Bana Kalan Hediyem

Karar

2. BÖLÜM - KARAR

***

Kararımı vermiştim bu evlilik gerçekleşmeyecekti. Bebeğime böyle sahte bir gelecek veremezdim. Ve en önemlisi beni sırtımdan bıçaklayıp arkamdan binbir türlü oyun çeviren insanlarla aynı havayı solumaya daha fazla tahamülüm bile yok artık.

Aklıma dedem geldi canım dedem benim beni yaşamı boyunca desteklemişti ve bana her zaman destekti özellikle annem ve babama karşı çıkıp, dans akademisine başvurduğumda en büyük cesareti bana o vermişti. Dedem annem ve babamla yıllardır görüşmüyordu ama bana çok düşkündü. Onu 3 yıl önce kaybetmiştik. Şirketteki hisselerini bana bırakmıştı. Tabi bir de bana dans akademisine başladığımda aldığı daire vardı.

O daire benim ve dedemin minik sırrı gibiydi bana orayı annemlere söylememem için yemin ettirmişti. Şimdi anlıyorum onu demekki başıma iş açacaklarını hissetmiş…

***

Artık düşündüklerimi uygulama zamanı kendime ve bebeğime yeni bir hayat kuracağım.. Aklıma bana dün yapılan gizli teklif geldi.

Şirket hisselerime Poyraz'la evlenmeden önce satmam için yüksek bir miktarda teklif gelmişti. Bu teklifin sebebi teklifi yapan şirketin Atabeylerin rakibi olmasıydı. Sanırım biraz intikamdan da kimseye zarar gelmezdi.

Telefonumu çıkardım ve avukatımın numarasını tuşladım.

‘’ Alo Bora Bey ‘’

‘’ Buyrun efendim ‘’

‘’ Şimdi söyleyeceklerimi iyidinleyin ve kesmeden beni dinleyin.Öncelikle dün yapılan teklife cevap verememiştik teklifi 3.000.000 euro ya kabul ediyorum sizde vekaletim var gereken belgeleri imzalayın. Ancak para en geç yarın benim şahsi sadece benim bilgimde olan hesaba yatması şartıyla. Son olarak bu gece 02.00 da olan Paris uçağında yerimi ayırtın ama bundanda kimsenin haberi olmayacak ve şirkete söyleyin benim o uçakta olduğum kayıtlara geçmeyecek. ‘’

‘’ Pe-peki efendim ‘’

Telefonu kapattıktan sonra saate baktım öğlen olmuştu. Artık daha fazla sahilde kalamadım ve kızlarda her zaman gittiğimiz kafeye gittim.

Kızlara her zaman ki kafeye gelmeleri için mesaj attım. Onlar gideceğimi bilmeselerde gizli bir vedaya hakları var. İçimi acıtan en önemli noktalardan biri onları kaybedecek olmam. Onlara gideceğimi söylesem biliyorum asla beni yalnız bırakmazlar ve ailelerni karşılarına alırlar ama yapamam çünkü Duygu Poyrazın kardeşi Damla ise kuzeni ben artık ailenin içinde olamam…Ben düşüncelere dalmışken kızlar geldi.

‘’ Hayırdır Gece Hanım ne bu hal? ‘’ (damla)

‘’Y-yok birşeyim ‘’ (ben)

‘’ Emin misin ? ‘’ (duygu)

‘’Evet.. Neyse kızlar şimdi söyleyeceklerimi sözümü kesmeden dinleyin. Siz benim olmayan kızkardeşlerimsiniz bende yeriniz bir ömür boyu aynı. Farklı yerlerde farklı ortamlarda olsak ta  bu asla değişmeyecek… ‘’ İkisininde gözleri doldu kalkıp sıkıca sarıldım.

‘’ Gece iyisin dimi? ‘’ (duygu)

‘’ Evet canım ama şimdi kalkmalıyım sanırım siz oturun. ‘’

***

Daha fazla kalamadım çünkü ağlamaya başlamak üzereydim.. Arabama binip sürmeye başladım sanırım önce Poyrazla aldığımız eve gidip eşyalarımı almalıydım yarın düğün olduğu için tüm eşyalarım oradaydı.  

Eve geldim anahtarımı bulup içeri girdim.. Buraya 3 haftadır gelememiştim, 3 hafta önce Poyrazla ufak tefek eşyalarımızı yerleştirmek için gelmiştik. Ve herşey gün biranda olmuştu ben Poyrazın olmuştum.. Bundan pişman değilim sahte de olsa yaşadığım en özel andı ama benim ilkim ve artık sonum  olarak kalacaktı artık hayatımda bebeğimden başkası olmayacaktı.

Elbiseleri valizlere doldurdum. Tüm kişisel eşyalarımı da ufak valizlere koyunca işim bitmişti. Valizleri yavaşça arabama yerleştirdim. Sanırım artık hazırdım sadece evden almam gereken ufak tefek eşyalar kalmıştı.

Arabama bindim ve evin yolunu tuttum ama ben İstanbul trafiğinde eve gidene kadar akşam olmuştu. Annemler evde yoktu ve bu iyiydi.

Bu sırada telefonuma mesaj geldi ‘’Seni özledim gelip seni biraz kaçırsam? -Poyraz ‘’  bende hemen cevap yazdım ‘’olmaz canım ben uyumak üzereyim iyi geceler kendine iyi bak ‘’ dedim. Ne kadar kızgın olsamda ona hala aşığım ve sanırım onu hala önemsiyorum.. İşte bu yüzden kendime kızıyorum.  

Eve girince hışımla odama girdim odayı yerle bir ettim. Sinirimi bir şeyden çıkartmalıydım çünkü. Daha sonra onlara mektup yazdım ve elimdeki alyansları da zarfın içine koydum. Tek bırakmaya kıyamadığım Poyrazın bana almış olduğu onun terimi ile geceyi simgeleyen kolye oldu. Odamdan yanıma  birkaç kitabımı  ve eşyamı aldım.

Ve aklıma Sam ve Samuele Fransaya gideceğimi söylemediğim geldi benim onlara çok ihtiyacım vardı…

Telefondan Sam’i buldum ve  mesaj yazdım (mesaj fransızca). Mesaj yazdım çünkü konuşamazdım gücüm yoktu. ‘’Sam.. Ben Paris'e geliyorum kimsenin haberi yok. Düğünün var senin, dediğini seziyorum ama yapamam evlenemem Sam. Gelince kendimde güç bulursam anlatırım neler olduğunu ama ben anlatana kadar sus olurmu? Uçağım saat 02.00 de… ‘’ yazdım 10 dakika sonra cevap geldi ‘’Gece ufaklık nasıl istersen kapımız sana açık. Annem yerini hazırlamaya başladı bile. Ben sabah seni karşılayacağım. ‘’ işte benim tanıdığım Sam dedim içimden..

Sam ve Samuel ile 4 yıl boyunca eğitim gördüğüm Fransa'da tanıştım.

Sam benden 2 yaş büyük, Samuel ise benimle yaşıt. Onlar benim oradaki tek arkadaşımdı. Hatta kardeşimdiler.Anneleri Nancy ise bana her zaman anne şevkati ile yaklaştı onlar benim oradaki ailemdi.. Nancy hep bir kızı olmasını istemiş ama olmamış. Bu yüzden beni sahip olmadığı kızı yerine koyuyor..

Ama gerçek ailem onları bilmiyordu. Çünkü söylersem onları sürekli araştıracaklarını biliyordum..

Saate bir baktım 23.00 evden çıkmalıydım hızlıca evden çıktım ve havalimanına geldim. Arabamı havalimanı görevlilerine verdim ve yüksek bir bahşiş bırakıp yarın eve götürmelerini rica ettim. Gerekli işlemleri hallettim ve gizli uçuş yapacağım için VIP çıkışından uçağa bindim..

Son kez pencereden enkaz gibi olan bedenimle İstanbula baaktım.

Ailem artık benim için yoktu.

Poyraz yoktu..

Bu anlaşmaya ortak olan herkes benim için artık yoktu..

Artık yeni bir hayata adım atma zamanı… ARTIK SADECE BEBEĞİM VE BEN VARIM !