Furkan: Biliyor musun?
Mezuniyetime gelecekti, bana söz vermişti.
Furkan: Hatta elbisesini bile hazırlamıştı.
Furkan: Halbuki o elbise giymekten nefret ederdi.
Pantolon tişört takılan kızlardandı.
Furkan: Ne komik değil mi?
Furkan: Öldür, gene de giymem asla diyordu.
Furkan: Ama abisinin mezuniyeti için önceden giyeceği elbiseyi seçmişti bile.
Furkan: Her neyse.
Artık o olmayacağı için mezun olmanın da bir anlamı kalmadı zaten.
Bilinmeyen numara: Ne?
Ne diyorsun?
Furkan: Devam etmek istemiyorum.
Yoruldum.
Bilinmeyen numara: Pes ediyorsun.
Bilinmeyen numara: Ama daha pes etmek için çok erken.
Bilinmeyen numara: Hem sen kaybetmekten oldun olası nefret edersin.
Bilinmeyen numara: O ölmedi.
Ama sen şimdiden üzerine bir kaç avuç toprağı attın bile.
Niye?
Furkan: Ama yaşamıyorda.
Furkan: Gerçekten inanıyor musun?
Furkan: Yoğun bakımdan çıkacağına inanıyor musun?
Bilinmeyen numara: Peki sen hiç inanmıyor musun?
Furkan: Artık bunun bir önemi kalmadı.
Bilinmeyen numara: Nasıl kalmadı?
Nasıl kalmaz?
Furkan: Annem onun daha fazla acı çekmesini istemiyor.
Furkan: Bende istemiyorum.
Furkan: Fişinin çekilmesi için gereken belgeler imzalandı az önce.
Furkan: Artık onun için çok geç.
Furkan: Kaybettim yine.
