Canım okuyucularım size hiç teşekkür etmediğimi fark ettim. Verdiğiniz oylar ve yaptığınız yorumlarla beni gerçekten çok mutlu ediyorsunuz. Hepsinizi çok seviyorum *.*Umarım seveceğiniz bir bölüm olur…
31. BÖLÜM – EVET!
Sabah gözlerimi yine Poyraz’ın kollarında açtım ve yanağına küçük bir öpücük kondurdum.
Sessizce kalkıp mutfağa gittim ve krep yapmaya başladım. Krep yaparken belimde hissettiğim bir çift el ile Poyraz’ın da uyandığını anladım.
“Meleğim bu sabah erkencisin bakıyorum neden uyumadın?”
“Uyku tutmadı, canım sana ve Güneş’e güzel bir kahvaltı hazırlamak istedi.”
“Yaa demek öyle” dedi yanağımı öperek ve beni daha da kendine çekerek.
“Poyraz uslu dur bak Güneş gelecek şimdi”
“Peki ama bir öpücük isterim” dedi ve yanağını uzattı bende gülerek yanağını öpmek için yaklaştım tam öpeceğim sırada kafasını çevirdi ve dudaklarımızı buluşturdu.
“Poyraz cidden delisin sen hadi git uyandır Güneş’i”
“Emredersiniz Kraliçem”
Poyraz içeri Güneş’i uyandırmaya gidince ben krepleri pişirip diğer kahvaltılıklar ile masaya koydum.
“Günaydın annecim”(Güneş)
“Günaydın meleğim hadi bakalım otur yemeğe” dedim ve onu yanıma oturtup kahvaltısını yaptırmaya başladım. Poyraz ise keyifli bir şekilde bizi izliyordu.
Kahvaltı bitince Poyraz telefon görüşmesi yapmak için odaya geçti. Güneş ise çizgi film açtı, bende elime kitabımı alıp balkona geçtim.
Bir iki saat kitap okudum. İçeri girince Poyraz ve Güneş bir şeyler konuşuyordu.
“Siz ne kaynatıyorsunuz bakayım?”
“Hiç”(Poyraz)
“Anne Duygu halam aradı beni alacakmış”(Güneş)
“Tamam meleğim. Hadi Poyraz giydir sende Güneş’i”
“Peki hayatım”(Poyraz)
Duygu Güneş’i alınca bende Poyraz’ın yanına oturdum. Başımı omzuna yaslayıp televizyon izlemeye başladım.
“Gece hadi kalk seni bir yere götüreceğim”
“Poyraz hiç havamda değilim”
“Aşkım meleğim lütfen”
“Tamam giyineyim çıkarız”
***
Yolda Poyraz sürekli sırıtarak arabayı sürüyordu.
“Poyraz nereye gidiyoruz?”
“Seveceğin bir yer”
“Öyle olsun bakalım”
Yol bana tanıdık geliyordu. Poyraz da bana bir şey söylemiyordu. Biraz daha ilerleyince nereye doğru gittiğimizi anladım.
Bizim evimize gidiyorduk. Beraber aldığımız her yerini her ayrıntısını beraber düzenlediğimiz eve. O evin hala durduğu aklımın ucundan dahi geçmiyordu. Araba durunca Poyraz bana bakmaya başladı.
“Poyraz burası-”
“Bizim evimiz”
“Poyraz ben burasının hala duracağını aklımın ucundan bile geçirmemiştim”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana Kalan Hediyem
Romanceİlginç bir aşk ve ayrılık hikayesi sizi bekliyor... Bir yanda hayatındaki her şeyin sahte olduğunu öğrenen Gece, Bir yanda aşkı için sessiz kalan Poyraz... Ve öte yanda her şeyden habersiz masum bir çocuk... *** “Gece’m hayat ışığım.. Keşke sana en...
