Before I Die (UNEDITED)

Chapter 3

Chapter 3

Kinaumagahan ay sinundo ako ni Lance dahil nangako akong aalis kami this weekend.

Hawak ang manibela at ang isang kamay niya sa kamay ko ay nahimigan ko ang saya at excitement niya. Nilalaro niya ang kamay ko habang sumisipol, sipol at nakatingin sa daan.

"You're staring at me too much. But, I like that." He smiled.

"Because your view is much better than the view outside." I said.

Namula ang tenga niya at humigpit ang hawak sa kamay ko. Tumawa naman ako sa reaksyon niya.

"Did I make your heart flutter?" I said.

"Yes." He said directly.

Pinaglaruan ko na lang din ang kamay niya at tumigil kami sa park. Because that's what I requested. Picnic date ang sinabi ko at pinagbigyan niya lang ako.

Sa malawak na damuhan ay naglagtag siya ng tela at pinaupo ako doon. Hindi muna kami nagabalang ihanda ang pagkain dahil sa tingin ko ay parehas kaming hindi gutom.

"Can I lay on your lap?" He asked.

"Come on' you don't have to ask." I said.

Tumawa at umiling siya nang humiga sa hita ko. Pinagsiklop niya ang kamay namin at ang isang kamay ko ay pinaglalaruan ang buhok niya.

Hindi ko alam pero naiiyak ako.

"You okay?" He asked directly looking at my eyes.

"Yeah."

"I love you." He said.

I smiled, "I love you too."

Tumayo siya, "So ano? Laro tayo?"

Buong maghapon ay ganoon ang ginawa namin. Naglaro lang kami at kumain. Nang maggagabi na ay dumiretso kami sa condo niya ang sabi niya ipagluluto niya ko.

Nanonood lang ako ng netflix habang nagluluto siya. Makailang minuto ang nakalipas ay tinawag na niya din ako.

"And our dinner is...Adobo yehey!" Parang bata niyang sigaw.

"Parang baby. Tsk." I said and laugh.

"Baby mo naman ako diba?" Matawa-tawa niyang sabi.

"Yeah right. Let's eat?" I said.

Habang nakain, nagiisip na ko kung tama ba ang timing ko. Kung tama bang itong araw na to ang pinili ko para sa plano ko. Ang saya-saya niya ngayon. Ni hindi nawala ang ngiti niya simula nung sinundo niya ko. Tama bang umuwi akong luhaan siya? Diba dapat di ko muna sirain ang araw na to para sa kanya? Pero kung hindi ko to gagawin, kailan pa? Mas tumatagal, mas sumasakit.

"Baby? You okay?" He asked. Napansin niya atang tinititigan ko lang yung pagkain sa plato ko.

I looked at him and smiled, "Of course, bakit naman hindi ako magiging okay?"

Ngumiti din siya, "'Cause, you're not eating your food, didn't like it?" He said.

"Ha? Hindi ha. Kelan ko ba hindi nagustuhan ang luto mo? Sayang naman at nag-culinary ka kung hindi ka masarap magluto."

"Sabagay." At pinagpatuloy ang pagkain.

Tama ba tong gagawin ko? Lord, give me a sign please? Ayokong saktan ang taong mahal na mahal ako.

"Uh..." doon pa lang ay napatingin na siya, nagtatanong na agad ang mga mata niya, "Lance?"

"Yes baby?" Ani niya habang nanguya-nguya pa.