IMMURE ACADEMY

Chapter 2

When you're depressed, you don't control your thoughts. Your thoughts control and manipulate you.

-Unknown.

* * * * *
Her Enigmatic Personality

( Bliss )

It's our first day of school and I don't feel like going. But I have no choice but to attend and study. Mabilis akong naligo at sinuot ko na ang unipormeng binigay nila sa'kin kahapon. Kulay itim ito na may kaunting kulay puti. Maganda naman ito kasi I love black. It's a black long sleeve with a white line on the edge and a black skirt probably about 2 inches above the knee. Mayroon din itong tie which is pure white.

Hindi ko na naisip na mag-almusal pa dahil agad akong naglakad papunta sa room ko. "Mukhang malelate yata ako!" bulong ko sa sarili ko.

"Ms. Collins! First day of school yet late ka! Hindi magandang ugali 'yan ng isang baguhan. So tell me, why are you late?" ani ng isang babaeng nakasalamin. Siya yata ang prof namin sa Religion.

"Hindi ko po kasi namalayan ang oras napasarap po kasi ang tulog ko. Pardon me Ma'am," purong katotohanang sagot ko.

Masyado kasi akong nasanay sa previous school ko which is 8:30 nagsisimula ang klase.

"So sinasabi mong late ka nagising kaya natural na late ka ring papasok? Such a lame excuse Ms. Collins. By the way, sit here infront so that I can monitor your attitude all the time."

Sinunod ko naman ang sinabi niya at naupo ako sa bandang unahan, sa may parteng dinadaanan. Our room is composed of 30 students so it has 6 students in a column and 5 students per row. Agad na nilapag ko ang gamit ko at naupo ng maayos. Masuyo akong nakinig sa mga sasabihin niya, mahirap na baka ako na naman ang mapag-initan kagaya ng nangyari sa former school ko.

"Good morning class, I am Professor Grayle Savage. Your religion teacher," pakilala niya saamin bago tuluyang nagdiscuss. She taught us all about God existence and blah~ blah~ blah~ Marami siyang sinabi about God nang bigla niya kong tawagin.

"Ms. Collins, do you believe in God?"

"Yes I do."

Maingay na nagsipalakpakan ang mga classmates ko na siyang ikinagulat ko. Bakit? Did I say something wrong? Totoo naman aah, I really believe in God.

"Don't mind them Avi... go on," ani ni Dane na nasa likod ko.

"Yes, I do believe in God. Do I need to explain that?"

And as expected, nagtawanan na naman sila sa sagot ko. Agad namang napukaw ang atensyon ko nang biglang tumayo ang isa sa mga classmates ko at walang pasubaling tinanong ako.

"You believe in God for no fvcking reason? So phatetic! If there is really a God then why would our parents put us here? Why wouldn't your God tell our parents na alisin tayo rito? Bakit wala silang ginagawa para mapalabas tayo rito? Bakit parang mga tuta nila tayo kung ituring kung saan matapos nilang iluwal ay papabayaan na nila? Ngayon mo sa'kin sabihin na may Diyos! Is there really a God, Avril?"

Hindi ako nakasagot sa tanong niya kasi ako mismo sa sarili ko ay naguguluhan din. Bakit nga ba? Hindi ko siya masisisi kung hindi siya naniniwalang may Diyos. Kaya pala ganoon na lang ang naging reaksyon nila ng sabihin kong I believe in God kasi ako lang pala ang may ganoong pananaw rito.

"Ms. Collins, if you can't explain why you believe in God then please explain what happen why Lucifer decided to fight against God," panibagong tanong ulit sa'kin ni Professor Grayle.