Accidentally Inlove With My Boss Sungit (Bts Fanfic)

Chapter 60- Her down Fall

Ang buhay ng tao, parang pagka gunaw ng mundo. Hindi mo alam kung kailan ka dapat maging handa dahil wala ka namang ideya sa kung ano ang maaring mangyari kinabukasan.

Pero ang natutunan ko, ay iyong matutong humarap sa unti-unting pagka gunaw nito. Kasi ang ibig sabihin non, tapos na. Maaring ang kapalaran natin, o kaya naman ang dahilan kung bakit tayo nasa mundong ito. Pero ang mahalaga, naranasan ang mga bagay-bagay. Kasi napaka laking bagay na naenjoy mo ang buhay. At kung hindi naman, maswerte pa rin tayo dahil nabuhay tayo.

"Wala akong dapat na sabihin," pag mamatigas niya.

Sa mga nangyayari, 'ni hindi ko alam kung sinong paniniwalaan ko, o kung may kapani-paniwala ba sa mga sinasabi nila.

Hindi lang isip ko ang naguguluhan. Pati ang puso ko. Nasasaktan ako para sa lalaking mahal ko.

"Sabihin mo na, Isabelle." Nag pupumilit si Aira pero hindi pa rin nito nakukuha ang gusto niya.

"How dare you, Aira? I give what you want, tapos ngayon, haharap ka sakin na isang malaking traydor?!" Sumbat nito.

Nilingon ko si Aira, nginit walang takot sa mukha niya, 'di tulad ko.  Nakita ko kung paano siya humakbang palapit kay Isabelle.

Tatlong hakbang ang nagawa niya saka muling nag salita,

"Ibinigay mo ang lahat? Sinungaling," giit niya. "You just brain washed me. Pilit mong siniksik sa utak ko na gantihan ko si Keila dahil sa ginawa ng Lolo niya kay Dad. I'm so damed stupid back then Isabelle. Pero ngayon, nasa katinuan na ako."

"Brain wash, you?! Ano bang sinasabi mo?" Sabi nito. "You asked a favor that's why I let you, and I even help you. Binigyan kita ng trabaho—"

"Well, thanked you then, Isabelle. But this time, it'll not going to be an option for you. So, if I were you, tell them the whole truth." Aniya na puno ng inis.

"You have been part of my plans, Aira."

Nabigla ako sa narinig. Isa lang ang ibi nitong sabihin. Inaamin na niya. Narinig ko ang pag halakhak ni Isabelle. Parang isang taong nawawala sa sariling katinuan.

"See me, Keila? Look at me, Jungkook," Tumawa siyang muli. Gumapang ang matinding kaba sa dibdib ko. "Nagawa ko kayong mga istupidong tao. Oo! Oo, may plano akong pabag sakin kayo! At unti-unti ko na iyong nagagawa—"

"Your wrong, Isabelle." Si V.

"Anong—"

"Ilang minuto na lang, dadakipin ng mga pulis ang kapatid mo. Si Isaac." That made her shocked. "And about your Father, kasalukuyan na siyang ini-interogate ng mga pulis sa Korea dahil sa krimeng kina-sangkutan niya. And guess what, aside sa pag manipula ninyo sa sa kompanya ng Big Hit, may kasong kinakaharap ang ama mo dahil sa hindi pag babayad ng buwis sa banko." Anito.

Tila gumuho ang mundo ni Isabelle sa narinig. Ang buo nyang pamilya...nasa katapusan na ng kanilang kasamaan. At hindi imposibleng malapit na rin niya itong saluhan.

"N-no! This can't be true! H-hindi pwede!" Aniya. Naging balisa si Isabelle.

"Ang taong binayaran mo para siraan at gawan ng issue ang bangtan at si Keila, nagawa kong paaminin, Isabelle." Sinamaan niya ng tingin si Isabelle.

"You shut up, traitor!" Sigaw nito kay Aira.

"I told you, Isabelle. Hindi mag tatagal, malalaman din nila ang lahat!" Sabi ni Aira sa disappointed na tono.

"Pwede ba? Tumigil ka kung ayaw mong pasabugin ko iyang bibig mo!" Sigaw niya. Pinag masdan ko si Isabelle. Namumula ang gilid ng mga mata nito at halos pumutok ang ugat sa leeg at sa may bandang noo nito. Ikinuyom niya ang kamao niya saka ako tinignan ng masama.