Kaisei High: Not So Ordinary School [EDITING]

: Unexpected War III

Kasalukuyan kong hinahanap si Eichine ngayon. Hindi rin maiwasan na may makasalubong akong kaaway dahil nga may nagaganap pang digmaan. Pero wala akong pakielam. All I want is to see and talk to her.

Sa hindi kalayuan ay natatanaw ko ang isang pigura ng babae. Naka-coat ito pero nakatalikod sa akin. But I can feel that it’s her.

Huminto ako sa likuran niya at unti-unti siyang humarap sa akin.

Tumambad sa akin ang mukhang matagal ko nang gusto makita. Ang mukha na pinakatatago niya. How funny that I’m longing to see her face e magkamukha lang naman kame. Well hindi niyo rin naman ako masisi dahil nasanay ako dati na nakikita ang sarili ko sakaniya araw-araw. But for some reason ay kailangan naming maghiwalay at kailangan niyang  takpan ang mukha niya.

“Oh my dear sister is here. Kanina pa kita hinahanap,” seryosong sabi nito. Tinignan ko siya sa mata pero wala na akong nakikitang emosyon dito hindi katulad dati na siya pa ang mas energetic kaysa sa akin.

“Tell me that what I’m thinking is wrong Eichine, please,” naluluhang sabi ko sakaniya

“It’s not sister,” she answered and summoned the sword of life.

“Just lie onto me Eichine. Tatanggapin ko iyon, kahit ngayon lang,” I tearfully plead her. Mas gugustuhin ko pang sabihin niya sa akin na mali ang mga hinala ko kahit kasinungalingan lang iyon.

“We promised that we won’t tell lies to each other,”

“But you already lied,”

“Yeah.” Bigla niya akong pinaulanan ng dark fire shurikens na hindi ko agad naiwasan dahil hindi kayang tanggapin ng utak at puso ko na kailangan kong kalabanin ang kakambal ko.

“Argg!” daing ko dahil lahat ng iyon ay dumaplis sa katawan ko. Ang iba pa nga ay tumusok sa akin.

Hindi pa ako nakaka-recover sa unang atake niya nang bigla siyang gumawa ng malaking dark ice ball na pinalilibutan ng electricity. Pinalipad niya ako papunta sa loob ng bolang iyon.

Napaluhod ako nang maramdaman ko ang malakas na koryente sa loob. Haluan pa ng yelo na siyang nagpapalakas sa electricity na ito. Umubo ako ng dugo dahil pumapasok sa mga sugat na gawa ng shuriken niya kanina ang mga koryenteng nasa loob ng bolang ‘to.

Hindi ako puwedeng mag-tagal dito sa loob dahil dark meiz ang gamit niya at malaki ang epekto sa aming dalawa nito. Masasaktan din siya pagnagkataon. Yes, we have the same meiz. We can control every elements but the difference is her meiz is combined with darkness. And we all know that light and dark can’t have a contact for that long. Baka masaktan si Eichine kapag nagtagal pa ako sa loob. I need to get out of here.

I smiled bitterly of that thought. Ha! Kahit ganito na ang nangyayari ay siya parin ang inaalala ko. I’m so crazy right? Well you can’t blame me. She’s my sister and I love her.

I summoned my scythe and surrounded it with a hell fire. Itinarak ko ito sa lupa na siyang nagdulot nang pagkatunaw ng yelo.

Nang tuluyan nang natunaw ang yelo ay inangat ko ang aking paningin at nakita si Claire na kalaban sina Steven at Eichine. Sugatan na ito pero tuloy parin siya sa pag-atake sa harap ko na tila pino-protektahan ako.

“You can’t hurt my mistress,” May diing sambit ni Claire at nagsummon ng malalaking hellio monters—A giant monster with 3 eyes and it’s body is covered with hell fire.

“Well it’s a battle versus the guardian’s then,” naka-ngising sambit ni Steven at nagsimulang atakihen si Claire. So he’s my sister’s guardian?