Bana Kalan Hediyem

Balayı Şart

34. BÖLÜM – BALAYI ŞART

GECE’DEN

Dün akşam gerçekten iyi uyumuştum. Bebekler ilk defa benimle kalmışlar ama hiç ağlamamışlardı.

Poyraz hala tekli koltukta uyuyordu.

Bebeklerin beşiklerine baktığımda gözleri açık dillerini emdiklerini gördüm sanırım acıkmışlardı.

Yavaşça yerimden doğrulup önce birini, sonra diğerini doyurdum daha sonra ise altlarından gelen kokudan dolayı altlarını temizledim ve çantadan aldığım başka bir tulum takımını onlara giydirdim.

Arkamı döndüğümde bizi gülümseyerek izleyen Poyraz ile karşılaştım.

“Poyraz ne zaman uyandın sen?”

“Sen onları temizlerken uyandım. Keşke uyandırsaydın beni yardım ederdim”

“Canım iyiyim ben hem sen dün akşam bekledin onlar uyuyana kadar”

 “Sizin için değer”

“Poyraz bugün çıkacak mıyız?”

“Doktor ile konuşurum birazdan”

***

Damla, Duygu, Nancy ve Güneş yine neşe ile odaya geldiler. Bu sefer bebekler yanımızdaydı.

“Ayy Duygu şunlara bak”(Damla)

“Kızım ne şeker bunlar ya”(Nancy)

“Ya bunlar küçücük”(Duygu)

Bizimkiler böyle söylerken Güneş somurtmaya başladı. Biz Poyraz ile durumu fark ettik.

“Güneş babacım gelsene yanımıza?”(Poyraz)

“Meleğim sen neden sessizsin?”

“Anne sen artık hep onları mı kucağına alacaksın. Herkes artık onlarımı sevecek?”(Güneş)

Odadakiler şaşkınca bize bakmaya başladı. Poyraza gözümle işaret yaptım ve bebekleri kucağımdan alarak yataklarına yatırıp. Güneş’i kucağına alarak yanıma oturdu.

“Güneş’im sen bizim ilk göz ağrımız ilk meleğimizsin. Ayrıca ben seni de kucağıma alacağım. Sana da sıkı sıkı sarılacağım. Hiç olur mu öyle şey annecim?”

“Hem bir tanem sen ablasın sende onları kucağına alacaksın ve annen ile bana yardım edeceksin. Ama şunu bil ki sen bizim için çok özelsin ve üçünüzün de kalbimizde yeri bambaşka.”(Poyraz)

“Gerçekten mi?” dedi Güneş gülümseyerek başımızı sallayınca ise ikimize de aynı anda sarıldı.

Nancy, Duygu ve Damla’da bizi gülerek izliyordu.

***

Bizimkiler ile şen şakrak sohbet ettik. Ardından doktor geldi ve eve gidebileceğimizi söyledi.

Bizde toparlanmaya başladık.

Nancy, Duygu ve Damla önden gittiler.  

Güneş ve bizde yavaşça arabaya bindik. Bebekler uyudukları için onları emniyetli bir şekilde pusete koyduk ve Güneş de yanlarına oturdu.

Bende Poyraz’ın yanına öne oturdum. Çok geçmeden Güneş’in de uyuduğunu gördüm.

“Gece biz ne zaman evleneceğiz?”

“Poyraz bir ay sonra ya ne dersin?”

“Bana uyar meleğim. Bana yarın nüfus cüzdanını ver ve gerisini bana bırak.”