Kaisei High: Not So Ordinary School [EDITING]

KH 4

Bakit ba parang nakatakda akong habulin ng kamalasan at kamatayan saan man ako magpunta? Nakakainis na, para bang may gusto siya sa akin. Kung gano'n nga, sorry nalang, basted siya. Bata at maganda pa ako para sa gano'ng drama!

Habang nakatayo sa likuran ng grupo ng mga tao sa crime scene, narinig ko ang usapan ng dalawang pulis na nag-uusap malapit sa bangkay ng babaeng nakabigti sa bubong ng isang rest house. Oo, tama ang narinig mo. May patay sa campus, sa Wenester University mismo. Napaka-bizarre na mangyari ito sa unang araw ko ng klase.

"May suspect na ba kayo?" tanong ng isa sa mga pulis.

"Oo. Boyfriend niya," sagot ng isa pang pulis, seryoso ang tono.

"Nandito ba siya ngayon?" tanong muli ng una.

"Nasa campus siya, oo," sagot ng kausap niya habang ini-inspeksyon ang paligid.

Tahimik lang akong nakikinig sa kanilang usapan habang tinitingnan ang bangkay. Nakabitin ito mula sa isang lubid na nakakabit sa bakal ng bubong, ang mukha niya maputla at ang mga mata'y nanlilisik sa kawalan. Isang eksena na parang kinuha mula sa isang pelikulang thriller. Ang campus na dati kong iniisip na puno lang ng mga estudyanteng abala sa pag-aaral ay biglang naging sentro ng isang misteryosong insidente.

"Ano sa tingin mo, Ace? Suicide o murder?" rinig kong tanong ng pulis.

"Ace?" Nagulat ako. Ang Ace na roommate ko? Ano'ng ginagawa niya dito sa crime scene, at bakit mukhang kasama siya sa mga imbestigador? Lumapit ako ng bahagya para makilala ang tinutukoy, at laking gulat ko nang makita na si Ace nga, ang kakilala kong kasama ko sa bahay.

Nakasuot siya ng simpleng t-shirt at jeans, pero kitang-kita ang seryosong ekspresyon sa mukha niya habang sinusuri ang paligid.

"Well, wala pa akong sapat na ebidensiya para sa teorya ko," sagot ni Ace. "Kailangan ko pang maghanap ng mga clue. Pero siguro, pwede mong tanungin ang ilang estudyante na gustong sumali sa club ko. Malay mo, may magpakita ng talento sa pag-iimbestiga."

"Club? Anong club?" bulong ko sa sarili ko, habang sinisikap na hindi marinig ng mga tao sa paligid.

Biglang nagtaas ng kamay ang isang babae sa likuran ng pulis. "Sir! Sa tingin ko, suicide po ito," sabi niya, puno ng kumpiyansa.

"At bakit mo naman nasabi?" tanong ni Ace, walang emosyon.

"May alibi po ang boyfriend niya, nasa cafeteria siya noong nangyari ang insidente. Ayon sa isang witness, nakita lang nilang nakabitin ang biktima rito. At may upuan naman sa tabi na posibleng ginamit niya para isagawa ang pagbigti," paliwanag ng babae.

Napailing si Ace. "Kung titignan mo nang mabuti ang distansiya ng upuan mula sa biktima, mapapansin mong medyo malayo ang pagitan. Sa madaling salita, mukhang may ibang taong bumuhat sa kaniya para ibigti. Base sa kalkulasyon, nasa anim na talampakan ang taas ng posibleng gumawa nito, at mukhang malakas dahil may kabigatan ang biktima. Ang tanong, bakit siya pinatay?"

Nagbigay ng opinyon ang isa pang babae, may suot na salamin at nakalugay ang buhok. "Maaaring ito'y pag-set up para magmukhang suicide."

Napalunok ako. Mukhang seryoso ang kaso, at parang may mga taong gustong magpakita ng gilas dito. Hindi ko mapigilang magtaas ng kamay. "Excuse me, can I try?" tanong ko, nakataas ang kamay at tila walang takot.

Napatingin silang lahat sa akin, kasama na si Ace na may kaunting ngiti sa labi. "Siyempre, sige lang," sabi niya.

Lumapit ako sa crime scene, tiningnan ang upuan at ang bangkay nang mabuti. Naka-puwesto ang upuan sa isang parte ng bubong na tila hindi gaanong abot ng init ng araw, ngunit mapapansin pa rin ang kaunting basa sa sahig sa paligid nito. Lumapit ako sa pulis. "Pwede bang tawagin natin 'yung isa sa mga nagse-serve ng pagkain sa cafeteria?"

Agad namang lumapit ang isang babae na naka-apron. "Ako po ang isa sa mga nagse-serve doon," sagot niya.

"Nakita mo ba kung ano ang mga inorder ng biktima kanina?" tanong ko.

"Oo, ma'am. Nag-order siya ng french fries, sundae, isang pack ng ice cubes, hamburger, at spaghetti."

Napakunot ang noo ko. Ice cubes? Parang may kakaiba rito. Humarap ako kay Ace at sa mga pulis. "Sa tingin ko, suicide ito," malakas kong sinabi.

Nagkibit-balikat si Ace. "Bakit mo naman nasabi?"

Naglakad ako palapit sa upuan at hinawakan ito. "Napansin niyo bang basa ang upuan? Malamang, ginamit ng biktima ang ice cubes para umakyat dito. Inayos niya ang mga ito sa ibabaw ng upuan at nagbigti habang unti-unting natutunaw ang yelo. Dahil mainit ang panahon, mabilis natunaw ang mga yelo kaya lumayo ang distansiya ng upuan sa kaniyang katawan. Ginawa niya ito para magmukhang isa itong murder."

Nagulat ang mga tao sa paligid. Nakita kong kumurap si Ace, tila nagugulat sa aking deduksyon. "Kung ganoon nga, bakit siya nagpakamatay?" tanong niya, sinisiyasat ang mukha ko.

"Simpleng sagot, dahil sa selos," sagot ko habang tinitingnan ang cellphone ng biktima. May litrato ito ng boyfriend niya na may kasamang ibang babae. "Mukhang nagkaroon ng maling akala ang biktima. Akala niya'y nag-cheat ang boyfriend niya, kaya napagdesisyunan niyang tapusin na ang lahat."

Napabuntong-hininga ang boyfriend ng biktima. "Pinsan ko 'yung babaeng 'yan," sabi niya. "Wala kaming relasyon. Inutusan lang ako ni mommy na ihatid siya pauwi."

"Sa isang maling akala, nawasak ang buhay ng isa," sagot ko habang pinupunasan ang pawis sa noo ko.

"Case closed," sabi ni Ace, na mukhang masaya sa aking deduksyon. "Tama ang sinabi mo, Ashley."

Napatingin ako kay Ace, tila may ibig sabihin ang mga mata niya. "Nice work," dagdag pa niya. "Gusto mo bang sumali sa detective club ko?"

Napatigil ako at tumitig sa kaniya. "Detective club? Iyon ba ang ginagawa niyo, imbestigahan ang mga kaso?"

Ngumiti siya at tumango. "Oo, at connected ako sa mga pulis. Lagi silang humihingi ng tulong sa amin para magbigay ng insights sa mga kaso. Kaya, paano? Sasali ka ba?"

Nag-aalangan akong sumagot. "Pag-iisipan ko," sabi ko habang binabalik ang gloves sa mesa.

Nang biglang sumingit ang inspector. "Ace, pumayag na rin si Ms. Everlid sa favor mo. Bukas daw siya magsusumite ng mga kinakailangang impormasyon."

"Magaling, maraming salamat," sabi ni Ace. Tumingin siya sa akin, tila nag-aantay ng sagot.

Bago pa ako makaalis, humarap ang inspector sa akin at ngumiti. "Hi there, Miss. I'm Inspector Eugine, ng Wenester University. Nice to meet you. Anong pangalan mo?"

Ngumiti ako at sumagot, "Ashley Grey. The one and only."

~