Siz Benim Mucizemsiniz

24.4K 900 7
                                    

26. BÖLÜM – SİZ BENİM MUCİZEMSİNİZ

POYRAZ’DAN

Güneş ve Gece’nin uçağının inmesine az kalmıştı. Damla, Duygu, Sam ve Ben havaalanına gelmiş onları bekliyorduk.

Ama ben yerimde duramıyordum. Kızımı, Gece’yi çok özlemiştim.

“Poyraz yeter bütün gün deli tavuk gibi döndün bir otur başımız döndü”(Sam)

“Oturamam kardeşim. Meleklerim geliyor benim, öyle çok özledim ki onları”

“Ay Poyraz cidden bir sakin ol. Geliyorlar işte deli ettin bizi bütün gündür.”(Damla)

“Ayyy bende heyecandan ölüyorum ya Güneş’i, Gece’yi ve özellikle Gece’nin şimdiki halini merak ediyorum.”(Duygu)

“Bende merak ediyorum Duygu” dedim. Gerçekten onları merak ediyordum.

“Dikkat dikkat. New York’tan gelecek olan uçağımız alanımıza iniş yapmıştır.”

Yapılan anonsu duyduğumda bende ipler iyice kopmuştu gelen yolcuların çıktığı yere uçmuştum adeta.

Bizimkiler ise daha geride kalmış ve bana kıkırdıyordu.

***

Aradan yarım saat geçmişti bizimkiler hala çıkmamıştı. Derken çıkış kapısına koşan Güneş’i gördüm.

“Güneş!” dedim dikkatini çekebilmek için ki etkili oldu. Hemen beni gördü ve kocaman gülümseme ile yanıma koştu.

“Babaaaaa” dedi ve kucağıma atladı. Ona öyle bir sarıldım ki hayatımda böyle bir duygu yaşamamıştım. Benim Güneş’i kucakladığımı görünce bizimkiler de yanımıza geldi.

“Meleğim benim öyle özledim ki seni”

“Babacım benim bende çok özledim”

“Annen nerede Prenses”

“İşte orada gelmeye çalışıyor”

Güneş’in gösterdiği yöne bakınca valizler ile yürümeye çalışan Gece’yi fark ettik.

Hepimiz şaşkınlıktan kalakalmıştık. Gece’nin karnı baya büyümüştü ve hamileliğin verdiği o güzellikle harika gözüküyordu. O an ona yeniden aşık oldum.

Gözlerimiz bir birini bulunca Gece’nin yüzünde bir gülümseme gördüm ve Güneş’i bizimkiler ile bırakarak hemen onun yanına koştum.

GECE’DEN

Uçağımız sorunsuz bir biçimde iniş yaptı.

Pasaport kontrolü ve valizleri almak baya uzun sürdü yarım saatin sonunda çıkış kapısına doğru ilerlemeye başladık.

Çıkışa ilerledikçe kalbimin atışı değişiyordu. İçimde heyecan vardı.

Çıkış kapısına birkaç metre kaldığında Güneş elimi bırakıp koşmaya başladı ve kapıdan çıktı. Ben ise valizler ile ve kanımın izin verdiği ölçüde ilerlemeye çalışıyordum.

Kapıdan çıktığımda Güneş ile kucaklaşan Poyraz’ı ve bizimkileri gördüm. Beni gördükleri an hepsi önce kalakaldı ama Poyraz ile göz göze geldiğimizde ise Güneş’i bizimkilere bırakıp hızlıca yanıma geldi.

“Gece’m” dedi ve bana sıkıca sarıldı. Bende sarılarak ona karşılık verdim. Onu çok özlemişim.

“Poyraz” dedim bende ona. Geri çekildi ve ellerini karnıma koydu.

Bana Kalan HediyemHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin