My 36 years old Lover! (Cojuangco Series #2) COMPLETE ✔✔

CHAPTER 47

Chapter 47

(Dedicate to:BhabezLumibao thank for your big suport. Dapat matagal ko ng ipupublished ko kaso nagloko yung wifi ng kapitbahay namin haha di ako nakaconnect. Merry Christmas!! Konyi na lang matatapos ko na sya. Thank for all your support. I love you so much. May nagbigay saken ng inspirasyon si hubby Tommy Esguerra ko.)

November 29 20017 6:30pm

"Will you mary me sweetheart?" Nangingilid ang luha ko habang nakaluhod sa harap ko ang pinaka gwapong lalaki na tumanggap sa akin ng buong buo.

Mabilis ang halos tatlong taon na lumipas sa akin parang kailan lang halos mamatay ako sa pag iisa sa Minnesota. Hanggang sagipin ako ni Ate Ampi at Ate Jhaica na ngayon ay umuwi na ng Pilipinas. Tatlong taon akong nanatili at nanirahan sa St. Paul sa Minneapolis.
Halos kailan lang gumulo ang buhay ko, hanggang sa hindi ko na alam kung paano ako babangon sa akin pagkakadapa.

Minsan gusto kong pumikit at sa pagdilat ko ay ibang tao na ako, ibang sitwasyon ang kinalalagyan ko. Gusto kong makalimot sa lahat ng sinuungang kong problema na halos parang gusto ko na din bumigay.

Naging taga alaga ako triplets si Jaydon, Jaero at Jairus. Yung tatlong yon na halos araw araw ay nauubusan ako ng enerhiya sa tuwing sabay sabay pa nila akong lalaruin. Namimiss ko na ang mga batang yon lalo na at halos tatlong taon na ang nakakaraan.

Lyndsey Brair pa din ang gamit ko habang inaayos pa ni Tyrone ang mga papeles ko bago nya ako pakasalan sa Nevada.

Ako ang pumalit kung saan dati nagtatrabaho si Ate Jhaica sya din ang naging daan para makilala ko si Tyrone.

Ang flash ng cellphone ni Ate Ampi na kumukuha ng video sa amin, ilan sa mga malalapit na kaibigan at pamilya ni Tyrone ang nandito.

'Baby you can run away with me any time.'

"Yes Love!" Niyakap ko sya at buong pagmamahal ko syang hinalikan.

Id never been this happy after four long years. I still need to change myself to be Lyndsey i need to built my own life na ako lang mag isa at ngayon may makakasama na ako at walang iba kung hindi si Tyrone.

I strive hard to be brave and Tyrone always be there at my side.I love him so much sya na ang buhay ko ngayon. Mag iisang taon na din ang relasyon namin at anim na buwan na kaming nagsasama sa iisang bubong.

He accepted me for what i am. Hindi nya ako hinusgahan na mamatay tao. Dahil wala naman talaga akong ginawa.

I still dye my hair as blond iba na nga lang ang style ngayon i put some steel root color sa dulo para mas umiba ang mukha ko kaysa sa dati. Napansin ko din ang pag iba ng balat ko mas naging maputi na ako at pumula ang mga pisngi ko dahil sa tindi ng lamig dito sa Minnesota na minsan lang tubuan ng araw.

Nakagraduate na ako ng Junior High School ko sa Iron Dale at balak ni Tyrone na mag patuloy ako ng pag aaral at susuportahan naman nya. Sa lahat ng pinag daanan ko hindi ko alam na may mga tao pa din na tutulong sa akin at magmamalasakit. Pinagpapala pa din ako ng Diyos.

   Sumalampak ng upo sa sofa si Tyrone habang inaalis ang suot nyang sapataos. Binuhay ko naman ang heater.
Umupo ako sa tabi nya at humiga sa mga hita nya. Nagkaroon ng maliit na celebration sa restaurant

"Tyrone salamat sa lahat. I love you so much ikaw ang dahilan ng muli kong pagkabuhay." Yumuko sya at sinuklay ang mga buhok ko.
"One month na lang sweetheart. Magpapakasal na tayo. Thank you for saying yes! I dont know what to do if your answer is no, i maybe go nuts. Your the reason of my freedom sweetie. You keep my alive id been living my life for almost twenty nine years. Hindi ko alam na ikaw lang pala ang magdudugtong sa buhay ko para humaba pa. Thank you so much sweetheart." Hinalikan nya ang tungki ng ilong ko hanggang makarating sa mga labi ko.