Accidentally Inlove With My Boss Sungit (Bts Fanfic)

Chapter 31- Tampo

Keila's POV

Marahan kong pinihit ang sedula ng pinto ng kwarto ko. Pumunta agad ako sa may kusina at naabutan ko 'don ang boy's na kumakain.

Tahimik lang sila. Kung hindi ko lang sila kilala, maiisip ko na hindi sila mag kakakilala. Nakakapanibago. Hindi ako sanay ng ganito sila.

Dahan-dahan akong nag lakad papunta 'don. May sitting arrangement kami dito kaya sa tabi ako ni V umupo.

Nginitian ako ni Suga at Jin, samantalang 'yung iba busy sa pag kain. Nang mapansin ako ni V na umupo sa tabi nya, agad kong napansin na napahinto sya sa pag kain. Ang awkward.

"I lost my appetite, I'm sorry!" Inurong nya 'yung upuan nya sabay umalis. Nag katinginan naman sila Jimin, J-hope, Namjoon, Suga, Jin, pero si Jungkook walang imik.

Ilang segundo lang, walang imik na umalis si Jungkook. Kainis. Ako ba ang dahilan?

Hindi ko alam ang mga sumunod na nangyari, basta ang alam ko lang nag taxi na ako papuntang office.

10:45 pm.

Pag tingin ko sa wristwatch ko agad na tumambad sa akin ang oras na 'yan. Napaka bilis ng oras. I-ilang papers palang ang natatapos ko sa ganon ka tagal na oras. Ewan ko, walang akong energy'ng mag trabaho lalo na't ganito katahimik sa loob ng opisina. Nakaka bingi 'yung katahimikan. Walang sinuman sa amin ang nag tatangkang mag salita. Pare-pareho yata kaming hindi nakainom ng enervon kaya ganito kami ka lungkot. Walang ka-ener-energy.

Hinintay ko nalang na matapos 'yung pini-print kong schedule ng Bangtan then I will distribute it to them. Ilang minuto pa tapos na ako.

Inuna kong bigyan ng kopya si RM. "Namjoon, better post it on your table, para hindi mo makalimutan ang takbo ng sched. nyo!" Malumanay kong sambit sabay abot ng papel.

"Keila..!" Napalingon naman agad ako ng tawagin nya ako. "Let's talk later!" Sambit nya. Tumango nalang ako as response.

Sunod ko namang inabutan si J-hope na busy sa pag do-drawing. "Eto nga pala 'yung sched. nyo for this whole month!" Sambit ko.

"Keila...!" Nilingon ko sya. Ganito ba ang feeling ng famous? Palaging tinatawag? Charrr..."Kung hindi mo na kaya, kung nahihirapan ka na--nandito pa kami. Handa kaming makinig sayo!" Nginitian nya ako. Ayieee, ang kyut naman ni Hoseok! Don't worry re-regaluhan kita ng isang truck na bermuda grass sa birth-day mo. Muaahhh.. joke lang 'yon! Peace tayo!

Inayos ko ang sarili ko. Sunod ko namang binigyan si Jimin. And as usual, sinalubong nya ako nang may ngiti. "Chim, eto na oh!" Pilyo kong sabi sabay abot ng papel.

"Kamsa, sabi ng abs ko!" Napatawa naman kami pareho.

"Paki sa abs mo, cheonma sabi ko. Hahahaha..paki sabi din sa kanya na wag syang laging lumabas!" Pilyo ko ulit na sabi sa kanya.

"Hahaha..sabi nya, bakit daw? Naa-attract daw ba ang magaganda mong mata sa ka-gwapuhan nya?!" Hahaha...ulol mo po!

"Hahaha..sabihin mo, hindi! Ang laswa nya kasi eh!" Pilyo kong sambit. Napansin ko naman ang pag simangot nya. Sura!

Umalis na ako 'don. Sunod kong binigyan si Jungkook. "Eto 'yung sched nyo for--!"

"Crap it. I don't what to hear that!"

Napapikit nalang ako. Kengeners kang ilong ka! Pasak-sak kita sa baba ni Hoseok eh!

Umalis na ako 'don. Sunod kong pinuntahan si V. Eto na. Alam kong baka madedma ako, pero ita-try ko pa din.

"Excuse me!" Sambit ko. Abala kasi sya sa pag ko-computer. "Eto nga pala 'yung schedule nyo for this whole month!" Nilapag ko 'yung papel sa table nya.

"V...!" Hindi nya ako nilingon. "Sorry, sa nangyari kahap--!"

Napatigil ako ng bigla syang umalis sa harap ko at nag punta sa table ni Namjoon. Shet, sakit! Hoy! Bakit mo ako dinededma? Eeeeeehhhhh, ang shaket!

Nakakainis naman sya. Hindi nya manlang ako pinansin, kahit konting tingin manlang. Petmalu [malupet], ganon lang ba kadali ang lahat sa kanya? kakalimutan nya lang lahat ng pinag samahan namin bilang mag kaibigan?

"Keila, yung sched ko!" Pinunasan ko 'yung mata ko na patulo na 'yung luha. Lumapit ako kay Suga para ibigay 'yung schedule nya. "Ayus ka lang ba?!"

"Ang sinungaling ko naman kung sabihin kong Oo kahit na Hindi naman talaga. Ang sakit, Yoongi!" Sambit ko sa kanya. "Pero alam mo 'yung mas masakit? 'Yung tipong wala na--sira ka na pero, patuloy ka pa din nilang pinag kakatiwalaan. Alam ko naman na may kasalanan din ako, pero bakit feeling ko ang unfair nila sa akin?!" Hindi ko na napigilan 'yung mga luha ko.

Naramdaman ko nalang na hinila nya ako palabas.
Umupo lang kami sa may bench sa labas ng office.

"'Di ba sabi ko naman sayo; ayokong nakikita kang umiiyak? Pumapanget ka nga lalo eh!" Pag bibiro nya sa akin. Yah! Kinikilig ako.

"May mali ba sa akin, Suga?!" Tanong ko. Seryo.

"Meron!" Sagot nya. "Merong mali sayo, ngayon! Hindi ka naman ganyan dati ah? Hindi ka kaagad sumusuko! Palaban ang kilala kong Keila! Pero sa nakikita ko ngayon, hindi ikaw ang Keila na minahal at pinahalagahan ng buong Bangtan!" Sambit nya.

Unexpected. Hindi ko inaakalang ganyan 'yung isasagot nya. Talaga ba?

"'Nung mga time na iniligtas mo si Michelle sa mga gangster na gustong mambug-bog sa kanya. 'Nung lumaban ka sa Lolo mo, Nung tinanggap mo 'yung mga pag kakaiba namin. Alam kong nawala na ang dating Keila'ng hinangaan namin!" Hinawakan nya ang mga kamay ko. "Pwede bang ibalik mo na si Keila? Na mi-miss ko na sya eh!"

Para syang batang nakaluhod sa harapan ko. Nag papa cute. Hindi ko alam ang isasagot ko. Ganon na pala ako kalala. Bakit hindi ko manlang 'yon napansin?

"Naiintindihan naman kita eh! Ilang bwan nadin kayong hindi nag kikita ng mga magulang mo--ng mga pinsan mo at alam kong nahihirapan ka pang mag recover. Nandito naman kami 'di ba? Bakit hindi mo kami pinapahalagahan?!" Napako ako sa pag kakaupo ko.

"Sorry....H-hindi ko alam na ganon pala ang nararamdaman nyo. Hindi ko alam na ganon pala kalaki 'yung concern nyo sa akin. Sorry, akala ko wala lang ako sa inyo. Akala ko kasi secretary lang ako sa inyo. Sorry sa inyo!" Niyakap nya ako. Niyakap ko rin sya as response.

"Ngayon alam mo na! Kaya ikaw, wag ka nang mag inarte dyan! Balik na tayo sa trabaho, kasi sa susunod na bwan aalis tayo. Where going on a vacation!" Excited nyang sambit.

"Vacation? Saan?!"

"Secret!"

Hinila nya na ako papasok sa office. Kahit papano nabawasan 'yung lungkot ko. Ikaw ba naman yakapin ni Min Yoongi. Jusme, gilagid for the Win!

Ilang oras pa ang nag daan. Ilang works na din ang nagawa ko. At nawawalan na nang idea si Author sa kung ano na ang ita-type nya. 10:08 pm na kasi. Antok na ako.

Gusto kong kausapin si V o kaya si Jungkook tungkol sa nangyari kahapon, kaso napag isip-isip ko na baka kailangan muna nilang mag palamig.

Si Jin, ayun. Hindi ko din makausap ng ayos. Sinusubsob nya kasi 'yung sarili nya sa trabaho. Ewan ko lang pero feeling ko way nya 'yon para maiwasan ako.

Yah! Ang gugulo nyong mga pakshet kayo! Kapag ako hindi nakapag timpi mag re-resign talaga ako! Bwiset.

Pag kauwi namin sa bahay, no more chika-chika kasi nakatulog ako kaagad.

Pero kahit tulog ang katawan ko, gising naman ang diwa ko at hanggang sa panaginip ko ay nandon si demonyong pusit.

"Hoy ikaw na Pusit ka! Bakit ba hanggang sa paniginip ko andun ka! Taena ka!" Sigaw ko sa kanya, nandito kami sa utak ko.

Bwiset. Binabangungot yata ako! Nakita ko sila ni V na mag kasama tapos bigla---bigla...

Bigla silang naghalikan.

Pakshet. Tangina nyo! Hoy! Hindi motel ang utak ko! Bwiset kayo, ang shaket kaya, gague!

--------

-author

-keila_97