Accidentally Inlove With My Boss Sungit (Bts Fanfic)

Chapter 56- Korea to Philippines

Oh, mah-mah-my, Oh, mah-mah-myyyyyyyyyyyy♬ hahahahaha! Congrats BTS for the another achievement♡

-keila_97

Nicollene's POV

Agad kong inimpake ang lahat ng gamit ko. Ilang oras na lang ay aalis na kami. Makikita ko na si Lola pati ang magkapatid.

Well, I hope na mahagilap namin ang mga iyon!

"Unnie!" Tawag ko kay Unnie Ailee. Agad naman ako nitong nilingon. "Tapos ka na? Okay na ba ang mga gamit mo?" Tanong ko.

"Oo." Simpleng tugon niya. I felt sadness, actually. "I just going to call Aubrey. Wala pa kasi eh. Baka maiwan natin." Tumango lamang ako.

Kei. We miss you so much. Naibulong ko. Simula nung pinalayas siya ni harabeoji, wala na kaming naging balita sa kanya.

Until Aubrey told us na nag kita sila. Okay naman daw si Keila. Walang kung ano mang issue.  Well, sana nga.

Si Tito naman at Tita, ayun... Inabala ang mga sarili sa business ng pamilya namin. They can't do things against harabeoji. After all, siya pa rin ang head ng pamilya. And we respect that.

Me and Unnie? Nilunod namin ang sarili namin sa kaka-trabaho. No time to do what we use to do when we are still learning. Learning in life. Learning about; communicating and showing what we've got.

Ultimo pagiging Fan Girl namin napa bayaan. Everything we do, alam ni Lolo. Nakikita nya, nalalaman at kinokontrol.
And we can do nothing about that. Nothing but to accept. Siguro, iyon ang kapalaran namin.

Aminado ako. Nag matured nga kami. Sinanay namin ang mga sarili namin na walang nag tatanggol samin. Walang Keila. Walang Keila'ng ipag lalaban ang mga kagustuhan namin.

Noong una, napaka hirap mag adjust. Halos lahat nag bago. Maging ang mga magulang ni Keila ay walang nagawa.

Flashback.....

"Appa, please, let keila speak for her self." Pakiusap ni Tita Kay Lolo. Umiiyak ako ng mahina. Sobrang sakit. We're stuck between rules and the things we like.

"There! Kaya naman nagiging sutil iyang anak ninyo ay dahil kinu-kunsinti ninyo. How many times do I have to say, to make you remember that you should focus on our own business. It is for our own good!" Giit ni Harabeoji. Puno ng takot ang namayani sa loob ko. Sa loob namin.

"Don't follow that girl, arasseo?" Galit na sigaw nya sa aming lahat. Wala akong nagawa kundi ang umiyak ng umiyak.

Ilang araw ng may sakit si Tita. Ilang araw na kaming walang balita kay Keila.

"Unnie, ano na bang balita kay Keila. Im so worried about her. Ilang araw na tayong walang balita sa kanya. Even Tito and Tita, kahit si Eomma at Appa, wala din. Unnie, pa'no na?" Usal ko.