She's Half Crazy [COMPLETED]

Chapter 13

Chapter 13
#SumpaHindiBiyaya

Jasbeer Gun POV

"Doc hindi ko na talaga kaya. Nalulungkot ako, pero hindi ko naman alam kung bakit. Pakiramdam ko wala na akong pag-asa."

Feelings of sadness, emptiness or hopelessness, those are common symptoms of depression.

"Naiinis ako! Naiinis ako sa sarili ko! Nawawalan na ako ng interes at gana sa mga gawain na dati ko namang ginagawa! Pati 'yung asawa ko Doc, nagagalit na din sa akin. Tinatanggihan ko na rin kasi siya tuwing gabi. Ang bilis ko din' magalit Doc. Natatakot na nga rin sa akin ang mga anak ko eh."

Loss of interest or pleasure in most normal activities, such as sex, hobbies or sports. Angry outbursts, irritability or frustration, even over small matters.

"Itong itim sa ilalim ng mga mata ko, palaki ng palaki. Hindi ako makatulog kahit na anong gawin ko Doc. Resitahan ni'yo naman po ako ng sleeping pills. At isa pa Doc, ito 'yung pinaka-pinagtataka ko eh, ang lakas ko namang kumain, pero pakiramdam ko.. walang lakas ang buong katawan ko. Lagi akong pagod kahit na wala naman akong ginagawa."

Sleep disturbances, increased cravings for food, tiredness and lack of energy.

"Kahit ilang ulit akong magpacheck-up sa mga hospital, wala silang makita. Pero Doc, hindi nawawala ang sakit ng tiyan ko. Naisip ko nga, baka hindi na ako gagaling. Baka.. wala na talagang lunas itong nararamdaman ko. Doc, dalawang beses na akong nagtangkang magpakamatay. Ang hirap kasi. Walang nakakaintindi sa akin. Pakiramdam ko mag-isa na lang ako, kahit na may mga kasama naman ako sa paligid.. sa bahay. Kung hindi lang ako pinipigilan ng asawa ko at ng mga anak ko, matagal ko ng tinapos ang buhay na 'to."

Unexplained physical problem and lastly, suicidal thoughts and suicide attempts.

I handed her a box of tissue and she immediately took some. She gently wiped her tears na kakabagsak lang sa pisngi niya.

"Mrs. Espino--" I was cut off, when she suddenly stood up and unintentionally ay nagtaob ang cup of coffee sa table ko.

Napatayo din ako as the liquid flows papunta sa direksyon ko. My white doctor's gown was so unlucky that it caught a damn stain.

"Sorry Doc! Sorry! Naku! Pasensya na po talaga!"

"No, it's okay--" I looked at her and she was running away palabas ng office ko. "Mrs. Espino!" I caught my breath as I realized na tinakbuhan na naman niya ako for the second time. She always run away whenever we reached the middle of her counseling. Hindi na naman niya ako binigyan ng chance to talk and give her some advice.

Hinubad ko ang stained gown at nagderetso ako sa comfort room.

Ang depression ay dapat pagtuunan ng pansin at hindi dapat balewalain lang. People are refusing to seek some help from psychologist na katulad ko, because they think na baliw lang ang mga nagpapagamot sa amin, sa isang clinic for mental health. I wonder kung kailan mababago ang paniniwala nila about us. Maybe in the far future?

I took out a piece of rag at binasa ko ito ng bahagya, then I went out of the comfort room. I was surprised to see Nurse Cruz holding my phone. Ibinaba niya 'yun sa table ko.

"Doc, may tumatawag po kasi kaya sinagot ko na. Girlfriend niyo daw po siya."

***
Princess Marj POV

"Where do you think you're going?" Nanlilisik ang mga mata ni Kleb sa akin. Kung may lasers lang na p'wedeng lumabas mula sa mga mata niya, lusaw na ako.

"Magc-cr lang ako. Hindi ba p'wedeng jumingle muna? Kung hindi ni'yo ako pagbabanyohin, kakayanin ni'yo ba ang panghi ng ihi ko dito?"

"Ew! Gross!" React ni Cashie habang tinatakpan pa ang ilong niya. Akala mo naman umihi na talaga ako dito sa table nila kung maka-react!