IMMURE ACADEMY

Chapter 9

Be careful not all are what they seem. Some people pretend to be the beach, but they're actually quicksand.

-Steve Maraboli.

* * * * *
Poor Innocent Soul

Bliss

Kararating ko lang ngayon sa Accounting class ko subalit nagulat ako nang wala ni isa mang tao ang nandito. It's 6:45 a.m na kaya at alas syete magsisimula na ang klase.

Kung nagtataka kayo kung bakit may Accounting class ako, iyon ay dahil pinapapili ng mga admins ang bawat estudyante rito ng gusto nilang maging major at Accounting ang napili ko. Bale parehas kami nina Dane, Jennybie, at Tati na pumili ng subject na ito. Samantalang sina Dale, Sab and her troops are on the Engineering department.

Umupo na lang ako sa upuan ko which is nasa bandang unahan at iniyuko ko ang ulo ko sa desk ko. Napitlag ako nang maramdaman kong may biglang pumasok sa room kaya napataas ako ng tingin kung sino iyon.

Nanatili lang akong nakatingin sa kanya habang pinipilit inaalala ang pangalan niya. Maganda ito at balingkinitan ang katawan. Sa pagkaka-observe ko ay siya na yata ang pinakamahinhin na kaklase ko sa halos lahat ng subject namin. Nabigo akong alalahanin ang pangalan niya kaya't naisipan kong tanungin na lang siya.

"H-hi. I'm Avi and you are?" pagpapakilala ko sa kanya subalit nanatili lamang siyang walang kibo na tila nahihiya. "Hmm. Do you know where they are? Its almost time," wika ko pa rin subalit patuloy niya pa rin akong hindi kinikibo kaya iniyuko ko na lang ulit ang ulo ko at isinubsob sa desk ko. 'Di ba siya marunong magsalita?

"No man can be proved criminal unless he is found guilty so be careful. Not all are what they seem. Some people pretend to be the beach while in fact they are just a quicksand. You have to watch out for the real criminal. Do not focus on your suspect, you might end up losing the real culprit. Some people pretend that they're good but they're actually evil. While some people pretends to be evil just to help others. Care to see the difference," makabuluhang wika nito na siyang ikinagulat ko. Grabe, ang wise niya mag-isip. Tatanungin ko sana siya kung bakit niya naman nasabi 'yon kaya lang bigla siyang tumayo at akmang aalis na.

"By the way, we don't have classes for today. Pumunta lang ako rito just in case na may maligaw na estudyanteng hindi marunong magbasa ng mga paalala sa bulletin board ng school. And I was not mistaken, I found you. Tsk," sarkatiskong wika nito.

Grabe naman siya, 'di ba pwedeng 'di lang ako sanay na magbasa sa mga board-board na yan? Tsk. Iba kaya ang hindi marunong sa hindi sanay!

Nginitian ko na lang siya at umalis na rin ako pagkaalis niya. Hindi lang pala ang skwelahang 'to ang maraming misteryo. Kahit ang mga tao rito ay punong-puno ng sikreto.

Papunta na ko ng dorm ngayon nang bigla kong makita si Tati na nakayuko at nakayakap sa kanyang dalawang tuhod habang nakasandal sa isang puno. Naisipan kong lapitan siya para na rin kahit papaano ay malinawan ako. Alam ko kasing siya lang ang makakasagot ng lahat ng katanungan ko.

"H-hi Tati. Can we talk?" kinabahang tanong ko. Hindi pa man siya sumasagot ay naupo na ko sa tabi niya.

"Talk about what, Avril?" walang kagana-ganang sagot nito.

"A-ahm.. I just want you to ask about..."

"About Cassidy's death I guess? I bet you know that I'm the killer already so ano pa bang kailangan mong malaman? Alam ko namang sinabi na sa'yo lahat ni Dale 'di ba? You don't need to waste effort asking me the same questions, you'll probably get the same answers anyways. And isa pa... tama nga sila, napakapakialamera mo talaga!" sagot nito sabay tayo at nang akmang iiwan niya na ko nang bigla kong hinawakan ang kamay niya at iniharap siya sa'kin.