Accidentally Inlove With My Boss Sungit (Bts Fanfic)

Chapter 58- Another Confusion

Love is nothing stronger with a boy with luvvvvvvv♥

Hehehehehe!

Hope to enjoy this chapter! I'm having a headache because of this chapter hahahaha! Hindi ko kasi alam kung paano mag bitaw ng mga salitang nakaka iyak. So yeah...expectation versus reality tayo ngayon. Wanna know kung sino ang naiyak o hindi! Enjoyyyyy

keila_97♡

Keila's POV

I was thinking again. Pero ginawa ko ang makakaya ko para hindi na isipin pang muli ang nararamdaman ko.

Ano ba kasing mapapala ko kung malaman niya ang nararamdaman ko? Isa pa, hindi naman ako ganon kasigurado na tama nga itong nararamdaman ko. Pakiramdam ko, may gusto siyang babae at hindi ako 'yon. At hinding-hindi magiging ako 'yon.

Pero sa t'wing naiisip ko lahat ng pag gugulo niya sa sistema ko, puso ko na mismo ang tumutultol sa isip ko. The way he cares for me. 'Nung nag away kami ni Isabelle, binilhan niya ako ng gamot at may payakap-yakap pa siya sa'kin at sinasabing nag alala siya ng sobra. Hinintay niya pa nga ako dahil ayaw niya akong maiwan. Kung ano-ano pang pang gugulo ang ginawa niya sa sistema ko nung nasa Van kami. Lalo na nung nasa eroplano kami.

Tapos kung ano-ano pang mga nakaka baliw na salita ang sina sabi niya sa'kin na lalong nakaka inis. Eh, kasi naman! Hindi ba pwedeng maging marupok? O dapat bang magpaka tatag ako, lalo na ang puso ko?

Nakaka takot kasi baka...o talagang...he doesn't feel the same way. At ayokong umasa. Ayoko naman talaga pero paano ba pigilan? Paano ba iwasan? Paano umiwas gayong magka sama kami at ako mismo ang may kasalanan kung bakit kami nagka sama?

"You're thingking again?" Agaw atensyon ni Jungkook.

Can't you see I'm busy thingking about you? Psh.

Pumikit ako saka huminga ng malalim bago ibinalik ang atensyon ko sa palayan at ibang puno na natatanaw ng mga mata ko habang naka tayo sa teresa. Umuulan at sumasampal sa akin ang malamig na hangin.

Tinabihan ako ni Jungkook saka sinipat ang tanawin na tinitignan ko.

"May nakikita ka bang kakaiba na hindi ko na kikita?" Usisa niya. Bumuntong hininga ako saka umiling.

"Pumasok ka nga sa loob. Ang lamig-lamig dito eh," utos ko.

"Speak for yourself, Kei? Kanina ka pa kaya dito? Kumain kaya muna tayo? Tapos if you want to share it to me, makikinig ako. I'm worried, Keila." Hayan na naman siya. Hindi ko alam kung pa-fall ba siya o talagang assuming ako.

"Sige, susunod ako. Aayusin ko lang ang kwarto na tutulugan natin." Ngumiti ako saka umambang hahakbang palayo sa teresa ng pigilan ako ni Jungkook gamit ang kamay niyang humawak sa braso ko.

Pinasadahan ko ng tingin ang kamay niya saka sya binigyang pansin.

"Iniiwasan mo ba ako? I know you have problems. Am I one of it?" Aniya. Kinutuban ako ng dahil 'don. Sunod-sunod ang iling ko sa kanya. "Pero bakit iyon ang nararamdaman ko? Kei please? Tell it to me—"

"It's not the right time and place to talk about it, Jungkook. Pasensya na, may aasikasuhin pa ako." Pag iwas ko. Oo, napag desisyunan kong umiwas. Baka sa paraang 'to maiiwas ko din ang nararamdaman ko.