαθητές, σε όλες τις τάξεις και με έναν δάσκαλο. Πάντα άντρας ήταν ο δάσκαλος. Δεν είμαι σίγουρη γιατί. Μου έλεγαν ότι δεν έβαζαν γυναίκες σε μονοθέσια, γιατί ήταν πολύ δύσκολη δουλειά και προφανώς οι γυναίκες δεν θα μπορούσαν να χαλιναγωγήσουν έξι τάξεις μαζί και γι'αυτό έβαζαν μόνο άντρες που ανέκαθεν τα κατάφερναν και να επιβάλλουν πειθαρχία αλλά και να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα... Τέλος πάντων, ανεξάρτητα από το γιατί ερχόντουσαν μόνο άντρες, δεν ήταν εύκολο να κάνεις μάθημα μέσα σε ένα πρωινό σε 6 τάξεις μαζί!

Τα πιο πολλά μαθήματα, σίγουρα όχι τα μαθηματικά, τα ομαδοποιούσαν ανά δύο τάξεις. Για παράδειγμα έκαναν μαζί την ιστορία η πέμπτη και η έκτη τάξη. Ήταν θέμα τύχης αν θα έπεφτες σε καλή ή ανάποδη χρονιά. Εγώ είχα πέσει σε ανάποδη και όλα ανάποδα τα έκανα, πχ τα μαθήματα της τρίτης τα έκανα στην τετάρτη και τανάπαλιν.

Τη δεύτερη μέρα που πήγα στο σχολείο στην πρώτη δημοτικού, με ρώτησε ο δάσκαλος τι είχαμε κάνει την προηγούμενη και εγώ τον κοίταξα σαν χαμένο γιατί δεν είχα καταλάβει ότι αυτά που κάναμε έπρεπε να τα διαβάζω κιόλας και να τα ξέρω. Καταντράπηκα και θίχτηκε ο εγωισμός μου και αυτό ήταν! Δεν θα του επέτρεπα να με ξανακάνει ρεζίλι και από τότε ήμουν πάντα διαβασμένη στην εντέλεια! Καθαρόαιμο το σπασικλάκι!