IMMURE ACADEMY

Chapter 23

* * * * *
Code Breaker To Murderer

( Bliss )

Makalipas ang ilang minuto ay nagsidatingan na ang mga watchers at keepers kasama sina Headmaster Severus, Professor Arriene at Professor Grayle. You can see disappointment and dismay on their faces.

Gustuhin ko man sanang ipamukha sa kanila na kasalanan nila 'to but I can't. I am just a mere student and I admit that I am guilty too. May kasalanan din ako. Kung sana noon pa man, noong hawak ko pa ang record book ay inireport ko na sa admin, eh 'di sana hindi na lumala pa ang sitwasyon. Kung sana inayos na nila ang kanilang patakaran noon pa man, eh 'di sana wala ng buhay pa ang nasayang at nagsakripisyo.

Because of that fvcking record book that they are searching just to protect their fvcking reputation ay maraming buhay na ang nawala and presumably, mawawala pa. Gano'n ba talaga kahalaga ang papel na 'yon? 'Yong papel ba na 'yon ay maituturing na katumbas ng buhay ng tao?

"Dalhin n'yo na 'yan sa quarter at ipatawag n'yo sa madaling panahon ang mga magulang ni Ms. Allison. Huwag din kayong titigil hangga't walang ebidensiya ang makapagtuturo kung sino man ang may pakana nito," utos ni Headmaster sa mga watchers at keepers na madali namang inaksyunan ng mga ito.

Marami pa silang pinag-usapan and probably, iniiwasan nilang marinig namin ang mga 'yon. Kaya naman wala kaming magawa kundi ang tumayo sa likod nila at maghanda para sa sangkatutak na sermon at parusa.

"Kayong mga pasaway na estudyante, go to my office right now," mahinahon pero maawtoridad na sambit ni Headmaster.

Mabilis naman kaming umalis at iginiya kami ng ilang mga watchers papunta sa administration's office.

Mag-aalas tres na pala ng umaga at kung kanina ay hindi ko alintana ang hapdi at kirot dala ng tama ko sa braso at pilay sa binti ay ramdam na ramdam ko na ito ngayon.

Tahimik na naglalakad lang ako habang patuloy na iniinda ang sakit nang mapansin kong biglang naglihis ng landas si Cha kaya naman pasimple ko siyang sinundan. Dala na rin siguro ng pagkabalisa ng iba at pagod ng mga watchers ay hindi nila kami napansin.

Patuloy ko lang na sinusundan si Cha. Pansin ko na parang hindi siya mapakali dahil sa walang tigil na paglingon-lingon niya sa paligid. I think she's hiding something and I'm gonna figure it out.

Tumigil siya sa mismong puno na tinatambayan ko noon pa man at kumuha siya ng kahoy na ginamit niyang panghukay. Nakita ko na may isinilid siya ritong isang maliit na bagay at matapos 'yon ay hindi niya na napigilang mapahagulgol.

"I'm really sorry Tati. Sana mapatawad mo ko."

Ano kaya ang tinutukoy niya?

Matapos ang ilang minutong pag-iyak ay napagpasyahan niyang umalis na lang muna. Kinuha ko naman ang pagkakataong 'yon para tingnan kung ano ang inilibing niyang bagay kanina.

Mabilis kong hinukay ang pinaglibingan niya at laking gulat ko nang makita ko kung ano ang isinilid niya rito.

Hindi. Hindi maaari 'to.

Kailangan kong matingnan ang bangkay ni Tati sa lalong madaling panahon.

"Ms. Collins! Nandito ka lang pala. Kanina ka pa namin hinahanap," ani ng isa sa mga watchers. Kaagad ko namang itinago sa bulsa ko ang bagay na maaaring maging ebidensya sa pagkamatay ni Tati.